حال و هوای شهر در حال تغییر است. گویی نسیمی از حجاز به سمت کشورمان وزیدن گرفته تا حجاج آخرین روزها و ثانیه های همجواری با خانه خدا را تجربه کنند و کم کم بار سفر ببندند به سمت کاشانه ای که قرار است در آن پای آزمایش حاجی وحاجیه بودنشان بنشینند.
این روزها بنرها و پارچه نوشته هایی به صورت شهر نقش بسته می شود که قرار است خبر از آمدن زائران سرزمین وحی را بدهند اما این پیام رسانی دیرزمانی است رنگ و روی چشم و هم چشمی به خود گرفته همانطور که سوغات های سرزمین وحی هر سال سنگین تر و سفره های ولیمه رنگین تر از قبل پیش روی حجاج پهن می شوند.
تا چند سال پیش تنها پارچه نوشته هایی برای تبریک بازگشت از سفر معنوی حج برای حجاج تهیه و تدارک دیده می شد و روی سر در خانه زائر نصب می گردید اما این سال ها این پارچه ها جای خود را به بنرهایی با رنگ و لعاب های پر هزینه داده اند به گونه ای که چند دیوار اینطرفتر و آنطرفتر خانه حاجی به تسخیر پارچه ها و بنرها در می آید و هر میزان این بنرها بزرگ تر باشند نشان دهنده تمکن مالی فرد هدیه دهنده هستند.
موج چشم و همچشمیها را زمانی بیشتر می توان متوجه شد که نام تبریک گوینده با قلمی بسیار درشت بر روی بنر نوشته شده تا هر کسی به راحتی از چند ده متری بفهمد چه کسی سفارش دهنده آن است.
این روند حکایت گر یک چیز است و آن اینکه شاید ما فراموش کرده ایم که ذات و ماهیت سفر پر برکت حج برای این است که کمی از مادیات دور شویم و روزمرگی ها را به کناری گذاشته و کمی توشه آخرت ببندیم.
همه می گویند فردی که از سفر معنوی حج می آید تا چند ماه حال و هوای این سفر اتمسفر رفتار و کردار را احاطه می کند اما متاسفانه از همان گام اول بازگشت، این فضا با چشم و هم چشمی ها زخمی می شود تا اینکه هر آنچه در این سفر رشته شده بود پنبه شود تا کم کم از حاجی تنها یک نام باقی بماند و باز هم روز از نو روزی از نو.
به نظر می رسد ضعف فرهنگ سازی یا شاید قالب شدن تصورات اقتصادی در این حوزه نقش بسزایی در این چشم و همچشمیهای ناپسند داشته باشد لذا ضروری است مسئولین برای سال های آینده تدبیری اندیشه کنند و پیش از سفر حج، حجاج را آگاه نمایند که این سفر معنوی که شاید تنها برای هر فرد یک بار تحقق یابد برای پنجه زدن به ریسمان امن الهی است نه اینکه پایمان بیشتر به موضوعات مادی گره بخورد تا راه رفتن را برایمان دشوارتر کند.
انتهای پیام/
