شهید لطفی نمونه كاملی از جوانمردی
به گزارش دفاع‌پرس از آذربایجان شرقی، «شهيد اسماعيل لطفی» در سال 1348 در شهر تبريز ديده به جهان گشود و در يك خانواده مذهبی و سرشار از ايمان رشد يافت. تحصيلات ابتدایی و راهنمایی خود را با كسب نمرات عالی پشت سر گذاشت و وارد دبيرستان شد و ادامه تحصيل داد.
وی دارای اخلاق شايسته و روحيه تعاون و گذشت بود و هرگز كاری نمی كرد كه كسی را از خود برنجاند؛ با محبت و بی آزار بود و در بين دوستان و آشنايان فردی نمونه شناخته می شد. از زمانی كه خودش را شناخت در هيئت‌های محلی و مراسم مذهبی و در جلسات قرآن شركت می كرد و فعاليت های چشمگيری در اين گونه موارد از خود نشان می داد.
زمانی كه جنگ تحميلی عراق عليه ايران آغاز شد پس از تشكيل بسيج مستضعفین به فرمان امام خمينی(ره) در پايگاه مقاومت مسجد ولیعصر (عج) محله (كوچه‌باغ) ثبت‌نام کرد و با جان و دل به فعالیت مشغول شد. روزها در مدرسه به كسب علم و دانش و اكثر شبها در مسجد به فعاليت های فرهنگی می پرداخت و هميشه در خدمت انقلاب و اسلام بود.
وی علاقه خاصی به ورزش و خصوصاً رشته هندبال داشت. همواره می خواست با اعضا و جوارح سالم و قوی در راه خدمت به دين خداوند قدم بردارد. در ميادين ورزشی نمونه كاملی از جوانمردی و گذشت بود. چنانچه پيشرفت او در اين زمينه موجب شد تا حكم قهرمانی مسابقات آموزشگاه های استانی را از آن تيم خود كنند و رتبه اول رشته هندبال را در سال های 1364 و 1365 به نام تيم خودشان ثبت‌نام کند و نيز مقام دوم كشوری را در مسابقات هندبال در شهرستان سبزوار كسب کرد.
اسماعيل لطفی در زمانی كه پدر و برادرش در خط مقدم جبهه از مملكت و اسلام دفاع می کردند ايشان نيز با روحيه والا در پشت جبهه و در ميادين علمی ورزشی و ... فرهنگی به فعاليهای چشمگير خود ادامه داد. ايشان دارای اخلاق پسنديده و رفتار شايسته و منحصر به فرد بود و در پيشبرد اهداف انقلاب اسلامی در زمينه‌های گوناگون فعاليت می كرد و هر كاری كه به وی محول می شد به نحو احسن انجام می داد.
در سال 1366 بصورت قراردادی جذب پالايشگاه تبريز شد و با عشق و علاقه و با صداقت تمام مشغول كار و تلاش گرديد. سرانجام پس از مدتی سعی و كوشش و خدمت صادقانه در يكی از بمباران های هواپيماهای بعثی صهيونيستی عراق در حين انجام وظيفه در سنگر توليد و اقتصاد در 14 فروردین سال 67 مصادف با نيمه شعبان روز ميلاد مهدی موعود (عج) بر اثر تركش شديداً زخمی شد و به بيمارستان سينای تبريز انتقال يافت و پس از دو بار عمل جراحی پس از چند روز جام گوارای شهادت را نوشيد و ايمان و عشق خود را با ايثار وجودش به پيشگاه حضرت حق به اثبات رساند.
انتهای پیام/
