به گزارش گروه بین‌الملل دفاع پرس به نقل از روزنامه لبنانی الاخبار، همزمان با پایان تعطیلات عید قربان، تلاش‌های گروه‌های سیاسی برای تشکیل دولت وارد ماه چهارم خود می‌شود، بدون اینکه پیشرفتی در این زمینه به دست آمده باشد. حتی باید گفت که روند تشکیل دولت مشکل‌تر از گذشته شده و شرایط و سقف‌هایی که گروه‌های مختلف ترسیم کرده‌اند نیز کاهش پیدا نکرده است. این موضوع باعث شده رئیس جمهور لبنان به این اعتقاد برسد که برخی در لبنان نمی‌خواهند در شرایط کنونی دولت تشکیل شود.
میشل عون نسبت به رکودی که در روند تشکیل دولت ایجاد شده و شرایط متناقض و متغیر گروه‌های مختلف ناراضی است، اما روند تلاش‌ها را در بن‌بست نمی‌داند. از سوی دیگر به نظر می‌رسد وی نمی‌خواهد وارد اختلاف با «سعد حریری» نخست وزیر مأمور تشکیل کابینه شود.
با این وجود، این به معنی سکوت عون نسبت به حوادث گذشته نیست و او مواضع خود را به صورت زیر ترسیم کرده است:
1- عون تاکید کرده که فرصت برای تشکیل دولت نامحدود نیست و هیچ‌کس نمی‌تواند کشور را در گرو مطالبات و تمایلات خود قرار دهد.
وی افزود: من تنها تا اول سپتامبر منتظر خواهم بود و بعد از آن سخنانم را خواهم گفت. من بعد از این تاریخ حرف‌هایم را می‌زنم.
عون تلاش دارد قبل از عزیمت به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیمه دوم سپتامبر آینده کار دولت آغاز شده باشد. عون 2 سخنرانی در این سفر خواهد داشت که یکی از آن‌ها در مراسم افتتاحیه مجمع عمومی سازمان ملل خواهد بود و سخنرانی دوم در مراسم یادبود نلسون ماندلا برگزار می‌شود.
رئیس جمهور لبنان بعد از این سفر به بلژیک خواهد رفت تا در آنجا نیز در برابر پارلمان اروپا سخنرانی کند. رئیس جمهور لبنان معتقد است که پرونده اساسی که باید در این سفر مورد بررسی قرار گیرد، موضوع آوارگان سوری و مطالبه بازگشت آن‌ها به کشور است. چرا که عون معتقد است این اقدام برای حفظ ثبات لبنان ضروری است.
2- بر خلاف آنچه که گفته شده، سعد حریری 2 پیش‌نویس دولتی متشکل از 24 وزیر و 30 وزیر به عون نداده است، عون تاکید کرد که تنها یک پیش‌نویس از حریری دریافت کرده که آن هم مربوط به نحوه توزیع سهمیه‌ها برای تیم‌های شرکت کننده در دولت است و ساختار دولت در آن نیامده است. حریری به او گفته است که ابتدا در زمینه سهمیه‌ها توافق می‌کنیم و سپس در زمینه نحوه توزیع آن به توافق می‌رسیم.
با این وجود رئیس جمهور لبنان شائبه‌هایی در پیش‌نویس سهمیه‌ها مشاهده می‌کند، البته او نظر خود را در این زمینه ارائه نکرده است. عون زمان را برای ارائه نظرات خود در این رابطه مناسب نمی‌داند و در عین حال به حریری پیشنهاد کرد که با جبران باسیل رئیس بزرگترین فراکسیون پارلمانی و وزیر لبنانی دیدار داشته باشد. به این ترتیب پیش‌نویس سهمیه‌های مطرح شده نیز در جا زده است.
3- عون از اینکه گروه‌های سیاسی برای ابراز شکایت یا مطالبه حقوق خود به کاخ ریاست جمهوری بروند و در برابر وی شکوه و زاری کنند، ناراحت است و به آن‌ها پاسخ می‌دهد که باید به نزد سعد حریری بروند و حرف‌های خود را آنجا مطرح کنند. چرا که وی مسئول مذاکرات در خصوص تشکیل دولت نیست. این موضوع در خصوص حزب نیرو‌های لبنانی اتفاق افتاده است.
4- میشل عون با قطع و یقین اعلام می‌کند که شریک تشکیل دولت نیست و قانون اساسی این مسئولیت را به نخست وزیر مأمور تشکیل کابینه محول کرده است. او در مراحل تشکیل دولت کاملاً خود را از حریری جدا نگه می‌دارد.
5- رئیس‌جمهور لبنان از اینکه در شرایط کنونی موضوع مناسبات با سوریه مطرح شده، ابراز تعجب می‌کند. چرا که کشور در مرحله تشکیل دولت است و بیانیه وزارتی هنوز به نگارش در نیامده است. او در این زمینه گفته است: آیا درست است در خصوص بیانیه وزارتی که هنوز نگارش نشده مناقشه کنیم. ما الان درصدد توافق برای تشکیل دولت هستیم. بیانیه وزارتی مأموریتی است که بعد از تشکیل دولت باید آغاز شود. این موضوع مرتبط با وزرای دولت و مجلس نمایندگانی است که قرار است به وزرا رای اعتماد بدهند و بیانیه وزارتی را تصویب کنند. وی شتاب‌زدگی در پرداختن به چنین پرونده‌هایی را برای مانع‌تراشی در روند تشکیل دولت و اعمال شرایط و مطالبات طرف‌های مختلف می‌داند.
میشل عون پیش از این ناقوس خطر و هشدار را به صدا درآورده و گفته است که بزرگترین مشکلات ما در تشکیل دولت این است که توجه ما به خارج بیش از داخل است. وی می‌افزاید: ما در گذشته سیاست کناره‌گیری از تحولات خاورمیانه و به ویژه سوریه را در پیش گرفتیم و با همین سیاست حتی از اراضی کشور خود نیز در برابر حمله تروریست‌ها دفاع نکردیم و آن‌ها هفت سال در اراضی ما باقی ماندند و به ارتش و روستا‌های مختلف حمله کردند و از ما شهید گرفتند. چرا ما در این مدت زمان طولانی از خودمان دفاع نکردیم و مناطق مختلف لبنان را در ترس و وحشت و تهدید رها کردیم؟ حق طبیعی ماست که خواستار بازگشت آوارگان سوری به کشور خود بعد از برقراری ثبات در این کشور شویم. من کشور‌هایی که منکر این حق ما هستند و نمی‌خواهند آوارگان سوری به کشور خودشان بازگردند را درک می‌کنم. آن‌ها به دنبال منافع خودشان هستند و می‌خواهند حق ما را در این زمینه نادیده بگیرند. ما به علت وجود آوارگان سوری در بحران اقتصادی قرار گرفتیم و همچنان این بحران ادامه دارد. چرا ما نباید از گذرگاه نصیب برای صادرات کالا‌های خودمان استفاده کنیم؟
انتهای پیام/ 441
