به گزارش خبرنگار دفاع پرس از شیراز، شهید «شیرعلی سلطانی» شهید بی‌سر دفاع مقدس استان فارس است که شعر‌های بسیاری از او بر جای مانده است، قبل از شهادت قبر خود را در اندازه بدون سر حفر کرد و پیکر بی‌سرش بعد از شهادت در آن جای گرفت.
وی شعری برای درج بر روی مزار مطهرش که در کتابخانه مسجد «المهدی» ساخته خودش قرار دارد سرود و وصیت کرد که بر روی سنگ قبرش نوشته شود.
این مداح اهل‌بیت که در سال ۱۳۲۷ به دنیای خاکی پا گذاشته بود، در دوم فروردین‌ماه سال ۶۱ به عالم ملکوت پیوست.
در ادامه این شعر را که شهید آن را «آرزوی شهادت» نام نهاده است، مرور می‌کنید.
سال‌ها هست بود عشق شهادت به سرم
کی شود تا که شهادت بنهد پا به سرم
من سر خویش فدای قدم دوست کنم
خویش بیگانه بدانند به این عزم و سرم
تا دهم جان به ره دوست خدایا مددی
تا که این تحفه ناچیز بر دوست برم
سال‌ها صبر نمودم که برم فیضش را
شکر الله که خدا داد به فیضش ظفرم
خواهم از دوست که شاید ز ره لطف و کرم
در شمار شهدا داد به روز شمرم
سِپُِرم جان به ره یار و دهم تن به بلا
گرچه ای دوست بود این تن خاکی سِپَرم
از من آن اهرمن بی‌سر و پا را برگو
نگذرم از سر آئین و ز سر می‌گذرم
دست هرگز نکشم از علی (ع) و آل علی (ع)
تا که از پا نشوم، دست بدان‌ها ببرم
می‌شود تازه و‌تر گلشن جان «سلطانی»
می‌چکد لولو تر، چونکه ز اشعار ترم
انتهای پیام/
