به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از گرگان، «محمدحسین لطفی» فرزند محمدتقی در سال 1346 در روستای معصوم‌آباد گرگان به دنیا آمد. پس از گذراندن دوره ابتدایی و راهنمایی، وارد حوزه علمیه شد و به شهر مقدس قم هجرت کرد.
با آغاز جنگ تحمیلی به همراه دوستان طلبه خویش و دوشادوش مردم ایران اسلامی عازم جبهه های نبرد با دشمن بعثی می شود. شهید لطفی در چند عملیات حضور داشت که سرانجام در عملیات کربلای 4 و در جزیره ام الرصاص آسمانی شد و به دیدار معبود شتافت.
پس از شهادت او، یکی از همرزمانش به نام «سیدمحمد حسین نواب» که او نیز به شهادت رسید، دلنوشته‌ای در رثای شهید «لطفی» نگاشت که در روزنامه «جمهوری اسلامی» به چاپ رسید.
شهید نواب درباره شهید لطفی چنین می‌نویسد:
«آری سخن از شهدا فتحی دیگر است. سخن از حماسه سازان شلمچه، عاشقان دیار دوست؛ سخن از «رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه» می باشد. آری سخن از شهیدی والامقام که با پیکری بی سر به دیدار مولایش شتافت، شهید حماسه ساز کربلای 4، سرباز آقا امام زمان شهید «محمد حسین لطفی». او که ماهها در تخت بیمارستان برای جراحت دستش بستری بود. راستی آیا لطفی را شناختم؟ وااسفا که او در دنیای دیگری سیر می‌کرد که دسترسی برای آن عالم برای ما مشکل بود. او در سیر الی الله به لقاءالله رسید ولی ما در خم یک کوچه‌ایم. چه زیبا نامی داشت «حسین» که مانند مولایش «حسین بن علی» علیه السلام سر از تنش جدا شد. راستی چگونه است تحمل این دنیا بعد از رحلت این عزیزان؟
راستی چرا لطفی را نشناختیم؟ ... مگر می‌شود از عشق این شهید به جبهه ننوشت! مگر می‌شود که خلوص و ایثار او را بیان نکرد! لطفی، لطفی به اسلام بود، آری شهیدی عزیز و گرانمایه که بجز طاعت حق و عشق به شهادت چیزی در دل نمی پروراند. به خدا فراموش نمی‌کنم که اوقات بیکاریش را به حفظ آیات شریف قرآن مشغول بود. همیشه با قرآن و در کنار قرآن بود و با قرآن نیز از دنیا رفت.»
انتهای پیام/
