به گزارش دفاع پرس از ساری به نقل از روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران، «بهروز غریب‌پور» مدرس و کارگردان با تجربه تئاتر با توجه به اجرای «اپرای عروسکی عاشورا» در مازندران به شکل گیری و پیشینه این اثر اشاره کرد و اظهار داشت: تعزیه میراثی ملی است که باید با معاصر سازی و استفاده نوین از عناصرش، در زنده نگه داشتنش بکوشیم.
نویسنده و کارگردان «اُپرای عروسکی عاشورا» با بیان اینکه بعد از ممنوعیت‌های دوره رضاشاه طبعاً تعزیه تا مدتی مورد توجه قرار نمی‌گرفت و عملاً گوشه‌ای افتاده بود، افزود: از طرفی روشنفکران جامعه هم تعزیه را ترکیبی از خرافه و باورهای مردم بی‌سواد و عامی می‌دانستند و طبیعی بود نمایشنامه‌نویسان و کارگردانان ما در ٦٠ یا ٧٠ سال پیش توجهی به تعزیه، به عنوان یکی از قدیمی‌ترین فرم‌های نمایشی ایران نداشتند.
وی با عنوان اینکه در دوران قاجار تعزیه‌نویسان و دولت‌مردان ارادت خاصی به تعزیه داشتند و حتی امیرکبیر دستور گردآوری نسخ تعزیه را داد که کار بسیار ارزشمندی بود و سبب آشنایی بیشتر جامعه با تعزیه شد، بیان کرد: مثلا تعزیه «شاه شهید» که مربوط به ترور ناصرالدین شاه است یا «تیمور لنگ» که با الگوی کهن تقابل خیر و شر در این دوران نوشته شدند.
به گفته این کارگران همیشه کسانی در دل تشکیلات تعزیه بودند که برای حفظ تعزیه هر کاری می‌کردند.
نویسنده و کارگردان «اُپرای عاشورا» ادامه داد: با روی کار آمدن محمدرضا شاه، تعزیه دوباره رونق یافت و این مسئله تا جشن هنر شیراز که در واقع نگاه دوباره‌ای به تعزیه بود، ادامه یافت. این تغییر دیدگاه بخش زیادیش مدیون تایید غربی‌ها از تعزیه بود که روی روشنفکران ما تاثیر گذاشت و مجبورشان کرد دوباره و با نگاهی نو به تعزیه بنگرند.
وی با اظهار اینکه تکنیک فاصله گذاری برشت رویکردی کاملا متفاوت با تعزیه دارد، گفت: فاصله گذاری برشت را بسیاری شبیه تعزیه می‌دانند ولی به نظر من، تعزیه قرابتی با برشت ندارد و طبعاً با رویکرد کاملا متفاوتی نوشته و اجرا می‌شود. مخاطبان تعزیه با تمام وجود به یزید و شمر بودن بازیگران تعزیه در زمان اجرا یقین دارند و با تمام وجود از آن‌ها بیزارند. اما مترادف دانستن این شیوه نمایشی با برشت در نهایت باعث روزآمد کردن تعزیه شد.
این نویسنده و کارگران هنری خاطرنشان کرد: بعد از آن دوران، به صورت جسته و گریخته از بعضی قطعه‌های تعزیه در کارهای متفاوت استفاده‌هایی شد. اما این بهره برداری هیچ وقت به صورت کامل صورت نگرفت. هرکس از تعزیه استفاده کرد، سعی کرد دیالوگ‌های آوازی را که از ویژگی‌های بسیار مهم تعزیه است، به نثر تبدیل کند.
وی با بیان اینکه «اپرای عاشورا» رویکردی به اصل ماهیت تعزیه است که در آن از ویژگی‌های اصلی تعزیه بهره برده شده است، گفت: در این اپرا من دقیقاً از همان آوازها و ردیف‌های سنتی استفاده کردم و سعی کردم موسیقی تعزیه را با آن شکوه و جلالی که داشت و نه وضعیت رقت‌بار فعلی آن تصویر کنم.
این هنرمند آیینی با عنوان اینکه در این اپرا با بهره گیری از تمام ملودی‌ها ساختار تعزیه سنتی را معاصر سازی کردم، بیان داشت: در واقع سعی کردم به اصل ماهیت تعزیه بازگردم.
وی ابراز داشت: «اپرای عاشورا» راهی برای اپرای ملی بود که پیامدش منجر به تولید اپرای مولوی و حافظ و سعدی هم شد.
غریب‌پور با اظهار اینکه پیشینیان ما بسیار به موسیقی و شعر و درام توجه داشتند و این در آثار آن دوران از نظامی و عطار تا فردوسی مشهود است، عنوان کرد: امروز وقتی از اپرای ملی حرف می‌زنم، خودم را میراث‌دار تعزیه می‌دانم و با اجرای «اپرای عاشورا» هم، دین خود را ادا کردم.
انتهای پیام/
