به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، بهزاد خسروی کارشناس ارشد مدیریت راهبردی در گفتگویی به تحلیل امنیتی و راهبردی از منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا، اهمیت توان دفاعی و نظامی کشور و مقایسه هزینه‌های دفاعی کشورهای منطقه پرداخت.
آیا کشورهای غرب آسیا از ترس ایران در دام خرید تسلیحاتی گسترده از آمریکا افتاده‌اند؟
کشورهای غرب آسیا بصورت تاریخی می دانند که ایران کشوری مهاجم نیست، ولی متاسفانه به دلیل فقدان دموکراسی در آنها و نیازمند بودن به حمایت آمریکا و غرب برای مشروعیت شان مجبورند به این سیاست خرید تسلیحات تن دهند و بقول ترامپ شیرشان را بدوشند.
در صورت امکان سهم فروش تولیدات نظامی را در GNP امریکا بیشتر توضیح دهید.
جواب این سوال برای مخاطبان به‌ویژه قشر جوان می توان واقعیتهای زیادی را از کشور امریکا نشان دهد.
سهم تولیدات نظامی و بودجه های نظامی در کشورهای اروپای غربی و امریکا قابل تامل است. نقش پیمانکاران نظامی در امریکا، تعداد میلیاردرهای امریکایی در حوزه تولیدات نظامی به نسبت دیگر تولیدات و نقش این طیف در سیاست داخلی و خارجی کشور امریکا نیازمند تحلیلهای بیشتری است.
پیمانکاران نظامی در آمریکا زمانی می توانند ادامه حیات دهند که تولیداتشان بفروش برسد. این فروش زمانی انجام می پذیرد که سیاست خارجی امریکا بتواند در خارج از مرزهای امریکا جنگ های خانمانسوز همچون جنگ سوریه، عراق، یمن، افغانستان و ... طراحی کند و در عوض تکنولوژی های دست دوم خود را به کشورهای درگیر جنگ بفروش برسانند. استراتژی دیگری که از سیاست خارجی امریکا توقع دارند و بسیار بسیار حائز اهمیت است، ایران هراسی است.
شش میلیارد دلار؛ هزینه آمریکا و اسرائیل برای ایجاد ایران هراسی در منطقه
بنا بر گزارش های موجود، کشورهای غربی و در راس امریکا و رژیم اسرائیل سالانه حدودا 6 میلیارد دلار یعنی چیزی حدود تمام بودجه دفاعی و نظامی ایران خرج ایران هراسی در منطقه می کنند.
با این وجود، نقدهای برخی دولتمردان به حوزه‌های نظامی کشور را شاهدیم . . .
مظلومیت بخش نظامی کشور را می توان در جایی متوجه شد که متاسفانه بعضاً برخی از دولتمردان به دلیل فقدان مدیریت در دستگاههای زیر مجموعه و برای انحراف ذهن جامعه، حرفهایشان را متوجه بخش نظامی کشور می کنند که در فرصت مناسب تحلیل جامعی دراین مورد ارائه خواهم کرد . . .
پس بازگردیم به مبحث ایران‌هراسی . . .
ایران هراسی معمولاً زمانی در اوج قرار می‌گیرد که بموقع نتوانند جنگ و نبردی در منطقه ایجاد کنند. تمام آگاهان امور راهبردی خوب می دانند که از نظر تاریخی زمانی ایران هراسی در اوج قرار می گیرد که جنگی در حال اتمام است.
حال که داعش در منطقه نابود شده است و اوضاع اقتصادی امریکا در شرایطی نیست که به جنگی همچون عراق دست بزند، در مرحله پسابرجام به شیوه های مختلفی با وجود همراهی برخی کشورهای منطقه، بیش از پیش استراتژی ایران هراسی را در دستور کار خود قرار داده اند و حتی از شیوه های مضحک از قبیل برخوردهای نتانیاهو در محافل عمومی هم دریغ نمی کنند.
ادعای دروغین جنگ با تروریسم یا استراتژی فروش تسلیحات
همه تحلیل گران اقتصادی و سیاسی می دانند که نقش پیمانکاران نظامی در انتخابات سال 2000 بوش چه میزان بود و البته بوش نیز استراتژیهای آنها را برای سوداوری ناشی از فروش تسلیحات اجرا کرد.
همین پیمانکاران نظامی عنوان «جنگ با تروریسم» را طراحی کردند و جرقه آنرا در برجهای تجارات جهانی نیویورک و پس از آن در افغانستان، عراق، سوریه و یمن اجرا کردند و این «پروژه» نیست، بلکه «پروسه» است، که آغازی دارد و پایانی ندارد.
دلیل طراحی عنوان «مبارزه با تروریسم» ماهیت زمانبر بودن و مفهوم عام آن و تحمیل مفهوم تروریسم در راستای اهدافشان در هر نقطه از جهان بود؛ این عنوان سالها و شاید دهه‌ها صنایع نظامی غرب را از نظر تولید و فروش پوشش می‌دهد.
این سیاست‌ها بیشتر در وزارت خارجه تدوین می‌شود یا وزارت جنگ آمریکا؟
پنتاگون محل اصلی سیاست نظامی آمریکاست و امروز تعداد سیاستمداران، استراتژیست ها، و حقوقدانانش از مرکز وزارت امور خارجه امریکا بیشتر است. این در حالیست که اعتراض روز افزون مردم غرب به‌ویژه آمریکا در راستای کاهش بودجه های اجتماعی را شاهدیم.
سودآوری پیمانکاران پنتاگون؛ تابع افزایش هزینه‌های نظامی آمریکا
اقتصاد امریکا در حدود 30% درصد آن وابسته به تولیدات نظامی است و حدوداً بیش از سی درصد افراد شاغل در این کشور در بخشهای نظامی و تولیدات وابسته کار می کنند. برخی کارشناسان معتقدند که تعداد کارگاهها، صنایع و کارخانه های مربوطه به تولیدات نظامی در امریکا از تعداد سوپر مارکتهای این کشور بیشترند.
باید این نکته را فراموش نکنیم که هر چه بودجه و هزینه های نظامی در امریکا افزایش پیدا کند سودآوری پیمانکاران پنتاگون شامل جنرال دینامیک، بوئینگ، نور تورپ، لاکمید مارتین و صدها شرکت دیگر افزایش پیدا می‌کند.
ولی خیلی از تحلیل‌گران هدف آمریکا از جنگ‌ها را نفت برمی‌شمارند
بله، ولی واقعیت این است که با یک تحلیل آماری نفت اولویت اول نیست بلکه سودآوری جنگ برای پیمانکاران پنتاگون اولویت اول است.
هزینه‌های نظامی امریکا 2 برابر بودجه مصوب است
رابرت هیگز از یک موسسه تحقیقاتی مستقل می گوید: هزینه های نظامی امریکا در واقع دو برابر این بودجه است که تصویب می شود. زیرا هزینه های جنگ عراق و افغانستان در آن محسوب نشده است. بنابرین باید با این فرض پذیرفت که سودآوری ناشی از جنگ برای پیمانکاران پنتاگون ضروری وحد فاصل بین مرگ و زندگی است.
بودجه 690 میلیارد دلاری کشور امریکا برای حوزه نظامی در سال 2018 که معادل تمام کشورهای جهان منهای چین می باشد نشانگر عظمت پیمانکاران پنتاگون می باشد. این بودجه تنهایی از بودجه سالانه 50 کشور جهان بیشتر است.
اگر موافق باشید دوباره درباره بودجه نظامی کشورهای منطقه صحبت کنیم ؛ به‌عنوان مثال عربستان . . .
عربستان سند چشم انداز 2030 را در حوزه تولیدات نظامی تدوین کرده و در حال اجراست. براساس گزارش صندوق سرمایه‌گذاری دولتی عربستان این پروژه در قالب شرکت صنایع نظامی قرار است تا پایان 2030 یکی از 25 شرکت برتر در حوزه تولیدات صنایع نظامی باشد و عربستان را به قطب تولید صنایع نظامی تبدیل کند.
این شرکت قرار است در حوزه تعمیر هواپیما، تولید پهپاد، خودروی نظامی، موشک و رادار و دیگر تجهیزات بپردازد. پیش بینی اولیه خودشان برآورد نموده که این شرکت حدوداً 3.7میلیار دلار به GNP عربستان کمک نماید و قرار است 1.6 میلیارد دلار در بخش تحقیق و توسعه نظامی سرمایه گذاری کند. از نظر اشتغالزایی این پروژه 40 هزار شغل مستقیم و بیش از 30 هزار غیر مستقیم خواهد داشت.
عربستان تا پایان سال 2030 قرار است 50 درصد کاهش هزینه برای خرید تسحیلات داشته باشد. و بعبارتی 50 درصد خود کفا شود. ذکر این گزارشSIPRI حائز اهمیت است که: عربستان سعودی در سال 2016 حدوداً 63.7 میلیارد دلار در بخش نظامی هزینه کرده است و چهارمین کشور جهان در هزینه نظامی است. این در حالی است که اخیراً قراردادی 110 میلیارد دلاری چند ساله با امریکا منعقد نموده است.
البته عربستان با تمام هزینه های انجام شده توان دفاعی معادل هزینه های نظامی انجام شده ندارد.
و درباره صادرات نظامی رژیم اشغالگر قدس؟
رژیم صهیونیستی براساس گزارش SIPR جزو 10 کشور صادر کننده بزرگ تجهیزات نظامی در جهان است. متوسط درامد سالانه این کشور از تولیدات نظامی حدوداً 1.5 میلیارد دلار است، که عمده صادراتش به کشورهای هند، ویتنام و آذربایجان می باشد.
اسرائیل در سال 2017 حدوداً 1.3 میلیارد دلار تسحیلات به جهان صادر کرده است و به‌عنوان مثال واردات هند از اسرائیل حدوداً 650 درصد افزایش داشته است و این در حالی است که خودش یکی از وارد کننده‌ترین تسلیحات از کشور امریکا با رقمی حدود 528 میلیون دلار است.
صادرات نظامی کشور اسرائیل معادل یک سوم تمام صادرات صنعتی این کشور است. نکته قابل توجه اینکه بخش تولیدات نظامی اسراییل همانند امریکا متعلق به بخش خصوصی بوده و بی‌ارتباط با پیمانکاران پنتاگون نیست. یکی از دلایل بسیار قوی برای حمایتهای بسیار زیاد امریکا از این رژیم وجود تعاملات نظامی اقتصادی با پنتاگون امریکاست. بعبارتی حدود1/3 اقتصاد صنعتی این رژیم متعلق به پیمانکاران نظامی امریکا می باشد و لابی این رژیم در امریکا بر این اساس نقش بسیار زیادی در سیاست داخلی و خارجی امریکا دارد. امیدوارم در فرصت مناسب با توجه به پژوهشهای صورت گرفته از این رژیم منحوس و ضد بشری به تفصیل به نقش آن در خاورمیانه بپردازم.
اکنون تصور می‌کنم زمان مناسبی است که از هزینه های دفاعی و نظامی ایران در مقایسه با کشورهای منطقه ارزیابی داشته باشیم.
برآورد این موضوع در جهان توسط موسسه های مختلف انجام می گیرد؛ یکی از این موسسه ها، موسسه بین المللی مطالعات راهبردی در لندن است که هر ساله ارزیابی این شاخصها را انجام می دهد.
هزینه‌های نظامی ایران از افغانستان و بحرین نیز پایین‌تر است
قبل از تشریح اعداد و ارقام در یک جمله باید بگویم سطح هزینه های دفاعی و بودجه نظامی کشور در مقابل کشورهای منطقه حتی افغانستان و بحرین نیز پایین تر است ، ولی خوشبختانه به دلیل بهره وری بسیاربالا در مقابل میزان بودجه نظامی، توان دفاعی بسیار خوبی در راستای بازدارندگی در کشور وجود دارد و باید از کلیه پرسنل نظامی کشور به‌ویژه افراد شاغل در حوزه طراحی، مهندسی و ساخت تشکر کرد.
در سال 2017 کشورهای امریکا با 602 میلیارد دلار، چین با 150/5، عربستان با 76/7، روسیه با 61/2، هند با 52/2، بریتانیا با 50/7، فرانسه با 48/6، ژاپن با 45، المان با 41/7، کره جنوبی با 35/7، برزیل با 29/4، استرالیا با 25، ایتالیا با 22/9، اسرائیل با 21/6 و عراق با 19/4 جزو 15 کشور اول جهان بوده اند.
این در حالی است که امریکا در سال 2018 حدودا 695 میلیارد دلار در قالب قانون اختیارات دفاع ملی امریکا بودجه نظامی در نظر گرفته است و برخی اگاهان سیاسی و نظامی معتقدند که امریکا با همکاری اسرائیل نیز حدودا 75 میلیارد دلار برای منطقه خاورمیانه و ایران هراسی در نظر گرفته اند. که همین یک قلم بودجه امریکا با کل بودجه نظامی کشور ایران که معادل 6 میلیارد و سیصد میلیون دلار می باشد قابل مقایسه نیست.
حال نکته بسیار مهم که باید به دولتمردان ایران و برخی از افراد ناآگاه در کشور گوشزد کرد ، این که سهم بودجه نظامی برخی از کشورهای منطقه در مقایسه با ایران است از جمله: امارات متحده عربی با 14 میلیارد و 400 میلیون دلار و افغانستان با 11 میلیارد و پانصد میلیون دلار، ترکیه با هشت میلیارد و 208 میلیون دلار، عمان با 6 میلیاردو 715 میلیون دلار.
متاسفانه بودجه نظامی کشور ما حتی از این کشورها نیز پایین تر است و این در حالی است که بعضاً هیاهوی برخی از دولتمردان را نیز شاهد هستیم.
دولتمردان ما باید درک کنند که از نظر ملت ایران قدرت نظامی در اولویت است چونکه تهاجمات همیشگی در طول چهل سال اخیر به ایران از طرف دشمنان این استدلال را ثابت کرده و می کند. همگی می دانند که مرکز ثقل تهاجمات و سیاستهای کشورهای غربی خصوصا آمریکا با همکاری برخی کشورهای منطقه بر روی کشور ایران است، بنابراین در یک جمع بندی شاهدیم که امریکا 38/2 درصد از تمام بودجه نظامی دنیا را به خود اختصاص داده است و در سال 2018 این درصد از 40 درصد نیز عبور خواهد کرد.
اگر بخواهیم سهم بودجه نظامی را نسبت به تولید ناخالص داخلی کشورها در نظر بگیریم باز متاسفانه این رقم در کشور ما به نسبت کشورهای منطقه بسیار پایین تر است. بعنوان مثال کشور عمان 12/1 درصد از تولید ناخالص داخلی، عربستان با 11/3 درصد، افغانستان با 19/3، عراق 10/1، اسرائیل با 6/2، کویت 4/8، بحرین 4/4، ارمنستان 3/9، اذربایجان چهار درصد و متاسفانه در این میان ایران با 3/7 درصد از تولید ناخالص ملی در پایین ترین مکان قرار دارد. این رقم و این تحلیل در جواب کسانی است که بعضاً موضوع درآمد کشورها را به نسبت بودجه نظامی مطرح می‌کنند.
این در حالی است که ایران در مرکز ثقل ناامنی خاورمیانه قرار دارد و در عین حال از کمترین بودجه نظامی برخوردار بوده اما به لطف برنامه ریزی درست از بالاترین سطح دیپلماسی نظامی و امنیتی به نسبت دیگر کشورها برخورداریم. دیپلماسی نظامی و امنیتی کشورها تابعی از بودجه نظامی و تولید ناخالص ملی انهاست، اماباید اذعان کنیم که دیپلماسی نظامی و امنیتی کشور ایران مرهون رهبری حکیمانه تلاش، ایمان و پشتکار نیروهای مسلح در کشور است و علیرغم پایین بودن آمار و ارقام بودجه دفاعی کشور نسبت به کشورهای منطقه، دیپلماسی نظامی و قدرت نظامی ولی همگی از جمله امریکا خوب میداند که ایران قدرت اول منطقه است.
یکی از نقدهایی که به نیروهای نظامی کشور به‌ویژه سپاه پاسداران عنوان می‌کنند، ورود به فعالیتهای عمرانی و سازندگی است؛ آیا این فقط منحصر به ایران است؟
از سال 1775 میلادی کنگره امریکا یگانی به نام یگان سپاه مهندسی ایالت متحده تشکیل داد که متشکل از نیروهای نظامی و غیرنظامی و به‌عنوان یکی از زیرمجموعه های رسمی و با قدرت ارتش و وزارت دفاع امریکا عمل می کند.
جالب است که حتی ساختمان پنتاگون امریکا توسط این یگان طراحی و ساخته شد. این یگان پیمانکاران فعالی را تشکیل داده اند که تقریبا همچون قرارگاه خاتم الانبیاء سپاه پاسداران عمل می کند. توسعه و نگهداری خطوط ساحلی و سازه های آبی اکثر ایالت ها تحت نظارت این یگان است. سدسازی و حفاظت از سدها که آمار قابل توجهی است و نظارت بر 75 نیروگاه برقی آبی در کشور امریکا بر عهده این یگان است . این یگان اولین سازندگان سد در آمریکا بودند.
حدود 600 سد در کشور امریکا بر عهده این یگان می باشد. و مالکیتشان از آن این یگان می باشد. تعمیر و نگهداری شبکه 19 هزار کیلومتری از راههای آبی کشور آمریکا بر عهده این واحد بوده که حضور همین واحد سالانه حدود 20 میلیارد دلار زیان دهی سدها را پوشش عملیاتی می دهند.
محافظت از محیط زیست آمریکا و دهها پروژه ملی دیگر از جمله ماموریت هایی است که کشور آمریکا به این یگان سپاه مهندسی واگذار کرده است. این یگان حتی در بیش از 90 کشور جهان فعالیتهایی مرتبط انجام می دهد از ساخت مراکز غیر نظامی، توسعه میدانهای نفتی و پروژه های تصفیه آب در عراق گرفته تا تمامی فعالیتهای شهر نظامی ملک خالد عربستان که قراردادهای آن بیش از 1/5 میلیارد دلار درسال بوده است این یگان سپاه مهندسی تا کنون در عربستان حدودا 14 میلیارد دلار پروژه انجام داده است.
غیر از آمریکا مثال دیگری هم در ذهن دارید؟
از امریکا که عبور کنیم تمام محققین و پژوهشگرانی که رشد و توسعه کره جنوبی را رصد کرده اند می دانند که نقش نیروهای نظامی چقدر بوده است. کشور کره جنوبی که چهار دهه پیش در بدترین وضعیت اقتصادی و صنعتی قرار داشت توسط افسران جوان تحصیل کرده که فن آوری و دانش مهندسی را به کشور کره منتقل کرده بودند در مسیر رشد و توسعه قرار گرفت.
با انتقال تکنولوژی و فن آوری در حوزه نظامی توانستند در دیگر حوزه ها بعنوان حوزه پیش برنده استراتژیک عمل نموده تا جائی که امروزه در صنایع عظیم فولادسازی، کشتی سازی، اتومبیل سازی در سطح کشورهای پیشرفته می باشند.
حال باید این نکته را دریابیم چرا هر دولتی که با مشکلات اقتصادی و مشکلات برنامه ریزی در کشور مواجه می شود برای فرار از وضع موجود و برون رفت در اذهان مردم و جامعه سریعا توسط مشاورانش حوزه نظامی کشور را نشانه گرفته و در صدد تضعیف آن برمی آیند؟
اولا همه ما می دانیم که نیروی سپاه پاسداران بعد از جنگ توسط دولت وقت به همکاری دعوت شد.
ثانیاً اقتصاد کشور در حال حاضر حدودا 80 درصد دولتی بوده و تمام دولتها در اجرای اصل 44 قانون اساسی ناکام مانده اند.
ثالثاً مگر سهم اقتصادی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و حتی تمام حوزه های نظامی از اقتصاد 80 درصد دولتی چقدر است؟
رابعاً اگر هر دولتی توانست اقتصاد دولتی کشور را به بخش خصوصی واگذار کند و از خودش شروع کرد؛ قطعاً مجموعه نظامی کشور در این مسیر پیشگام خواهند بود.
هر گاه وزارت رفاه که مجری اشتغال کشور شده است تمام شرکتهای زیر مجموعه خود را به بخش خصوصی واگذار ک در آن صورت از دیگران ناله کند. بنده معتقدم با هر الگوبرداری از کشورهای پیشرفته، در هنگام صلح به این نتیجه میرسیم که نقش نیروهای نظامی خدمت همه جانبه از اقتصاد گرفته تا صنعت و تولید به کشور می‌باشد. امیدوارم در فرصتهای بعدی الگوبرداری درستی را از نقش سپاه مهندسی کشورهای پیشرفته به مخاطبان عزیز تقدیم داریم.
و در پایان . . .
اینکه در سطح منطقه و جهان قدرت نظامی کشورمان از قدرت اقتصادی بالاتر است نباید مورد هجمه و بی مهری قرار گیرد. قطعا مشکلاتی در شیوه تعامل و همکاری بخش نظامی و دیگر بخشها وجود دارد که نیازمند به اصلاح است. ولی هیچ فردی حق ندارد بزرگترین و قوی ترین قدرت کشور را که هم اکنون در سطح منطقه حرف اول را میزند مورد تهاجم قرار دهد. امیدواریم بر اساس ماده 106 قانون برنامه ششم توسعه کشور دولت بیش از پیش به سهم بودجه نظامی بپردازد و نسبت بودجه نظامی در شرایط کنونی به نسبت تولید ناخالص ملی در سطح بهتری قرار گیرد.
امیدواریم شرایط پسابرجامی و تندروی های فعلی ترامپ و صحنه سازیهای نتانیاهو به افزایش قدرت نظامی کشور بیانجامد. خودکفائی داخلی با توجه به شرایط موجود و تحریم های همه جانبه تنها راه موجود است که باید بعنوان یک راهبرد همیشگی پایدار بماند.
منبع: فارس
