گروه بین‌الملل دفاع پرس- سیروس فتح‌اله؛ جنگ واژه نام آشنایی برای خاورمیانه تلقی می‌شود. سالهاست این منطقه قربانی زیاده‌خواهی‌های ابرقدرت‌های شرق و غرب شده است؛ آمریکا یکی از این ابرقدرت‌هاست که صدای پوتین نظامیان آن سالهاست در خاورمیانه بدون اینکه دستاورد و آورده‌ای برای این کشور داشته باشد، شنیده می‌شود. البته این روز‌ها تصمیمات غلط رئیس جمهور آمریکا موجب شده است که صفت ابرقدرتی این کشور زیر سوال برود؛ چرا که خروج بی‌برنامه ترامپ از قرارداد‌های بین‌المللی یکی از مواردی است که به روند انزوای ایالات متحده آمریکا را سرعت بخشیده است.
یکی از تصمیمات غلط آمریکایی‌ها که محدود به ترامپ نمی‌شود، اعزام بی‌برنامه پیاده نظام به منطقه‌ای است که صرفا برای بهره‌برداری از منابع انسانی و طبیعی آن، بحرانی ساختگی در آن منطقه ایجاد می‌کنند؛ نیرو‌هایی که تاکنون هزینه‌های زیادی برای آمریکا به همراه داشته است.
کارشناسان و تحلیلگران نیز می‌گویند که آمریکا حدود ۱.۸ تریلیون دلار بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۷ برای جنگ‌های افغانستان و عراق هزینه کرده است. ارزیابی جامع‌تر از هزینه‌های آمریکا در خاورمیانه در مسائل مربوط به کشور‌های عراق، سوریه، افغانستان و پاکستان نشان می‌دهد که در بازه زمانی ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۶، حدود ۳.۶ تریلیون دلار هزینه شده است.
با بررسی لشکرکشی آمریکا به عراق، افغانستان و ویتنام به این نتیجه می‌رسیم که دستاورد سربازان آمریکایی در این سه کشور تقریبا هیچ است. تنها دستاورد سربازان آمریکایی مشکلات روحی و روانی آنهاست که سالهاست زندگی آن‌ها را با چالش روبرو کرده است.
بر اساس این گزارش، از میان آن دسته از نظامیان آمریکایی که پس از حضور در این ۲ جنگ به آمریکا بازگشتند حدود ۱۵۰ هزار نفر پس از پایان جنگ خودکشی کردند.
«کارل مارلانتیس» کهنه سرباز جنگ ویتنام در گفت‌وگویی که با «سی‌ان‌ان» داشت، هیجانات ناشی از جنگ را چیزی شبیه هیجان ناشی از مصرف کوکائین دانست که موجب می‌شود نظامیان آمریکایی پس از پایان جنگ به سبب فقدان این هیجانات به خودکشی مبادرت کنند.
عوارض روحی و روانی ناشی از جنگ‌های خانمان‌سوزی که آمریکایی‌ها در نقاط مختلف جهان راه‌انداخته‌اند، معضل بسیار بزرگی برای ارتش این کشور ایجاد کرده است؛ گزارشی که چندسال پیش در نشریه «آرمی تایمز» منتشر شد، خبر از این می‌داد که هر روز هجده نظامی ارتش آمریکا که در این جنگ‌ها مشارکت داشته‌اند، خودکشی می‌کنند.
با بررسی زندگی سربازان آمریکایی این واقعیت برای ما آشکار می‌شود که سربازان آمریکایی برای حضور در مناطقی که آمریکا برای تحقق اهداف خود جنگ راه اندازی کرده‌است، تضمین می‌گیرند؛ یعنی سربازی که در جنگ مدنظر مشارکت می‌کند، باید رفاه خانواده‌اش از سوی حاکمیت تضمین شود. حاکمیت به آن‌ها وعده‌های مالی می‌دهد، حتی به آن‌ها می‌گوید که به هیچ وجه در جنگ کشته نخواهید شد!
ولی به نظر می‌رسد، وعده‌های مالی و تضمین جانی نمی‌تواند از یک سرباز آموزش دیده و مجهز، یک سرباز شجاع، جسور، نترس و فداکار بسازد؛ همانطوری که تحقیقات انجام شده در مورد سربازان آمریکایی مشارکت کننده در جنگ‌های مختلف این کشور در بیرون از مرز‌ها نشان می‌دهد که هیچ کدام از سربازان آمریکایی نتوانستند به یک سرباز شجاع تبدیل شوند.
با اینکه نمی‌توان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران را با جنگ‌هایی که آمریکایی‌ها در مناطق مختلف جهان راه انداخته‌اند، مقایسه کرد؛ چون اهداف متفاوت است، اهداف یکی از این جنگ‌ها دفاع از وطن، ناموس، آرمان و آزادی‌خواهی است و دیگری توسعه‌طلبی، زیاده‌خواهی، نسل‌کشی و ... است.
پس چه فرقی بین سربازان ایرانی و آمریکایی وجود دارد که یکی در جنگ ضمانت زنده ماندن می‌گیرد، یکی برای شهید شدن از همرزمانش سبقت می‌گیرد، یا اینکه یکی بعد از جنگ روانی می‌شود و اقدام به خودکشی می‌کند، اما دیگری بعد از جنگ دلتنگ جنگ و جبهه می‌شود.
پس جنگیدن برای «آرمان»، «ارزش» و «ناموس» و «خدایی شدن» با جنگیدن برای زیاده‌خواهی فرق اساسی دارد. شهادت تنها سعادتی بود که رزمندگان جمهوری اسلامی ایران برای رسیدن به آن از همدیگر سبقت می‌گرفتند. شهادت واژه منحصر به فردی است که دشمن تا بن دندان مسلح جمهوری اسلامی ایران از این واژه هراس دارد؛ واژه‌ای که بازماندگان دفاع مقدس هنوز بعد از چند دهه از این جنگ تحمیلی بر حال همرزمانی که به این فیض رسید‌اند، غبطه می‌خورند.
دشمن سالهاست روی تخریب واژه شهادت کار می‌کند؛ چون آن‌ها به عینه دیدند که شوق شهادت و شهادت‌طلبی چگونه این کشور را در مقابل صدام که کل جهان در این جنگ از وی حمایت می‌کرد، پیروز کرد.
در نهایت می‌توان نتیجه گرفت که تقوا، شهادت‌طلبی و شوق شهادت در راه آزادی‌خواهی را رزمندگان ایرانی از سالار شهیدشان حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) کسب کرده‌اند و این پرچم را هرگز بر زمین نخواهند گذاشت؛ چرا که این روز‌ها می‌بینیم مدافعان حریم آل الله پرچم حضرت ابا عبد الحسین (ع) را بر زمین نگذاشته‌اند و هرگز بر زمین نخواهند گذاشت و به استکبار جهانی اجازه تجاوز نخواهند داد.
انتهای پیام/ 411
