به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع پرس، شهید «غلامرضا سعادت» که بیش از ۱۵ روز از ازدواجش نمی‌گذشت در تاریخ چهار خرداد ۱۳۶۲ در کردستان به شهادت رسید.
متن وصیت‌نامه شهید سعادت به شرح زیر است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل ا... امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون
من طلبنی وجدنی ومن وجدنی احبنی ومن احبنی اشقنی ومن اشقنی اشقته ومن عشقته قتلته ومن قتله دیته ومن دینه فانادیه
(و گمان نبرید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند؛ بلکه آن‌ها زنده‌اند و نزد خدایشان روزی می‌خورند.)
با سلام و درود برخاندان آل محمد (ص) و بر منجی عالم بشریت مهدی موعود (عج) این یگانه رهبر مسلمین جهان و یار و یاور رزمندگان اسلام و با سلام و درود بر نائب بر حقش و به پیر جماران حضرت امام خمینی و با سلام و درود بر شهدای اسلام و شهدای این جنگ تحمیلی و با سلام و درود برخانواده‌های شهدای انقلاب اسلامی ایران و با سلام و درود بی‌پایان بر رزمندگان و جنگجویان انقلاب اسلامی ایران و سپس با سلام و درود بر شما امت حزب الهی و همیشه در صحنه این خطه خور و بیابانک.
ای آفریدگار توانا از آنکه مرا سعادت بخشیدی که در راحت قدم بردارم و برای تو به جهاد و تلاش دست یاری کنم هزاران بار سپاست می‌گویم. ای دانای بخشنده و ای کریم و حکیم و ای دانای دانندگان تو مرا از لجن‌زار رکود به بهشت موعود خواندی و به نبرد حق علیه باطل به بهشت هدایت کردی.
تو مرا توفیق آن دادی که خویشتن خویش را ترک کنم و بی آن بروم و برای چه مرا خلق کرده‌ای و آنگاه سعادتم بخشیدی که از میان راه‌های فراوان زندگیم شاه راه ایثار حسین‌گونه را بپذیرم. ای خدای من سپاست می‌گویم از آنکه نور عشقت را در قلب من تاباندی و این قلب سرد و خاموش مرا با نور عشق فروزانت روشن گردانیدی و قلب پر تلاطم مرا آرامش بخشیدی به راستی که الا به ذکر الله تطمئن القلوب هستی. پروردگارا تو را به عظمت و کرمت سوگند می‌دهم که لحظه‌ای این بنده گنه‌کارت را به حال خود وا مگذار. آنکه بی لطف تو تباهم خدایا از تاروپود وجودم از تو می‌خواهم که سعادت شهادت در راهت را به من عطا کنی.
آخر نمی‌خواهم که زنده باشم و غریبی آقا حسین (ع)، امام و انقلاب و غریبی اسلام عزیز را ببینم. حال که فرصتی پیش آمد تا درباره سرانجام خود و سایر انسان‌ها بی‌اندیشیم خدایا مرا توفیق آن ده که آنچه در دل و عقیده دارم بی ریا روی کاغذ بیاورم و آن چه می‌ماند؛ وسیله‌ای برای هدایت باشد. خدایا اینکه به یاد تو و به منظور احیای دینم و تداوم انقلابم به جبهه میروم و نه به خاطر انتقام و یا نام ومقام.
از ملت رزمنده می‌خواهم که فقط خط الله و راه روح الله را ادامه دهند که تنها راه سعادت فقط همین راه است. برادران و خواهران شما را به خدا سوگند گفتار‌های امام را تحلیل کنید و به آن‌ها عمل کنید، زیرا هیچ صحنه‌ای دردناک‌تر از این نمی‌تواند باشد که دشمنان در یک صف بر علیه جمهوری اسلامی ایران بشورند و ما پراکنده باشیم. پس چه بهتر که مسلمان و برادر باشیم؛ به حرف‌های منافقین گوش ندهید و تحت تاثیر این بلندگو‌های تبلیغاتی گروه‌ها قرار نگیرید و هرچه رهبر و دیگر عالمان ربانی گفتند گوش دهید در غیر این صورت نه نامی از اسلام می‌ماند و نه یک لحظه به شما اجازه حرف زدن خواهند داد.
من ۲ وصیت به شما عزیزان می‌کنم یکی این که از رهبر اطاعت کنید و دوم اینکه دشمن در فکر این است که انحلالی در روحیه افراد حزب الهی بوجود آید. شما به خاطر خدا این دشمنان را نابود کنید و نگذارید یک منافق در جامعه نفاق به وجود بیاورد امیدوارم که بعد از من اسلحه بردارید و از اسلام و میهن خود دفاع کنید. ما که در صدر اسلام در کربلای حسین (ع) نبودیم تا فرزند زهرا (س) تنها نماند اینکه به یاری امام کبیرمان لبیک بگوئیم تا اسلام برای همیشه سربلند بماند و اما ای دشمنان اسلام و انقلاب که در گوشه‌های ایران نق می‌زنید پیامی هم برای شما دارم و آن این است: ای دشمنان اسلام و ای جنایت‌کاران تاریخ ما به اسلام بیش از وجود خودمان معتقدیم. اگر هزار بار تکه تکه‌ام کنید و دوباره زنده‌ام کنید باز با شما می‌جنگم و برای جمهوری اسلامی تا پای جان به پیش میروم و لحظه‌ای اجازه نفس کشیدن را به شما نخواهم داد؛ اینک ای پدر و مادرم شما که اینگونه ابراهیم‌وار فرزندتان را به قربانگاه عشق و وادی ستیز حق با باطل فرستادید استوار باشید و از قربانی شدن این هدیه تان با آغوش باز استقبال کنید. درصورتی‌که من شهید شدم جامه سیاه به تن نکنید و برای من ماتم نگیرید. این راه را خود انتخاب کرده‌ام و به سویش رفتم. دوست دارم در آغاز زندگیم که شهادت است شیرینی پخش کنید و پیروزی اسلام را جشن بگیرید. چرا که می‌دانم اگر من شهید شوم با شما در گلستان شهدا هستم و پیروزی رزمندگان اسلام و نابودی کفر صدامی را جشن می‌گیریم. ولی شما مرا نمی‌بینید.
هرگز راضی نمی‌باشم که درفقدان من گریه کنید چرا که من آنقدر گنه کارم که خود را لایق آن مراسم و عزا‌ها نمی‌دانم ای برادران من، من به عنوان برادر بزرگتر خانواده به شما وصیت می‌کنم که بعد از شهادتم باید اسلحه به خون آغشته و با خون تمیز شده مرا که به زمین افتاده بردارید و با قمقمه‌ای پر از آب و خشابی پر از فشنگ و نارنجک به فانوسقه بستهبسته و با آن اسلحه قلب دشمن را نشانه روید و با شلیک آتشین گلوله هایت به دشمن بفهمانی که حق پیروز است.
اما ای همسر عزیزم پیامی دارم برایت که همان طور قبل از ازدواجمان به شما گفتم که زن من نمی‌شوی گفتم که شما زن لباس‌های من می‌شوی شما همسر لباس‌های رزم منی و حال این جسم بی ارزش من می‌رود و این لباس‌های رزم که شما همسر اویید برای شما می‌ماند. از شما عاجزانه می‌خواهم که اگر انشاءالله فرزندی متولد شد و پسر بود لباس‌های رزم مرا بپوشد و با دشمنان اسلام بجنگد. شما باید این فرزند را چنان بزرگ و تربیت کنید که ادامه‌دهنده راه پدرش باشد اگر دختر هم بود باید او را همچون فاطمه زهرا (س) بسازی. این فرزند را به حوزه علمیه بفرست و او باید یک روحانی و شخصی باشد که برای تبلیغ اسلام در این کشور تلاش کند. مبادا گریه کنی که با گریه ات قلب مرا آزرده می‌کنی امیدوارم چنان پایدار و صبور باشی چنان حجابت را رعایت کنی تا درقیامت یکدیگر را ملاقات کنیم. نماز‌های جمعه و جماعات را ترک نکنی. دنباله‌رو امام و روحانیت باشید. دعای کمیل و توسل را زیاد بخوان.
در پایان تاکید می‌کنم؛ ای امت حزب الهی از امام، روحانیت، اسلام و انقلاب حمایت کنید. برادران را دعوت کنید به سپاه و بسیج و دست یکدیگر را بگیرید. مملکتی آباد و اسلامی بسازید و زمینه را برای ظهور امام زمان (عج) فراهم آورید. اگر کسی از من بدی و آزاری دیده مرا حلال کند که طاقت آتش جهنم را ندارم.
به امید پیروزی اسلام برکفر جهانی به سرکردگی آمریکای جنایت‌کار
خدا یا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار. از عمر ما بکاه و برعمر او بیفزا. منتظری نستوه برای حفظ اسلام محافظت بفرما.
والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته
بنده سراپا تقصیر وگنه کار غلامرضا سعادت»
انتهای پیام/ 114
