به گزارش خبرنگار بین‌الملل دفاع پرس، تقسیم کره به کره شمالی و جنوبی پس از پیروزی متفقین در جنگ دوم جهانی در سال ۱۹۴۵ و پایان ۳۵ سال سلطه ژاپن بر کره نشأت گرفت؛ طرحی که به مذاق اکثر مردم کره خوش نیامد. آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی با هم به توافق رسیدند که قیمومیت موقت کره را بر عهده بگیرند؛ هدف از این طرح کمک به ایجاد یک دولت موقت کره‌ای در زمان مقرر مستقل و آزاد بود؛ اما با وجود اینکه تاریخ برگزاری انتخابات هم مشخص شده بود، اتحاد جماهیر شوروی از برنامه‌های سازمان ملل متحد برای برگزاری انتخابات آزاد و عمومی در شبه جزیره کره سر باز زد و نتیجه آن، تشکیل یک دولت کمونیست تحت حمایت اتحاد جماهیر شوروی شد و در جنوب این شبه جزیره، یک دولت طرفدار غرب تشکیل شد و 2 ابرقدرت جهان از رهبران متفاوتی در شبه جزیره طرفداری کردند. نکته جالب توجه این بود که 2 دولت مجزا در این شبه جزیره تشکیل شد که هر یک مدعی زمامداری بر تمام شبه‌جزیره بود.
از آن زمان به بعد آمریکا از هیچ اقدامی علیه کره شمالی فروگذار نکرد. با روی کار آمدن ترامپ منازعات بین رئیس جمهور و «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی بالا گرفت و در این یک سال اخیر حسابی به هم تاختند؛ از این رو اجمالاً به اظهاراتی که این دو علیه یکدیگر مطرح کرده‌اند، پرداخته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
دونالد ترامپ در مصاحبه‌ای درباره رهبر کره شمالی اظهار داشت: با خشم و غضب من مواجه خواهد شد، به‌گونه‌ای که جهان به خودش ندیده است و در مجمع عمومی سازمان ملل گفت: آقای موشکی دارد خودش و رژیمش را به سوی خودکشی می‌برد. «اون» هم در پاسخ به اظهارات رئیس جمهور آمریکا گفت: من مطمئنا و قطعا به این پیرمرد خرفت آمریکایی افسار می‌زنم.
این اظهار نظر اون باب طبع ترامپ قرار نگرفت و اون را یک توله سگ مریض قلمداد کرد؛ در ادامه هم در توییتی اعلام کرد که «کیم جونگ اون» از کره شمالی، پیداست دیوانه‌ای بیش نیست. کسی که مشکلی ندارد مردم کشورش را بکشد یا گرسنگی بدهد. حال او در معرض امتحانی است که هرگز آن را ندیده است. بعد از این اظهار نظر‌ها موشک‌های بیشتری پرتاب شد و تحریم‌های بیشتری علیه پیونگ یانگ وضع شد.
این پایانی بر جنگ‌های توییتری اون و ترامپ نبود و رئیس جمهور آمریکا در اظهار نظری دیگری نوشت: چرا کیم جونگ اون باید به من توهین کند. من هیچ وقت به او کوتاه و چاق نگفته‌ام.
چندی بعد اون در مصاحبه‌ای اعلام کرد: سرتاسر آمریکا در تیررس تسلیحات هسته‌ای ما قرار دارد و همیشه یک سلاح هسته‌ای روی میز من قرار دارد؛ ترامپ هم در پاسخش گفت که من هم یک دکمه هسته‌ای دارم؛ ولی خیلی بزرگتر و قدرتمندتر از سلاح اوست.
در سمت مقابل بعد از این جنگ‌های کلامی میان اون و ترامپ، به یکباره دوستی و مراوده کره شمالی و جنوبی آغاز شد؛ اون هم یک هیأت به المپیک زمستانی کره جنوبی اعزام کرد و مقامات کره جنوبی را به شام دعوت کرد. مدتی بعد هم «مون جائه این» رئیس جمهور کره جنوبی اعلام کرد که ترامپ گفته است بزودی با رهبر کره شمالی دیدار می‌کند.
دونالد ترامپ و کیم جونگ اون زمانی که ملاقات می‌کنند؛ درباره یک موضوع واحد صحبت می‌کنند و آن هم «خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی» است؛ ولی حتی گفت‌وگو پیرامون این موضوع هم ساده به نظر نمی‌رسد. آمریکا و کره شمالی دیدگاه‌های خیلی متفاوتی نسبت به هم دارند و همین موضوع سبب می‌شود که رسیدن به نقطه نظر مشترک کار ساده‌ای نباشد. کره شمالی همیشه بر این اعتقاد استوار بوده است که باید برای تضمین بقای رژیمش، زرادخانه‌های هسته‌ای اش را تمام و کمال حفظ کند.
آمریکا در گام اول می‌خواهد کره شمالی تمام تسلیحات نظامی و هسته‌ای اش را کنار بگذارد و آن را به آمریکا و همپیمانانش تحویل بدهد و در سوی دیگر خواهان انهدام تاسیسات هسته‌ای پیونگ یانگ است و کره شمالی هم باید تعهد بدهد به گروهی از بازرسان بین‌المللی اجازه ورود به این کشور و بازرسی را بدهد.
شاید به صورت خوش‌بینانه بتوان گفت بعد از این اقدام‌های پیونگ یانگ، صرفا زمان آن رسیده است که تحریم‌های کره شمالی لغو شود. در سوی مقابل هم کیم جونگ اون این اصلاحات و نابودی تاسیسات هسته‌ای کشورش را در قبال گرفتن تضمین‌های امنیتی و اقتصادی و شاید هم تعلیق برخی از تحریم‌ها در همان آغاز گفت‌وگو‌ها را مورد تایید می‌داند.
مشکل از جایی شروع می‌شود که ترامپ به دنبال گرفتن تسلیحات هسته‌ای پیونگ یانگ و ادامه دادن تحریم‌هاست و اون هم سعی می‌کند از مواضع خودش کوتاه نیاید. با نگاهی به تاریخ پی می‌بریم که آمریکایی‌ها در تعهدنامه و قرارداد‌های بین‌المللی کارنامه خوبی ندارند و تا جایی که منافع آن‌ها مورد تهدید قرار نگیرد، بر تعهد‌ها پایبند می‌مانند.
انتهای پیام/ 441
