گروه استان‌های دفاع پرس - عذرا شباب؛ باز محرم ماه غم و عزا آمد...
یک سال دیگر از لحظات طلایی عمر گذشت و به جاماندگان عصر معرفت، رخصت فریاد و گریستن بر مظلومیّت سرور و سالار شهیدان حضرت «اباعبدالله الحسین (ع)» عنایت شد و غم هجرانِ اشک‌ریزان حسینیان کوی محرّمش به سر آمد.
مصیبت عظمایی که «مٰا اَعْظَمَهٰا وَ اَعْظَمَ رَزِیَّتَها فِى الْاِسْلامِ» را در تمام ارض و سماوات در خود جای داد و هیچ غمی به «هل من ناصرنی ینصرنی» سالار کربلا تا منتهی الیه دنیا نخواهد رسید.
دلخراش‌ترین واقعه تاریخ اسلام که نمی‌توان گفت؛ زیرا حسین ابن علی (ع) نسخه شفاخانه، «کلیمی»، «ارمنی»، «مسیحی» و همه ادیان مکاتب شده است و در واقع مصداق «مصباح الهدی و سفینه النجاه» عالمیان را معنا بخشیده است.
فرزند زهرا (س) به «کرب» و «بلا» رسید و آوای قافله سالار «ندای بار بگشایید که این‌جا کربلاست» سر داد و آستان مقدس همسفر زینب (س) سرزمین «نینوا» را مدار جاذبه عاشقان نمود و محرم را سرآغاز بهار ایمان دل‌های زنگار گرفته و جا ماندگان حریم دوست نمود.
باری دیگر زخم‌های بی‌مرحم خواهرش زینب (س) از گذرگاه سنگلاخ جهل و عافیت‌طلبی نامردان بیعت‌شکن کوفی سر باز نموده است تا برادر خود را در گودال مسلخ شمریان به تماشا بنشیند.
حماسه عاشورا، مردگان خفته دل را بیدار ساخت و نابخردان بی‌بصیرت را رسوا نمود تا بدانند که حجت خدا، اشرف اولاد آدمیان ندای حقیقتش و قیام قیامتش به جهت نهضت کهکشانیش تا ابد «امن یجیب» هدایت راه حقیقت جویان خواهد بود.
عاشورا، انفجارى از تجلی نور و تابشی از حق بود که شاه غریب در یک روز تمام دارایی خویش را به قربان‌گاه و معبودگاه «یوم‌الدین» به پیشکش ببرد تا روضه‌ژ عطش به طفل‌الصغیر ختم شود و عاشورا باب‌الحوائج درد‌های بی‌درمان شود.
انتهای پیام/
