گروه دفاعی امنیتی
دفاع پرس ـ رحیم محمدی؛ نیرو‌های مسلح در کشور‌های مختلف برای مقابله با پرنده‌ها اعم از هواپیما‌های با سرنشین و بدون سرنشین یا بالگرد‌ها و حتی موشک‌هایی از نوع کروز، سامانه‌های پدافندی متنوعی را استفاده می‌کنند که هر یک از این سامانه‌ها در کنار هم مکمل خط پدافند هوایی هستند.
این موضوع در کشور ما نیز رعایت می‌شود به گونه‌ای که در کنار سامانه‌های رهگیر و پدافندی با ارتفاع بالا، از سامانه‌های پدافندی برای ارتفاع پست نیز استفاده می‌شود؛ لذا با توجه به نقشی که این نوع سامانه‌های پدافندی دارند در اینجا مروری بر عملکرد یکی از سامانه‌های پدافندی به نام «سعیر» خواهیم داشت.
«سعیر» نام یکی از سامانه‌های توپ ضدهوایی است که در سال 1390 در سازمان صنایع دفاع به صورت کاملاً بومی طراحی و به تولید انبوه رسیده و گزینه بسیار خوبی برای پوشش هوایی توپخانه‌ای در ارتفاع پست و متوسط قلمداد می‌شود.
این سامانه که از قابلیت‌هایی همچون اتوماسیون بودن برخوردار است، سیستم عملیاتی آن به گونه‌ای است که با مجموعه راداری و یا اپتیکی هدف را رهگیری و به صورت خودکار بدون نیاز به خدمه، توانایی شلیک به سمت اهداف مورد نظر را دارد به گونه‌ای که اهداف مورد نظر را در مقایسه با سامانه‌های مشابه با ضریب اطمینان بسیار بالاتری منهدم می‌کند.
سامانه ضد هوایی «سعیر»، قابلیت شلیک 12 تا 15 گلوله در هر دقیقه دارد و از دیگر مشخصات آن می‌توان به میدان شلیک در برد منفی سه درجه تا مثبت 85 درجه، میدان شلیک در سمت 360درجه و حداکثر فشار مجاز محفظه 3300 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع، اشاره کرد.
همچنین قابلیت‌های این سامانه عبارتند از: توانایی پوشش آتش تا چند کیلومتر، ایجاد حصاری از آتش و ناامن کردن فضا برای جلوگیری از نفوذ هواپیما‌های دشمن، قابلیت تجهیز به سیستم کنترل آتش، اجرای شلیک سیستم علیه اهداف زمینی نظیر تانک‌ها، خودرو‌های زرهی، تنظیم اتوماتیک فیوز مهمات، قابلیت بکارگیری دستی، نیمه اتوماتیک و اتوماتیک.
این سامانه متشکل از سیستم‌های رادار و اپتیکالی است و به وسیله خدمه و توسط سیستم‌های راداری یا اپتیکی اهداف را رهگیری و منهدم می‌کند؛ این توپ از خشاب‌های چهارتایی و گلوله‌های 100 میلیمتری استفاده می‌کند و به صورت اتوماتیک گلوله‌گذاری می‌شود.
گلوله‌های 100 میلیمتری این توپ توانایی این را دارند که با استفاده از ماسوره مجاورتی اگر به طور مستقیم به اهداف برخورد نکند، منفجر شوند و ترکش‌های آن اهداف را منهدم کنند.
این توپ‌ها می‌توانند علیه جنگندهها، بمب‌ها و موشک‌های کروز هدایت شونده مورد استفاده قرار گیرند. البته معمولاً این توپ‌ها را به صورت دسته‌ای و چندتایی به صورت هماهنگ در یک مکان قرار می‌دهند و دیوار آتش را علیه اهداف درست می‌کنند. از سوی دیگر خودکار بودن این توپ سبب شده خدمه آن به طور چشمگیری نسبت به توپ‌های غیر خودکار کاهش یابد و همین طور با تجهیز به سامانه‌های راداری و اپتیکی کارآیی آن به طور چشمگیری افزایش یابد.
بدین ترتیب زمانی که رادار یا سیستم اپتیک توپ، اهداف را رهگیری کرد، توپ بر روی هدف قفل و اقدام به شلیک به سمت آن می‌کند که این موضوع باعث افزایش دقت توپ شده است.
نرخ شلیک «سعیر» به طور رسمی اعلام نشده، ولی می‌توان با توجه به نرخ شلیک توپ‌های مشابه و گلوله‌گذاری خودکار چیزی حدود 20 تیر در دقیقه برای آن تخمین زد و در این بین گلوله‌گذار خودکار توپ نقش موثری در افزایش نواخت تیر این توپ دارد.
توپ «سعیر» توانایی شبکه شدن با دیگر توپ‌های «سعیر» را دارد و با استفاده از آن می‌توان همزمان به سوی یک هدف شلیک کرده و دیوار آتش وحشتناکی را به وجود آورد.
انتهای پیام/ 231
