به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، فیلم کوتاه «بی‌سیم» به کارگردانی «مجید کلانتر» و «سامان صالحی فشمی» است که در بخش سینمای ملی سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به نمایش درآمد.
این فیلم که اغلب آن در دل سنگر می‌گذرد، تلاش یک رزمنده جنوبی برای زنده ماندن از تشنگی است. پلی که باید تجهیزات را به خط برساند توسط عراق منهدم شده و این مساله سبب تنها ماندن رزمنده در طرف دیگر خط می‌شود.
از طرفی نیرو‌های ایرانی آتش سنگینی روی خط می‌ریزند تا عراقی‌ها پیش روی نکنند. این درحالی است که یک سرباز عراقی هم در شرایطی شبیه به رزمنده ایرانی قرار گرفته است. رزمنده ایرانی سعی دارد با سرباز عراقی تماس بگیرد تا با دادن مقداری غذا از او آب بگیرد. سرباز عراقی موافقت می‌کند، اما هنگام مبادله آب و غدا پای سرباز عراقی روی مین رفته و کشته می‌شود.
«بی‌سیم» اثبات این مدعاست که هنوز هم می‌شود با امکانات محدود، یک لوکیشن و یک بازیگر، فیلمی در دل جنگ روایت کرد که هم تازگی داشته باشد و هم بدون فریب مخاطب را جذب کرد.
کارگردانان این فیلم به قول معروف در بیان داستان خود نه کم فروشی کرده‌اند و نه به زیاده گویی افتاده‌اند. آن‌ها با هوشمندی فقط یک داستان کم اشکال را به بهترین شکل ممکن برای مخاطب تعریف کرده‌اند. اگر دقت بیشتری روی بازی رزمنده ایرانی و صدا‌های فیلم انجام می‌گرفت قطعا یکی از بهترین آثار سینمای دفاع مقدس در حوزه فیلم کوتاه را شاهد بودیم. یا این حال «بی‌سیم» هم به لحاظ داستان و هم به لحاظ فرم یک سر و گردن بالاتر از سایر آثار راه یافته به این دوره از جشنواره فیلم کوتاه تهران ایستاده است.
سینمای دفاع مقدس فارغ از تقسیم‌بندی به آثار بلند و کوتاه، از داستان و فیلمنامه رنج می‌برد. نکته مثبت «بی‌سیم» در همین امر نهفته است که فیلمنامه آن کمترین اشکال را دارد. هر چقدر عوامل فیلم از کارگردان گرفته تا بازیگر و تصویربردار و بازیگر تا تدوینگر می‌دانند که چه باید بکنند. همچنین تکلیف مخاطب با فیلم مشخص است. مخاطب قبل از هر چیز دوست دارد یک داستان سرراست را در قالب تصویر ببیند، اتفاقی که در «بی‌سیم» افتاد.
انتهای پیام/ ۱۶۱
