به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس، «حامد تهرانی‌علوی» کارگردان سریال تلویزیونی «خونه یکی» درباره مهم‌ترین مشخصه‌های این اثر اظهار داشت: «خونه یکی» جنسی از کمدی است که به نظر می‌رسد تلویزیون از آن دور شده است و ما سعی کردیم آن حال و هوا را به تلویزیون بازگردانیم. این سریال معضلاتی که امروزه خانواده‌ها با آن دست به گریبان هستند، بازنمایی می‌کند. برای مثال در داستان ماجرای جوانی روایت می‌شود که می‌خواهد پراید بخرد و مجبور است صفحه ایسنتاگرامش را که فالوورهای زیادی دارد، بفروشد یا شبیه به این اتفاقات که در فضای امروز با آن مواجه هستیم، در قصه بسیار وجود دارد. در واقع در این سریال فضای سنتی و یک داستان خانوادگی در عین حال با ماجراهای به روز و متعلق به این دوران گره می خورد.
وی با اشاره به اولین تجربه سریال سازی‌اش افزود: در یکسال گذشته که برنامه سازی برای باشگاه تیم پرسپولیس را برعهده داشتم، تجربه‌های مفیدی کسب کردم. بخش عمده ای از حرفه کارگردانی، به توانایی هدایت یک گروه برمی گردد که آن را در خودم احساس می کردم.
این کارگردان جوان درباره شکل گیری ایده این اثر ادامه داد: روشان امیری تهیه کننده «خونه یکی» قصد داشت پروژه ای را تهیه کند. وقتی متوجه تصمیم من مبنی بر کارگردانی یک اثر شد، پیشنهاد ساخت خونه یکی را نیز با من مطرح کرد. من هم طرحی را که قصه اش در خانه ای قدیمی می گذشت، پیشنهاد دادم و محمد تنابنده که این جنس کمدی را بسیار خوب می شناسد، آن را پروراند. او از نظر اخلاقی و حرفه ای بسیار توانمند است و ایده های خوبی را به داستان اضافه کرد.
تهرانی‌علوی همچنین درباره روند انتخاب بازیگران بیان کرد: خوشبختانه در همفکری با تهیه کننده که هنر را به خوبی می‌شناسد، به بازیگران این تیم رسیدیم. این سریال دارای یک لوکیشن است که سه لوکیشن داخلی یعنی خانه های سه خانواده را دربرمی گیرد. برای هر نقش بازیگرانی را مدنظر داشتیم که وقتی به این ترکیب رسیدیم، بسیار خوشحال شدم از اینکه انتخاب ها اصولی و درست کنار هم چیده شده اند. وقتی موقعیت های طراحی شده یک نویسنده به خوبی و درستی پیش می رود، شاید دیگر این که داستان در یک حیاط اتفاق می افتد، برای بیننده آزار دهنده نباشد. نظیر سریال جذاب و دیدنی «زیر آسمان شهر» که شخصیت های آن به قدری خوب پرداخته شده بودند که با وجود آن که در جغرافیای واحدی روایت می شد، همه از تماشای آن لذت می بردند.
این کارگردان و آهنگساز خاطر نشان کرد: به نظرم این جنس کار پیش از این جایش در تلویزیون خالی بود. شاید گرایش به فضای قدیمی و خانوادگی این سریال، خواسته یا ناخواسته از علاقه من به دورهم جمع شدن خانواده ها و دلتنگی برای چنین دنیایی هم ناشی شده باشد. در واقع احساس می کنم انگار هریک از ما خاطرات دور یا نزدیک خودمان را در این قاب ها جست و جو می کنیم.
وی در پاسخ به این که آیا خود نیز به عنوان مخاطب سریال ها و برنامه های تلویزیون را دنبال می کند، عنوان کرد: راستش جدا از این که کمتر فرصت می کنم بیننده تلویزیون باشم، جذابیت سریال ها و برنامه های تلویزیونی هم به قدری نیست که مخاطب امروز را جذب کند. من هم از این قاعده مستثنا نیستم. به نظرم تلویزیون همچنان بر سبک و سیاق دهه 70سریال می سازد و شاهد ساخت سریال های درام بیشتری نسبت به آثار کمدی هستیم. در حالی که مخاطب امروز به سریال های طنز و کمدی، بیشتر احتیاج دارد. ضمن این که مردم این روزها سخت تر می خندند و باید خط قرمزها تغییر کند. به همین دلیل است که تعداد بینندگان بعضی از پیج های اینستاگرامی بیشتر از شبکه های تلویزیونی شده است.
انتهای پیام/ 121
