به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، معاون هماهنگ‌کننده این روز‌های نیروی دریایی ارتش متولد سال ۱۳۴۹ اهل مازندران است و وقتی که تنها ۱۴ سال داشت به عنوان بسیجی وارد جبهه‌های نبرد شد و در یگان‌های مختلف مانند لشکر ۲۵ کربلا به دفاع از آب و خاک این کشور پرداخت و در حلبچه با اصابت دو تیر از ناحیه سینه جانباز شد.
وی بعد‌ها در سال ۶۸ به نیروی دریایی ارتش پیوست و کار خود را در رسته تفنگداری آغاز کرد و در تیپ تفنگداران امام حسین (ع) به عنوان فرمانده گروهان منصوب شد.
او بعد‌ها با حضور در جزیره بوموسی، ۱۳ سال در این منطقه خدمت کرد و نهایتا به فرماندهی قرارگاه ثارالله که مسئولیت حفاظت از جزایر را داشت رسید و در پایان خدمت خود در جزایر، ارتش این منطقه را به نیروی دریایی سپاه تحویل داد.
وی سپس به فرماندهی تیپ تفنگداران رسید و بعد از آن فرمانده تکاوران دریایی نیروی دریایی ارتش شد و امروز مسئولیت معاونت هماهنگ‌کننده نداجا را برعهده دارد.
آنچه در ادامه خواهید خواند گفت‌وگوی تفصیلی فارس با امیر دریادار «حمزه‌علی کاویانی» است که در آستانه هفتم آذر روز نیروی دریایی ارتش منتشر می‌شود.
امروز در آستانه هفتم آذر روز نیروی دریایی قرار داریم که یادآور عملیات بزرگ مروارید در سال ۵۹ است. اگر بخواهیم یک نگاه گذرا به این حدودا ۴۰ سال بیندازیم، می‌بینیم که نیروی دریایی ارتش از یک نیروی به اصطلاح ساحلی که گستره عملیاتی آن به نوار ساحلی کشور محدود بود، امروز به یک نیروی اقیانوسی تبدیل شده که ناوگروه‌های آن به آب‌های دور دست می‌روند. به نظر شما مهمترین شاخصی که نیروی دریایی را در این چهار دهه به جایگاه امروز رساند، چیست؟
اگر اجازه بدهید من برای شروع، یک اشاره‌ای به سال‌های دفاع مقدس داشته باشم تا ببینیم این نیرو با توان محدود در آن مقطع چه کار‌هایی کرد.
بازگویی این موارد شاید به خواننده بیشتر کمک کند تا بداند، ظرفیت امروز نیروی دریایی ما با توان فعلی چیست.
به صورت کلی نیروی دریایی در سال‌های دفاع مقدس چند اقدام بسیار مهم داشت که من خیلی گذرا به برخی از آنها اشاره می‌کنم.
اولین اقدام که در همان روز‌های ابتدایی جنگ صورت گرفت، حضر تکاوران نیروی دریایی ارتش در مقاومت ۳۴ روزه خرمشهر بود.
این تکاوران جزو اولین نفراتی بودند که در کنار نیرو‌های مردمی، در دفاع از شهر جنگیدند و مهمترین ثمره تلاش آنها این بود که جلوی سرعت ماشین جنگی ارتش بعث گرفته شد.
موضوع دیگر، همین واقعه ۷ آذر سال ۵۹ است. درحالیکه کمتر از ۲ ماه از وقوع جنگ می‌گذشت و درحالیکه بسیاری از کارشناسان نظامی فکر می‌کردند نیروی دریایی ارتش ایران به دلیل وقوع انقلاب و خروج مستشاران دیگر توانایی کافی را ندارد، ولی در عملیات مروارید، این نیروی دریایی عراق بود که به شکل کامل منهدم شد؛ چیزی که در صد سال اخیر سابقه نداشته است که یک نیرو بتواند در جنگ، نیروی دریایی کشور مقابل را به صورت کامل از عرصه نبرد حذف کند.
نیروی دریایی ارتش عراق یک نیروی دست و پا بسته نبود و تحت حمایت ابرقدرت شرق آن زمان قرار داشت و بعد از عملیات مروارید نیز علاوه بر قدرت شرقی، ابرقدرت غرب هم به کمک آنها آمد تا نیروی دریایی رژیم بعث را مجهز و بازسازی کند، اما نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران اجازه چنین کاری را نداد و درحالیکه آنها تلاش می‌کردند تجهیزات کمکی‌شان را از دریای عمان و تنگه هرمز به سمت عراق عبور دهند، نیروی دریایی ما مقابل‌شان ایستاد و آنها قادر به انجام چنین کاری نشدند.
همین اقدام موجب شد تا نیرو‌های دیگر ما نیز به این اعتماد به نفس برسند که می‌توانیم در مقابل ارتش بعثی بایستیم و دیدیم که کار‌های بزرگی در جنگ صورت گرفت.
اقدام مهم دیگری که نیروی دریایی ارتش در جنگ انجام داد، انهدام دو پایانه نفتی «البکر» و «الامیه» بود که بیشترین تکیه‌گاه صادرات نفت عراق بر روی این دو اسکله قرار داشت و عراق هم کشوری وابسته به نفت بود که اگر راه صادراتش بسته می‌شد، به مشکل می‌خورد.
نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران این دو اسکله را کاملا از بین برد به طوری که آنها قادر به صادرات حتی یک قطره نفت از این منطقه نبودند و همین کشور عراق را با مشکلات جدی مواجه کرد.
اما اقدام دیگر نیروی دریایی در طول سال‌های دفاع مقدس که بسیار مهم است، حفظ امنیت خطوط مواصلاتی دریایی بود، به طوری که در طول آن هشت سال، چیزی حدود ۱۰ هزار فروند کشتی تجاری و نفتکش با کمترین صدمات اسکورت شدند. علی‌رغم اینکه همه این کشتی‌ها با انواع تهدیدات زمینی، هوایی و دریایی روبه‌رو بودند و قدرت‌های غربی و شرقی هم بیشترین کمک تجهیزاتی را به آنها داشتند مثل هواپیما‌های میراژ، سوپراتاندارد، بالگرد‌های سوپرفلرون مجهز به موشک‌های اگزوست و...، اما خطوط مواصلاتی همچنان برقرار بود و این خطوط مواصلاتی عراق بود که قطع شد.
نیروی دریایی ما هر کشتی به مقصد عراق را بازرسی و بعضا بار آنها را در بنادر خودمان تخلیه می‌کرد؛ بنابراین نیروی دریایی ارتش در کنار دیگر نیرو‌ها به شکلی در دفاع مقدس حاضر شد که ما یک وجب از خاکمان را هم از دست ندادیم و امروز به چنان اقتداری در منطقه و فرامنطقه رسیده‌ایم که حالا دنیای استکبار به دنبال جلوگیری از نفوذ انقلاب ما در منطقه است.
پیشرفته‌ترین تجهیزات را می‌سازیم
شما در صحبت‌هایتان به خروج مستشاران همزمان با پیروزی انقلاب اشاره کردید. نیروی دریایی مانند برخی دیگر نیرو‌ها مثل نیروی هوایی متکی به تجهیزات بسیار پیشرفته و فناورانه است. این ضعف چطور جبران شد و امروز که ما از همه طرف تحت شدیدترین تحریم‌ها خصوصا در حوزه نظامی هستیم، چطور توانسته‌ایم نیاز‌های خودمان را در این زمینه برطرف کنیم؟
همانطور که اشاره کردید، نیروی دریایی یک نیروی تجهیزات‌محور است که تنها به حوزه شناور سطحی هم خلاصه نمی‌شود. ما هم در زیر سطح با استفاده از زیردریایی‌ها هم در سطح با استفاده از انواع شناورها و هم در هوا با به کارگیری یگان هوادریا و هم در ساحل توسط تکاوران و انواع موشک‌ها و تجهیزات به شکل یک مجموعه ترکیبی برای برقراری امنیت در دریا عمل می‌کنیم.
وقتی در سال‌های پس از پیروزی انقلاب، مستشاران خارجی از ایران رفتند، دشمنان فکر می‌کردند که ما قادر به استفاده از تجهیزات نخواهیم بود، چراکه ما در پیش از انقلاب کاملا وابسته به خارج بودیم و هم آموزش‌های ما در خارج انجام می‌شد و هم تجهیزات ما از خارج می‌آمد و آمریکایی‌ها اجازه نمی‌دادند که ما حتی یک پیچ را باز و بسته کنیم، تا همچنان وابسته بمانیم، اما با وقوع انقلاب اسلامی این روحیه در نیرو‌های مسلح به وجود آمد که باید روی پای خود بایستند.
در حوزه آموزش، ما امروز دانشگاه علوم دریایی امام خمینی (ره) نوشهر را داریم که افسران کارکشته‌ای را برای حضور در نیروی دریایی راهبردی پرورش می‌دهد و اگر امروز نیروی دریایی ارتش در آب‌های آزاد حضور دارد و اقتدار خود را نشان می‌دهد، مدیون همین جوانان است.
ما در رشت نیز مرکز آموزش درجه‌داری و تخصص‌های دریایی را داریم که با استفاده از تجهیزات کاملا ایرانی به نیرو‌ها آموزش داده می‌شود.
درواقع اگر ما روزی در دفاع مقدس به لحاظ خرید سیم خاردار مشکل داشتیم، اما امروز پیشرفته‌ترین تجهیزات مثل زیردریایی‌ها، شناورها و انواع موشک‌ها را خودمان می‌سازیم.
عمردهی انقلابی به تجهیزات قدیمی
یکی از موضوعاتی که رهبر انقلاب روی آن تاکید کردند و ما نمود آن را به وضوح در نیروی دریایی دیدیم، بحث «عمردهی انقلابی» به تجهیزات قدیمی بود.
به هرحال ما که امکان خرید بسیاری از تجهیزات را از خارج نداریم، مجبور هستیم از همان داشته‌های قبلی خودمان بیشترین استفاده را ببریم.
من خودم به همراه ناوگروه ۳۳ نیروی دریایی به همراه ناو پشتیبان بندرعباس و ناو رزمی نقدی به مدت ۸۰ روز به ماموریت جنوب شرق آسیا رفتم و آنجا خودم دیدم که چطور افسران دریایی ارتش هند که خودش یکی از کشورهای توانمند در حوزه دریاست، از دیدن شناور‌های ایرانی تعجب می‌کردند که با آن سن بالا هنوز سرپا هستند.
این مسئله یعنی عمردهی انقلابی به تجهیزات چقدر از نیاز‌های ما را تامین کرده است؟
به هرحال یکی از راه‌های تامین نیاز‌های ما همین به کارگیری تجهیزات قدیمی است که در اختیار داریم. امروز بسیاری ازاین تجهیزات تعمیرات اساسی شدند و تغییرات زیادی هم در آنها صورت گرفته است.
همین ناو شهید دریابان نقدی که شما از نزدیک با آن آشنا هستید و با آن به ماموریت رفتید، بالای ۶۵ سال قدمت دارد. امروز از این شناور فقط یک نام و یک ظاهر از گذشته باقی مانده و بسیاری از تجهیزات اصلی آن تغییر پیدا کرده و ارتقا یافته است؛ و یا نمونه دیگر، ناو لجستیک خارک است که در واقع دیگر باید آن را ساخت ایران بدانیم؛ چراکه تمامی سامانه‌های مهم آن مانند سیستم رانش به شکل کامل تعویض شده است.
از این موارد زیاد داریم و البته در کنار تعمیرات، تغییرات زیادی هم داشتیم و بعضا تجهیزاتی روی برخی یگان‌ها نصب شده که در گذشته وجود نداشتند.
امروز همه شناور‌های قدیمی ما در هر کجا که به آنها نیاز باشد، در دریا حضور دارند و این مدیون تلاش‌هایی است که فرزندان ایران اسلامی در حوزه صنعتی و نظامی انجام داده‌اند و از تجهیزاتی استفاده کرده‌اند که همه آنها در داخل ساخته می‌شود.
روی پای خود ایستاده‌ایم
در کنار بحث عمردهی انقلابی، امروز ما تجهیزات جدیدی هم داریم که در همین سال‌های اخیر ساخته شدند مثل انواع زیردریایی‌ها شناورها و... این کار سخت‌تری نسبت به ارتقا سامانه هاست. همه می‌دانند که معمولا یک کشور به تنهایی اقدام به ساخت یک شناور نمی‌کند و عموما این کار در دنیا با مشارکت چند کشور صورت می‌گیرد، ولی در کشور ما به دلیل تحریم‌ها و فشار‌های خارجی، این امکان وجود ندارد. این توانمندی در حوزه ساخت از کجا بدست آمد و چقدر آن کارنامه گذشته در اورهال و تعمیرات اساسی یگان‌ها در رسیدن به این توانمندی موثر بود؟
همانطور که عرض شد، ما در سال‌های قبل به دلیل محدودیت‌ها، نیاز به عمردهی انقلابی داشتیم که با تدبیر رهبری به آن عمل شد، منتها در کنار آن، ساخت و سازی‌هایی هم صورت گرفت، مثل ساخت ناوشکن جماران که در سال ۸۸ با حضور رهبر انقلاب الحاق شد.
شما می‌دانید که در سال‌های دفاع مقدس، ناو قهرمان پیکان در نبرد با دشمن در خلیج‌فارس از بین رفت، اما امروز ما ۷ فروند از آن کلاس و البته بسیار پیشرفته‌تر را ساخته‌ایم و باز هم تأکید می‌کنم که همه این ساخته‌ها به دست جوانان خودمان صورت گرفته است.
اگر بخواهم به تجهیزات دیگر نیز اشاره کنم، امروز ما خودمان توپ‌های ۷۶ میلیمتری بر روی شناورها، موشک‌های ساحل به دریا، هواپیما‌های بدون سرنشین و بسیاری تجهیزات دیگر را بنا بر نیاز خودمان می‌سازیم و ان‌شاءالله در روز‌های آینده و در ۷ آذر -که در آستانه آن هستیم- اخبار خوشحال‌کننده دیگری در حوزه ساخت تجهیزات اعلام خواهد شد که نشان‌دهنده آن است که جمهوری اسلامی ایران علی‌رغم همه تحریم‌های ظالمانه توسط استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا، روی پای خود ایستاده و نیاز‌های اصلی خود را برآورده می‌کند.
دستمان در ساخت راه افتاده است
یک موضوع مهم دیگر بحث زمان‌بندی در ساخت و سازهاست که رهبری هم در همان زمان الحاق ناو جماران روی آن تاکید کردند و گفتند باید این زمان‌ها کوتاه‌تر شود. چقدر این تدبیر محق شده است؟
طبیعتاً ناو جماران، چون نمونه اول بود، هم کار سخت‌تری داشت و هم زمان بیشتری برد، اما امروز به قول معروف دست ما در ساختن این شناورها چه سطحی، چه زیرسطحی و چه ناوشکن راه افتاده و با سرعت بیشتری این سامانه‌ها ساخته می‌شوند و همانطور که عرض کردم به زودی نمونه‌هایی از آنها الحاق خواهند شد.
البته این نوآوری‌ها تنها در حوزه ساخت تجهیزات نیست، ما در طرح‌ریزی‌ها، تاکتیک‌ها و آموزش‌ها نیز حرف‌های زیادی برای گفتن داریم.
زیردریایی‌ها برگ برنده ما هستند
شاید وقتی نام نیروی دریایی برده می‌شود، بیشتر مردم شناور‌های سطحی و ناو‌ها در ذهنشان باشد، ولی می‌دانیم که یکی از مهمترین تجهیزات که در حوزه نظامی و فناوری، هم از پیچیدگی زیادی برخوردار است و هم اهمیت بالایی دارد، زیردریایی‌ها هستند که ما سه فروند از آنها را در دهه ۷۰ از روسیه خریداری کردیم و امروز انواع مختلف از زیردریایی‌ها را خودمان می‌سازیم و قرار است بزودی اولین زیردریایی کلاس متوسط ساخت ایران هم با نام «فاتح» رونمایی شود. اهمیت داشتن زیردریایی چقدر است و ما در این حوزه چه توانمندی‌هایی داریم؟
همان طور که بالاتر اشاره کردم، عملکرد نیروی دریایی در دریا یک عملکرد زنجیره‌ای است و در این زنجیره، یکی از مهره‌های مهم، زیردریایی‌ها هستند که ما در گذشته فاقد آنها بودیم، اما در دهه ۷۰ خریداری شد و البته کشور فروشنده هیچ کمکی در خصوص تعمیر و نگهداری آنها به ما نکرد.
شما می‌دانید که یک زیردریایی پس از ۷ سال نیاز به تعمیرات نیمه اساسی و پس از ۲۰ سال نیاز به تعمیرات اساسی و بنیادین دارد.
در گذشته شما شاهد اورهال کامل یکی از آن زیردریایی‌ها با نام «طارق» بودید. بعد از ورود زیردریایی‌ها و تلاش جوانان ما برای تعمیر و نگهداری آنها، ما به تکنولوژی ساخت رسیدیم و امروز انواع زیردریایی‌ها را برای حفاظت از آب‌های سرزمینی‌مان در اختیار داریم؛ چراکه رهبر معظم انقلاب فرمودند؛ «شما باید با زیردریایی‌ها منطقه را در دست بگیرید» و امروز این زیردریایی‌های مجهز به پرتاب اژدر و موشک، یک برگ برنده و یک سامانه ویژه برای ما محسوب می‌شوند.
در کشورهای اطراف ما هم تنها هند و پاکستان زیردریایی دارند و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس این امکان را ندارند، بنابراین این یکی از دست‌های بلند ما در منطقه محسوب می‌شود؛ هرچند ما قصد تهاجم به هیچ کشوری را نداریم و تمام تلاش و توانمندی‌مان در جهت ایجاد امنیت پایدار در منطقه است.
کشورهای منطقه در دام شیطان نیافتند
اتفاقا یکی از مسایل که ما بسیار با آن درگیر هستیم همین ترسی است که در دل کشورهای منطقه می‌اندازند تا ایران را دشمن آنها نشان بدهند که تحت عنوان عبارت «ایران هراسی» از آن یاد می‌کنیم. این موضوع ایران هراسی بالاخره برای آمریکایی‌ها منافع زیادی داشته است که ازجمله آنها فروش سلاح بیشتر به کشورهای منطقه ازجمله عربستان، امارات و دیگران است.
شما چه توصیه‌ای به کشورهای همسایه دارید و چه برنامه‌ای برای مقابله با این پروژه ایران هراسی دارید؟
این یک واقعت است که دشمنان کشورهای اسلامی، برای ایجاد واگرایی میان کشورهای منطقه، به موضوع ایران هراسی دامن می‌زنند، اما جمهوری اسلامی ایران بار‌ها هم در گفتار و هم در عمل نشان داده که به دنبال صلح، ثبات و امنیت در منطقه است.
کشورهای منطقه باید توجه داشته باشند که در دام شیطان نیفتند؛ چراکه آنها فقط به دنبال منافع خودشان هستند و این را هم صریحا اعلام می‌کنند؛ همانطور که یکی از همین کشورها را به گاو شیردهی توصیف کردند که از آن بهره می‌برند.
کشورهای فرامنطقه‌ای جایی در خلیج فارس ندارند
ما خودمان می‌توانیم با همکاری یکدیگر امنیت منطقه‌مان را حفظ کنیم. امروز اقتدار جمهوری اسلامی ایران به حدی است که رئیس‌جمهور آمریکا از حرفی که قبلا زده بود مبنی بر اینکه اجازه نمی‌دهیم ایران حتی یک قطره از نفت خود را صادر کند، پا پس کشیده و می‌داند که توان این کار را ندارد.
این اقتدار ایران، در کنار حفظ استقلال و حراست از تمامیت ارضی، در خدمت ایجاد امنیت در منطقه است بنابراین بار دیگر بر این نکته تأکید می‌کنم که کشورهای منطقه خودشان توان برقراری امنیت را دارند و دشمن هم باید بداند که جایی برای آنها در این منطقه نیست و بهتر است هرچه زودتر اینجا را ترک کنند.
اقتدار در خلیج‌فارس متعلق به همه کشورهای حاشیه آن است و کشورهای فرامنطقه‌ای سهم و جایی در این منطقه ندارند.
آمریکا از منطقه خواهد رفت
این روز‌ها تا حدود زیادی شاهد کاهش حضور نیرو‌های فرامنطقه‌ای در آب‌های جنوبی ایران و در خلیج فارس هستیم. علت کمرنگ شدن این حضور چیست؟ البته آمریکایی‌ها به تغییر رفتار ایران اشاره می‌کنند. شما چه تحلیلی در این خصوص دارید؟
ببینید، اینکه آمریکایی‌ها بعد از حمله به عراق قصد حمله به ایران را داشتند، اما نتوانستند این کار را انجام دهند، به دلیل آمادگی‌ای بود که نیرو‌های مسلح ما دارند.
ما این اطمینان را به خودمان داریم که اگر دشمنان بخواهند در هر سطحی تهدیدی را علیه ما اجرا کنند، متناسب با آن تهدید به مقابله می‌پردازیم. کشورهای همسایه نیز باید بدانند که کشورهای فرامنطقه‌ای در اینجا به دنبال منافع خودشان هستند و اگر حضور آنها به خصوص آمریکایی‌ها در منطقه کمرنگ شده، مطمئن باشید به دلیل حضور پررنگ نیرو‌های دریایی ارتش و سپاه در صحنه دریاست.
آنها بالاخره از این منطقه خواهند رفت. همانطور که اسلافشان رفتند. روزگاری انگلیسی‌ها در بوشهر سرکنسولگری داشتند و از آنجا با هند ارتباط برقرار می‌کردند و یا پرتغالی‌ها در جنوب ایران بودند، اما جوانان این کشور آنها را بیرون کردند.
نقش نیروی دریایی در پیشبرد اهداف دیپلماسی
رهبر انقلاب نیروی دریایی را یک نیروی نظامی، علمی و سیاسی عنوان کردند و فرمودند: این نیرو می‌تواند در پیشبرد اهداف دیپلماسی جمهوری اسلامی نقش موثر داشته باشد. این نقش‌آفرینی در حوزه دیپلماسی طبق چه برنامه‌ای دنبال می‌شود؟
طبیعتا نیروی دریایی بنا بر وظیفه و کارکرد ذاتی‌اش، یک نیروی نظامی محسوب می‌شود. اما به لحاظ اینکه یک نیروی تجهیزات محور بوده و بکارگیری تجهیزات آن نیازمند علم و تخصص خاص خودش است، یک نیروی علمی نیز محسوب م‌شود که کارکنان آن باید از این فناوری پیچیده و علم و دانش آن برخوردار باشند.
اما در حوزه دیپلماسی و سیاست، ما در کنار وزارت امور خارجه می‌توانیم نقش مهمی در عمق‌دهی راهبردی برای جمهوری اسلامی ایران در دیگر کشورها ایفا کنیم که در این راه مهم موفقیت‌های زیادی داشتیم.
وقتی ناوگروه‌های ما به دیگر کشورها می‌روند و یا آنها به ایران می‌آیند، با فرهنگ و آداب و رسوم ما آشنا شده و به دروغ بودن تبلیغات دشمن علیه جمهوری اسلامی پی می‌برند.
امروز نیروی دریایی ما علی‌رغم همه فشار‌هایی که آوردند، به شکل مقتدر در شمال اقیانوس هند قرار دارد و نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ریاست اجلاس بزرگ آیونز (فرماندهان نیرو‌های دریایی کشورهای حاشیه اقیانوس هند) را برعهده دارد و علی‌رغم همه فشار‌های آمریکایی‌ها دیدیم که در اجلاس اخیر در تهران چه تعداد هیأت‌های عالی رتبه از کشورها حضور یافتند.
احیای ظرفیت عظیم در منطقه مکران
یکی از موضوعات مهم که نیروی دریایی نقش بسزایی در آن دارد، احیای سواحل جنوب شرق کشور و منطقه «مکران» است که سواحل اقیانوسی ما محسوب می‌شوند.
این روند چطور پیش می‌رود و چقدر نهاد‌های مربوطه، اهتمام لازم را در این مسیر دارند؟
توجه به توسعه سواحل مکران یکی از تدابیر بلند رهبر انقلاب بود که از سال‌ها قبل بر آن تأکید می‌کردند و نیروی دریایی ارتش نیز از سال ۸۷ پای کار آمد و در واقع پرچمدار و علمدار توسعه سواحل مکران شد.
در واقع پس از تفکیک در مأموریت‌های دریایی سپاه و ارتش، برادران سپاه در خلیج‌فارس مستقر شدند و ما به دلیل تجهیزات و امکاناتی که داشتیم، به دریای عمان و آب‌های آزاد رفتیم. همین موضوع موجب شد تا توجه به سواحل مکران به عنوان یک منطقه راهبردی یا یک ظرفیت عظیم و بکر در جنوب شرق اهمیت ویژه پیدا کند.
به هر حال ما از سال‌ها قبل، از یک نیروی دریایی ساحلی به یک نیروی راهبردی و اقیانوسی تبدیل شدیم که امروز یگان‌های ما به اقیانوس‌های هند، آرام و در آینده نزدیک به اطلس می‌روند، بنابراین سواحل مکران برای ما یک ظرفیت بسیار مهم است که دشمن در طول سال‌های گذشته تمام سعی خود را کرد تا ما نتوانیم از این ظرفیت عظیم استفاده کنیم.
شما می‌دانید که این منطقه بهترین کریدور شمال ـ. جنوب برای اتصال آب‌های آزاد به آسیای میانه است. هرچند آمریکایی‌ها سعی می‌کنند خطوط جایگزین دیگری مثل پاکستان و افغانستان را مطرح کنند، اما هنوز هم این منطقه بهترین مسیر است.
تا پیش از انقلاب آب‌های جنوبی ما محدود به دو بندرگاه امام (ره) و خرمشهر بود، اما بعد‌ها به برکت انقلاب اسلامی، بندرعباس نیز رونق گرفت و از سال ۸۷ دو منطقه دیگر یعنی منطقه دوم ولایت در جاسک و سوم نبوت در کنارک توسعه و تجهیز شد و ما خانواده‌ها را نیز به آنجا آوردیم؛ چراکه وقتی پای خانواده‌ها به منطقه باز شود، عمران و آبادی سرعت بیشتری می‌گیرد.
بندر چابهار یکی دیگر از ظرفیت‌های بسیار مهم در این منطقه است؛ چراکه تنها بندر اقیانوسی ما محسوب می‌شود. به هر حال توسعه این سواحل به شدت مدنظر حاکمیت جمهوری اسلامی قرار دارد که دبیرخانه آن در وزارت دفاع تشکیل شده و نیروی دریایی ارتش هم یکی از اعضای اجرایی مؤثر آن است و البته با کمک دیگر دستگاه‌ها و پای کار آمدن دولت اتفاقات خوبی هم افتاده است.
امروز وقتی در این مناطق حرکت می‌کنیم، می‌بینیم که علاوه بر برقراری امنیت، بسیاری از زیرساخت‌های توسعه‌ای مثل راه‌ها، جاده‌ها و پل‌ها و فرودگاه شکل گرفته و قطعا همه این‌ها در ارتقاء سطح معیشت خانواده‌های بومی آن نیز مؤثر است.
حرف آمریکایی‌ها هیچ اهمیتی برای ما ندارد
یکی از مهمترین اقدامات نیروی دریایی ارتش در یک دهه اخیر، اعزام ناوگروه‌های متعدد برای مقابله با پدیده دزدی دریایی در آب‌های دور دست است. این موضوع علاوه بر اینکه امنیت خطوط مواصلاتی ما را تامین می‌کند، گستره اشراف اطلاعاتی ما را که یکی از ملزومات مقابله با تهدیدات است هم به شدت توسعه داده است.
امروز این اشراف اطلاعاتی در چه حدیست؟
بله. همانطور که شما اشاره کردید، نیروی دریایی ارتش تأمین‌کننده امنیت خطوط مواصلاتی ایران در برابر تهدیدات دزدان دریایی است. وقتی این پدیده شوم رخ داد، همه کشورها هراسان شدند، اما ما با اقتدار رفتیم و تا الان که ۵۷ ناوگروه اعزام کرده‌ایم، توانستیم از سال ۸۷ امنیت این خطوط را برای کشتی‌های خودمان و حتی دیگران برقرار کنیم.
البته طبیعتا این برقراری امنیت و حفاظت از آب‌های سرزمینی، نیازمند رصد و اشراف اطلاعاتی کامل بر دشمن است. ما همه تحرکات آنها را در دریا و در مناطقی که مورد نیازمان باشد و در واقع از جایی که ناوگروه‌های ما حضور دارند تا ساحل کشورمان زیر نظر داریم و تمامی سامانه‌های اطلاعاتی‌مان از پسابندر تا دهانه فاو در آبادان مستقر شده و از همه تجهیزات سطحی، زیرسطحی و پهپادی هم استفاده می‌کنیم.
آمریکایی‌ها می‌گویند پهپاد‌های نیروی دریایی ایران برای ما آزاردهنده هستند، اما این حرف آنها برای ما اهمیتی ندارند. ما کار خودمان را می‌کنیم و هر جا نیاز داشته باشیم حضور داریم و اقدام به شناسایی می‌کنیم.
کاملا به آمریکایی‌ها نزدیک هستیم
این نشان دهنده اقتدار ماست که آنها جرأت نمی‌کنند وارد آب‌های حاکمیتی ما شوند، ما معنی امنیت را می‌دانیم و کاملا به قوانین آگاهیم و این آنها هستند که باید از این منطقه بروند و باید بدانند که در آب‌های مورد نظارت ما باید عبور بی ضرر داشته باشند؛ چراکه ما هرجا تشخیص بدهیم واکنش نشان خواهیم داد و کاملا به آنها نزدیک هستیم و حراست از مناطق تحت حاکمیت خود را وجب به وجب با دقت آنجا می‌دهیم.
شما خودتان ازجمله فرماندهانی هستید که در رسته تکاوری خدمت کردید. سطح آموزش و میزان آمادگی تکاوران دریایی را در چه حدی ارزیابی می‌کنید و این‌ها چه نقشی در موضوع مقابله با دزدان دریایی دارند؟
تکاوران دریایی یکی دیگر از اعضای زنجیره عملیاتی ما در دریا هستند که برای مثال، سال‌های متمادی تا سال ۸۶ مسئولیت حراست از جزایر را برعهده داشتند.
امروز این تکاوران هستند که علاوه بر همراهی با ناوگروه‌ها، بر روی شناور‌های تجاری و نفتکش نیز حضور دارند و از آنها در برابر تهدیدات دزدان دریایی حراست می‌کنند.
ما در طول این چند سال بیش از چهار هزار کشتی را اسکورت کردیم و ۱۷۰ مورد درگیری داشتیم که همه آنها موفق بوده و چند مورد کشتی را از دزدان دریایی پس گرفتیم که در میان آنها کشتی‌های خارجی مثلا کشتی چینی نیز حضور داشت که موجب شد دولت چین رسما از ایران تشکر کرد.
تکاوران دریایی با تجاربی که از سال‌های جنگ اندوخته‌اند امروز یکی از سرپنجه‌های مهم ما در نیروی دریایی محسوب می‌شوند که در حوزه آموزش، تجهیزات و تاکتیک‌ها نیز کاملا پیشرفت کرده و به روز شده‌اند.
هیچ خارجی حق حضور در دریای خزر را ندارد
به عنوان شوال آخر، همه صحبت‌ها معمولا درخصوص نیروی دریایی معطوف به آب‌های جنوبی می‌شده و کمتر به دریای شمال پرداخته می‌شود. نیروی دریایی چه برنامه‌ای برای این دریا دارد؟
دریای خزر همواره یک دریای صلح و دوستی و متعلق به ۵ کشور حاشیه آن است. ما با همه این کشورها تعامل داریم و با برخی از آنها هم کیش و هم دین هستیم و در کنوانسیون دریای خزر هم تأکید شده که هیچ خارجی حق حضور در آنجا را ندارد و همه سعی می‌کنیم تا به این الزامات عمل کنیم.
البته ما در کنار نگاهی که به صلح و دوستی داریم، مانند دیگر کشورها، برای نشان دادن توانایی دفاعی خود، تجهیزات‌مان را به روز کرده و توانمان را بالا می‌بریم، اما این توان به معنای تعدی به دیگران نیست، بلکه شعار ما همیشه صلح و دوستی با کشورهای منطقه و همسایه بوده است.
در پایان ضمن تشکر مجدد بابت فرصتی که در اختیار ما قرار دادید، اگر نکته خاصی مد نظر جنابعالی هست که در بیان ما مغفول ماند، بفرمایید.
من هم تشکر می‌کنم از خبرگزاری فارس و زحماتی که برای آشنایی مردم با گوشه‌هایی از خدمات نیرو‌های مسلح بخصوص نیروی دریایی ارتش می‌کشید.
آنچه در این فرصت محدود گفته شد، بخش‌های کوچکی از مجاهدت‌های فرزندان ملت ایران در حوزه دریایی است که البته ما به این موارد بسنده نمی‌کنیم.
ما یک راه طولانی در پیش داریم که می‌خواهیم به آن برسیم تا به فرموده رهبر انقلاب، یک نیروی دریایی در شأن و منزلت کشور جمهوری اسلامی ایران باشیم؛ چراکه به گفته ایشان امروز دیگر جا برای کار بسیار است.
انتهای پیام/ 112
