گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ رسول حسنی؛ در تقویم همه کشورها روزی را به نام روز استقلال آن کشور تعیین کرده‌اند که به دلایل مختلف انتخاب شده و مردم برای پاسداشت و زنده نگه‌داشتن روز استقلال خود، اقدام به برگزاری برنامه‌های متنوعی می‌کنند.
در ایران نیز، روز ۲۲ بهمن به عنوان روز استقلال تعیین شده است؛ اما یک تفاوت بنیادین در گرامی‌داشت این روز با سایر کشورها وجود دارد که این روز را فراتر از روز استقلال کرده است. روز ۲۲ بهمن بیش از هر چیز دیگری با اعتقادات دینی ایرانیان گره خورده است. مردم به این دلیل این روز را گرامی می‌دارند که یادآور روز عاشورا، پیروزی حق علیه باطل و تحقق‌بخش برپایی حکومتی مبتنی بر اصول اسلام و آرزویی به طول ۱۴ قرن است.
بعد از شهادت امام علی علیه السلام و روی کار آمدن نظام پادشاهی، دین رفته رفته از سیاست جدا شد؛ تا جایی که حکومت رنگ استبداد به خود گرفت. کشورهای اسلامی عرصه تاخت و تاز استعمارگران شد. زخم‌های بزرگی چون ماجرای فلسطین نتیجه همین تفکر جدایی دین از سیاست و موروثی شدن خلافت بود که به این زودی التیام پیدا نخواهد کرد.
در ایران که ۲ هزار و ۵۰۰ سال تاریخ مدون شاهی دارد و ظاهرا مردم آن باید به چنین نوع حکومتی خو کرده باشند، تشکیل حکومتی که مخالفت بی چون چرا با سلطنت دارد، غیر ممکن بود؛ اما روحیه حق طلبی ایرانیان در کنار ایمان و اعتقاد به مفاهیمی چون غدیر، عاشورا و مهدویت معجزه ایجاد حکومت اسلامی را سبب شد.
پیروی از امام خمینی (ره) به عنوان نمادی از رهبری نبوی و علوی، در سرنگونی طاغوت پهلوی نقشی اساسی داشت. با این توضیح به این نتیجه می‌رسیم که روز استقلال جمهوری اسلامی ایران، نباید به یک روز محدود شود. متاسفانه نگاه مناسبتی به این روز نشانه عدم درک این این واقعه بزرگ است. به دلیل اینکه حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روز عاشورا را محدود به مقطع خاصی نمی‌داند و می‌فرمایند هر روز، روز، روز عاشوراست. به همین دلیل روز پیروزی انقلاب نیز نمی‌تواند و نباید به یک روز محدود شود.
هر روز باید از انقلاب گفت تا بتوان به کنه عظمت آن دست پیدا کرد. کسی که مفهوم انقلاب اسلامی را درک نکند قطعا عظمت روز عاشورا را درک نخواهد کرد. رسانه ملی و رسانه‌های دیگر با برنامه ریزی درست، بودن تعصب ورزی و نگاه دگم و همچنین دوری از کلیشه‌ها و شعار زدگی باید در مسیری قدم بردارند که گویی هر روز تقویم روز پیروزی انقلاب و فجر است.
اینکه صدا و سیما فقط در ایام دهه فجر موسیقی انقلابی و سریال‌های به اصطلاح مناسبتی پخش کند ابدا فایده‌ای که باید داشته باشد را نخواهد داشت.
این نگاه، نگاه موزه‌ای به انقلاب است و نگاه موزه‌ای پاسخ مناسبی به نسل آینده نخواهد داشت که چرا پدرانشان دست به انقلاب زدند. محدود کردن دستاورد انقلاب از سوی معاندان به این که قرار بوده آب و برق مجانی باشد و نشده نتیجه همین سیاستگذاری‌های فرهنگی است، یعنی مدیران و هنرمندان نتوانسته انقلاب را آن طور که هست تبیین کند.
همه آنچه تلویزیون در ایام دهه فجر پخش می‌کند، همان آثار سینمایی دهه ۶۰ چون «ترن»، «شکار»، «تشریفات»، «سناتور» و ... انبوه آثاری است که اغلب نگاه تهییجی و تبلیغی به انقلاب دارند تا نگاه تحلیلی و تفسیری. تاریخ انقلاب اسلامی از آغاز تا پیروزی و بعد از پیروزی مملو از داستان‌های ناگفته‌ای است که برای به تصویر کشیده شدن، انتظار می‌کشند. وجود سانسورهای بی دلیل و ممیزی‌های سلیقه‌ای معضل بزرگی است که نگاه مناسبتی به انقلاب را تقویت کرده است. از آنجایی که دفتر تاریخ انقلاب اسلامی ایران هنور بسته نشده است و هر روز بر حجم این دفتر افزوده می‌شود به همان نسبت مسولیت حفظ و اشاعه آن بیشتر خواهد شد.
اتفاقات فراموش نشدنی چون وقایع فتنه ۸۸ رفته رفته به سمت آفت نگاه مناسبتی پیش می‌رود. اگر حجم آثار هنری آن سال‌ها را با سال‌های انتهایی دهه ۹۰ مقایسه کنیم درمی‌یابیم که بر خلاف انتظار از تعداد آثار تولید شده با موضوع فتنه کاسته شده و در کمال ناباوری هنرمندانی که در این مسیر گام برمی‌دارند از سوی سلبریتی‌ها بایکوت می‌شوند.
هنرمندان متعهد و مومن انقلابی باید بدانند عرصه دفاع مقدس در عرصه فرهنگ آنقدر گسترده است که نمی‌توان مرزی برای آن قائل شد. این جبهه نیازمند حضور دائمی و پر صلابت از تبار انقلابیونی است که از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۷ خیابان‌ها را با خون پاک خود شستند تا شجره طبیه انقلاب ریشه بدواند. اگر مسوولین فرهنگی در هر بخشی حضور دارند و نگاه موزه‌ای به انقلاب دارند، در مقابل هنرمندان باید این نگاه را تغییر دهند حتی به قیمت تغییر مدیران عافیت طلب فرهنگی. چرا که انقلاب اسلامی بسیار مهم‌تر از خوش آمد هر مدیر و مسوولی است که خوان انقلاب را حق موروثی خود می‌داند.
انتهای پیام/ ۱۶۱
