به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، حماسه دفاع مقدس روز به روز بالنده‌تر شد و جوانان ما چونان کوهی استوار در برابر تهاجم دشمن ایستادند.
مقدس‌ترین و با ارزش‌ترین استقامت، دفاع از عقیده است و بدون شک دوران هشت ساله جنگ تحمیلی عراق علیه ایران از افتخارات بزرگ و بی‌نظیر ایران اسلامی است.
شهادت، زندگانی جاودانه یافتن است؛ اوج و عروج تعالی است.
شهادت تکامل ایمان و نهایت خلوص قلب‌هاست. شهادت مردن تحمیلی نیست، انتخاب آزادانه و آگاهانه است؛ خلوت عاشق و معشوق است.
شما می‌توانید در ادامه شرح کوتاه زندگی شهيد محمد نايبی یکی از شهدای دوران دفاع مقدس را بخوانید:
شهید محمد نایبی سال 1356 در باشگاه ورزش شاهین دژ شرکت کرده بود. پیش از انقلاب، امام که در پاریس بود همیشه آرزویش پیروزی انقلاب بود و همه وقت این جمله را از شهید محمد نایبی می شنیدیم که می گفتند: خدایا به من آنقدر عمر عطا فرما که پیروزی این انقلاب را ببینم و بعد از انقلاب شهید شد. عشق و علاقه ای که ایشان به انقلاب اسلامی به رهبری خمینی بت شکن داشت موجب شد تا در مهر ماه سال 1358 عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شاهین دژ شود.
ایشان یک سال در سپاه پاسداران شاهین دژ فعالیت کرده و بعد از یک سال که پاکسازی بوکان شروع شد، در این پاکسازی شرکت کرده و بوکان را از لوث وجود ضدانقلابیون پاکسازی کرد و بعد از چند ماه مأموریت به شاهین دژ بازگشت.
وصیت ایشان همیشه به خانواده اش این بود: اگر من شهید شدم، سر مزارم گریه نکنید. اگر هم گریه کردید به خاطر قهرمان جهان، حسین بن علی (ع) گریه کنید. در مجلس ختم من چند تا از روحانیون و مستضعفان را بیاورید، بعد از من برادرم را به جای من بفرستید تا سنگر من که حمایت از اسلام و قرآن است، خالی نماند.
زمانی که وقت مرخصی ایشان می رسید و به خانه می رفت، دختری 8 ماهه داشت که او را بغل نمی گرفت به دلیل اینکه می گفت: اگر به او محبت کنم، بعد از من احساس تنهائی و بی سرپرستی می کند که در نهایت در 25 اردیبهشت ماه سال 1361 با چند تن از همسنگران در جبهه هولاسو به دست مزدوران (دمکرات) به شهادت رسید.
منبع: صدا و سیما
