به گزارش خبرنگار بین‌الملل دفاع پرس، مقامات عالی رتبه آمریکا این روزها در حالی خواهان توقف جنگ یمن شده‌اند که خود سردمدار اصلی جنایت علیه بشریت هستند از هیروشیما و ناگازاکی تا ویتنام و جنگ کره و البته آخرین شاهکارشان نیز در به راه انداختن حمام خون علیه مردم غیرنظامی عراق و افغانستان و این اواخر سوریه باز می‌گردد.
اما چرا امروز امثال مایک پمپئو و جیمز متیس که از حامیان اصلی رژیم جنایتکار آل سعود و برخی کشور‌های مرتجع عربی حوزه خلیج فارس مانند بحرین بوده و هستند، خواهان توقف جنگ در یمن می‌شوند؟
پاسخ کاملا روشن است؛ ماجرای قتل «جمال خاشقچی» روزنامه‌نگار سعودی که حتی از موافقان اصلی جنایت عربستان در یمن هم بود و رسانه‌های غربی با اصرار فراوان وی را روزنامه نگاری میانه رو به افکار عمومی جهان معرفی می‌کنند.
خاشقچی را نه به دلیل داشتن حس بشردوستانه میانه رو به حساب می‌آورند؛ چرا که با اعدام شیخ نمر باقر النمر موافق بود و از یورش وحشیانه رژیم آل خلیفه به مردم بی‌پناه بحرین نیز حمایت کرده بود. وی از دید مقامات فعلی جمهوری‌خواه آمریکا میانه رو نامیده می‌شد، چون مخالف برخی از سیاست‌های افراطی شاهزاده جاه طلب امروز عربستان بود. میانه‌رو قلمداد می‌شد، چون با حصر خانگی شاهزاده بن نایف که از متحدان اصلی دولت بریتانیا است، مخالفت کرد. میانه‌رو بود، چون از بازداشت بن طلال رفیق گرمابه و گلستان نتانیاهو ناخرسند بود.
شرم آور است که با کشته شدن خاشقچی در کنسولگری سعودی و انصافا فجیع هم بود به مانند سایر جنایت‌های فجیع آل سعود مانند حوادث دلخراش «منا» حالا نیویورک تایمز در سرمقاله خود می‌نویسد: جنگ یمن را متوقف کنید و به داد مردم زجرکشیده آن برسید!
نیویورک تایمز در پنج سال گذشته هیچ خبری از این فجایع منتشر نکرده بود و یکباره به کشته شدن دلخراش «امل حسین» دختر 7 ساله بی‌پناه بیفتد که توسط بمباران هواپیما‌های جت اف 18 آمریکایی واکنش نشان داد.
روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» در سرمقاله خود نوشت: جنگ یمن را متوقف کنید و به داد مردم زجرکشیده آن برسید!
نیویورک تایمز در ادامه نوشت: ابهامات حول و حوش ماجرای قتل جمال خاشقچی روزنامه نگار سعودی فراوان است، اما در یک چیز هیچ ابهامی وجود ندارد و آن بی‌رحمی و قساوت قلب حاکمان سعودی و غیرقابل اعتماد بودن آن‌هاست. تجلی این بی‌رحمی و غیرقابل اعتماد بودن، جنگ بی‌رحمانه یمن است که به دست پادشاهی سعودی راه افتاده است.
آمریکا و انگلیس و سایر کشور‌هایی که هر کدام سهمی در توانمند شدن عربستان در جنگ یمن دارند؛ این وظیفه مهم بر دوش‌شان است که از ریاض بخواهند هرچه سریعتر این کشتار را پایان دهند.
محمد بن سلمان ولیعهد عربستان، چهره حقیقی خود را در دروغ‌هایی که پشت سر هم راجع به سرنوشت غم‌انگیز روزنامه نگار منتقد کشورش می‌بافد، به همگان نشان داد. این آدم‌کش‌های شاهزاده بودند که خاشقچی را خفه کردند و بعد هم تمام اندام‌های پیکرش را قطعه قطعه کردند.
درست در بحبوحه خشم جهانی که علیه عربستان و قتل خاشقچی به راه افتاده بود؛ «نیویورک تایمز» یک سری اخبار و گزارش‌ها و تصاویر دلخراشی از کشتاری که در یمن جریان دارد را منتشر کرد. این جنگ، کار شاهزاده بن سلمان است که این کشور را زیر بمباران بی‌رحمانه و مرگبار هوایی‌اش قرار داده است. این ابزار و ادوات جنگی را، آمریکا تحویل آل سعود می‌دهد.
در واقع بلای نبرد بی‌انتهای فرقه‌ای-قبیله‌ای خاورمیانه، دامن فقیرترین کشور «شبه جزیره عربی» را هم گرفته است و این کشور را به یک کابوس بشری تبدیل کرده است.
چشمان از حدقه بیرون زده دخترکی که هیچ نقشی در راه افتادن این جنگ ندارد و فقط قربانی یک جنگ ابدی و لایتناهی شده؛ حقیقتا دل هر بیننده‌ای را به درد می‌آورد.
«امل حسین» دختر 7 ساله تنها دقایقی بعد از اینکه این عکس از او گرفته شد؛ از دنیا رفت. خیلی از بقیه کودکان یمنی هم بر همین منوال جان می‌بازند؛ اما بالاخره دولت «ترامپ» متوجه شد که این جنگ چقدر هولناک است و چقدر غیرقابل توجیه است. این جنگ، جنگی است که آمریکا هم غیرمستقیم درگیر آن است؛ با تهیه مهمات و ادوات جنگی، نشانه گیری و سوخت رسانی به ائتلافی که عربستان آن را رهبری می‌کند.
هفته گذشته «جیم متیس» وزیر دفاع آمریکا تمام طرفین درگیر در جنگ را تشویق کرد که دست از کشتار بکشند و یک مهلت 30 روزه را معین کنند و طی آن، گفت‌وگو‌ها را برای همکاری با مذاکرات صلح که سازمان ملل آن را چیده است، شروع کنند.
مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا هم در بیانیه‌ای از «انصار الله» خواست که پرتاب موشک به عربستان را قطع کند و ائتلاف به رهبری سعودی هم بمباران مناطق پرجمعیت را متوقف کند.
اما خیلی دیر است؛ برای هر 2 تقاضا
این درخواست را باید خیلی پیشتر از اینها، آن هم رئیس جمهور «ترامپ» مطرح می‌کرد و فقط هم به تقاضا کردن اکتفا نمی‌کرد؛ بلکه خیلی محکم هشدار می‌داد. اگر عربستان کماکان بمباران غیرمسئولانه و چشم بسته خود بدون در نظر گرفتن نظامی و غیرنظامی را ادامه بدهد؛ حمایت‌های نظامی‌اش از سعودی را متوقف خواهد کرد.
اما یک چنین تهدید محکمی در کار نیست و سعودی‌ها هم الان بهانه خوبی بدست آورده است تا در یک معامله، هرچیزی که دلش می‌خواهد را طلب کند.
ائتلاف سعودی فرودگاه صنعا را ویران کرد. یک عملیات تهاجمی را علیه انصارالله در بندر الحدیده آغاز کرد. الحدیده، دروازه حیاتی برای ارسال از غذا و تدارکات است. اما ارتش یمن و کمیته‌های مردمی یمن که کنترل صنعا و بخش‌های وسیعی از شمال یمن را در دست دارند؛ شهر را حفظ کردند و ائتلاف سعودی هم به هدفش برای تصرف شهر نرسید.
جنگ یمن، با حمایت لجستیکی و اطلاعاتی آمریکا، انگلیس و فرانسه انجام شد. این کارزار پیش رفت؛ اما دیگر یک ستیزه نبود، بلکه به یک جنگ بی‌رحمانه تمام عیار تبدیل شد.
عربستان تحت زمامداری ولیعهد جوان، سخت می‌کوشد تا انصار الله را به تسلیم شدن، ترغیب کند. این زور بازو با تنبیه کردن‌های گوناگون اعم از بمباران، محاصره، قطع حقوق و دستمزدها، و سایر اقدامات تنبیهی از جمله جیره بندی مواد غذایی به کشور انجام گرفت. منتهی تمام این تنبیهات فقط کشور یمن را به سمت فروپاشی و قحطی و گرسنگی سوق داده است.
تا به این لحظه دست‌کم 10 هزار یمنی جان‌شان را از دست داده‌اند و تقریبا نیمی از جمعیت 28 میلیون نفری یمن در خطر قحطی و گرسنگی قرار دارند. آمار تلفات غیرنظامیان بی‌وقفه بالا می‌رود. عربستان از خود سلب مسئولیت می‌کند و فقط در معدود موارد خاص به مسئولیت خود در این حملات اعتراف می‌کند و می‌گوید که در موردشان تحقیق می‌کند. یکی از دردناک‌ترین این حملات، حمله به یک دستگاه اتوبوس حامل کودکان دانش آموز بود که 51 تن را به خاک وخون کشید که فقط 40 تنشان کودک بودند.
ترامپ در مصاحبه‌ای، این حمله را «نمایش وحشت» ائتلاف سعودی خواند و گفت که اینها نمی‌دانند از سلاحی که در دستشان است چطور استفاده کنند.
اما گویا آن چیزی که بیش از هر چیز برای رئیس جمهور ترامپ ارجحیت دارد؛ قرارداد‌های مجلل فروش سلاح به عربستان است و همچنین، حفظ رابطه صمیمانه با بن سلمان است. گویا ترامپ هیچ خیال ندارد، مهاری بر این زیاده طلبی‌ها و دروغ بافی‌های شاهزاده بزند.
حتی پمپئو و متیس هم اشاره‌ای به واقعیت داشته‌اند که تداوم این حمام خونی که در یمن به راه افتاده است؛ نه به نفع منافع آمریکاست و نه سعودی‌ها.
بلکه برعکس، این آمریکاست که طبق اعلام «عفو بین‌الملل» در معرض این خطر قرار دارد که «شریک جرم جنایات جنگی» شناخته شود.
متیس و پمپئو، گام‌های اولیه را برداشته‌اند. گام بعدی باید درخواست توقف فوری بمباران‌ها باشد و همزمان درخواست شود که مذاکرات آغاز شود و کمک‌های امدادی بسیار گسترده و در سطح جهانی به یمن سرازیر شود. آمریکا، حتما باید در راس این اهتمام جهانی حضور داشته باشد.
اگر شاهزاده زیر بار نرفت؛ ارسال کمک‌های نظامی باید بلافاصله متوقف شود. حقیقتا خودم به عنوان یک روزنامه‌نگار متحیر مانده بودم که در قبال چنین دورویی شرم‌آور از ناحیه آمریکایی‌ها چه بنویسم که حرمت قلم و شان مخاطب حفظ شود و هیچ جمله‌ای زیباتر از آن‌چه که امام خمینی (ره) بت شکن بیان داشته پیدا نکردم.
در همین خصوص امام خمینی (ره) فرمودند: «ما همه بدبختی‌هایی که داشتیم و داریم و بعد هم داریم از این سران کشور‌هایی است که این اعلامیه حقوق بشر را امضا کرده‌اند. اعلامیه حقوق بشر را این‌هایی امضا کرده‌اند که سلب آزادی بشر را در همه دوره‌هایی که کفیل بودند و دستشان به یک چیزی رسیده است کرده‌اند.
سرلوحه اعلامیه آزادی حقوق بشر، آزادی افراد است. هر فردی از افراد بشر آزاد است و باید آزاد باشد. همه باید در مقابل قانون علی السواء باشند. همه باید آزاد باشند در محل‌شان؛ آزادانه سکنی بگزینند، در شغل‌شان آزاد باشند، در مشی‌شان باید آزاد باشند. این اعلامیه حقوق بشر است که سرلوحه‌اش این مطلب است. از اول مسلمین بلکه همه بشر، گرفتار کسانی بوده‌اند که امضا کردند و تصویب کردند و این اعلامیه حقوق بشر آمریکا یکی از آن‌هاست که تصویب کردند که حقوق بشر باید محفوظ بماند.
یکی از نماد‌های حقوق بشر، آزادی است. همین آمریکایی که اعلامیه حقوق بشر را به اصطلاح امضا کرده است، چه جنایاتی را بر سر این مردم بی‌گناه واقع کرده است. در هر مرکزی از مراکز مسلمین و غیر مسلمین یک مأموری نصب کرده‌اند که سلب آزادی از همه آن اشخاصی که در آن محیط هستند کرده‌اند. اینها می‌گویند آزادند بشر! برای تخدیر توده‌ها، که حالا دیگر نمی‌شود تخدیرش کرد.
قضیه این چیز‌هایی که می‌گذرانند، که یکی‌اش هم همین اعلامیه حقوق بشر است، این برای اغفال است نه اینکه یک واقعیتی دارد. یک چیز خیلی خوش نمای با زرق و برقی را می‌نویسند، سی ماده می‌نویسند که همه‌اش موادی است که خوب به نفع بشر است، و یکی‌اش را عمل نمی‌کنند! در مقام عمل، یکی‌اش عمل نمی‌شود. این اغفال است؛ افیون است این برای توده‌ها، برای مردم.» (صحیفه امام ج. 3 ص: 332)
انتهای پیام/ 451
