به گزارش خبرنگار دفاع پرس از کرمان، شهید «حسین اثنی عشری کهنوجی» اسفند‌ماه سال ۱۳۲۷ در روستای «کهنوج‌سربنان» از توابع شهرستان «زرند» به دنیا آمد. وی کارمند شرکت ذغال‌سنگ بود که هنگام جنگ به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و خردادماه سال ۱۳۶۷ در «شلمچه» براثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید.
پیکر مطهرش مدت‌ها در منطقه ماند و سرانجام در سال ۱۳۷۴ پس از تفحص، مانند پیکر برادرش «محمود»، به آغوش خانواده‌اش بازگشت.
فرازی از وصیت‌نامه شهید «حسین اثنی عشری»:
برادران مسلمان! وقت نبرد کردن با دشمنان خیلی وقت پیش رسیده [است]، باید مبارزه کرد، برهمه واجب است که دشمن را سرجای خودش بنشانیم؛ مبادا هراس داشته باشیم.
برادران! دنیا همه ما را فریفته خودش ساخته [است]. مبادا گول بخوریم. شوخی نیست، در روایت آمده: «سر هرخطایی دوستی دنیا است»، فکر کنیم که چه‌کار باید کرد. این دنیا خیلی بی‌ارزش است و خداوند منان هرلحظه ما را آزمایش می‌کند.
عزیزانی که این‌جا گوش به وصیت‌نامه می‌دهید، خداوند در آیه «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللِّه جَمیعًا وَلا تَفَرَّقوا» شما را دعوت کرده [است] و شما که قبول کردید و درخط اسلام قرار گرفتید؛ [لذا] نباید متفرق شوید، یکپارچه باشید. اگرخواسته باشید اسلام را یاری نمایید، باید همه با هم حرکت کنید.
حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «یدالله مع الجماعه»، خدا همیشه همراه جمعیت متعهد و یکپارچه است، بسیج شوید و نگویید افرادی هستند از ما بهتر و می‌توانند جبهه بروند و از اسلام دفاع نمایند... به شما هم واجب است. هدف من از رفتن به جبهه دفاع از اسلام و مملکتم می‌باشد که وظیفه هر فرد مسلمان است و [لذا] تا آخرین نفس مبارزه خواهم کرد.
پدر و مادر گرامی! از محبت شما سپاس‌گزارم، از اینکه نتوانستم در پیری عصای دست شما شوم، مرا ببخشید. اگر جسدی از من به دست شما رسید در بهشت زهرا شهرستان «زرند» دفن نمایید و چنان‌چه جسدم پیدا نشد، ناراحت نباشید؛ می‌خواهم در برابر شهیدانی که سوختند و یا در رود افتادند و یا قادر به پیداکردن آن‌ها نبودند، شرمنده نباشم.
همسرم! اگر کفالت فرزندانم را به عهده گرفتی، به آن‌ها بگو که پدرتان چگونه دعوت خدا را لبیک گفت. خودت میدانی که در خوب تربیت کردن فرزندانم مسئول هستی، باید کوشش کنی تا آن‌ها را خوب تربیت نمایی.
در آخر وصیت‌نامه‌ام، سلامتی و طول عمر امام و پیروزی نهایی رزمندگان و آزاد شدن اسیران و شفا پیدا کردن هر چه سریع‌تر مجروحین و معلولین جنگی را از خداوند بزرگ بی‌همتا خواهان و خواستارم.
انتهای یپام/
