به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع پرس، شهیدان در پی به ثبوت رساندن اصالت هدف و مکتب‌شان پاکباز و جان بر کف بار این مسئولیت را بر دوش گرفته و در سیر تکاملی خود به لقاء الله می‌شتابند و به زیباترین شکل ممکن با اهداء جان خود به پیشگاه الوهیت به آن می‌رسند. این بار سخن از شهیدی گلگون کفن در میان است که اگر چه عمری کوتاه داشت، اما زندگی پرثمری را پشت سر گذاشت و چنان شایستگی از خود نشان داد که خیلی زود لیاقت شهادت را پیدا کرد و به تبار شهیدان پیوست.
فهیمه سیاری در سال ۱۳۳۹ در تهران و در یک خانواده‌ی مذهبی به دنیا آمد و بعد از کلاس دوم ابتدایی همراه خانواده راهی زنجان شد و در همان جا به ادامه‌ی تحصیل پرداخت. او در دبیرستان و بین هم‌دوره‌ای‌هایش با یک برنامه‌ی دقیق و صحیح روح اسلام را زنده می‌کرد و آن‌ها را می‌ساخت و اگر چه بار‌ها با مخالفت مدیر مدرسه مواجه شد، ولی سخت مقاومت می‌کرد.
او که سعی می‌کرد اخلاق اسلامی را میان بچه‌ها رواج دهد، خود نمونه و الگویی از اخلاق اسلامی بود و به دلیل برخورد منطقیش، خیلی خوب در میان دوستان پذیرفته می‌شد.
وی در خانواده نیز حلال مشکلات بود و به خاطر همین نفوذ زیادی در بین خانواده داشت. شهید سیاری در زندگی همیشه به دنبال وجودی مطلق می‌گشت و هیچ چیز مادی او را اغنا نمی‌کرد تا این که در سال ۱۳۵۶ بعد از اخذ دیپلم تصمیم به هجرت گرفت و قم را بر همه ترجیح داد. حوزه‌ی علمیه نقطه‌ی آغاز این هجرت به سوی مطلوب بود.
در کلاس بسیار دقیق آیات قرآن را موشکافی و در آن‌ها با استاد بحث می‌کرد. چرا که همراه با درس چیز دیگری می‌جست.
در یکی از سخنرانی‌های خود آیه «الم یأن للذین آمنوا ان تخشوا قلوبهم لذکر الله» قرار داده بود. وی آن روز به نحوی درک کرده بود که به زودی قلب او نیز به یاد خدا خاشع خواهد شد.
علاوه بر سخن در نوشتار‌های شهید سیاری نیز صداقت، پاکی و خلوص موج می‌زند و جا دارد که گوشه‌ای از نوشته‌های او را در ادامه بخوانید:
«خدایا گواهی به حال من و به درد من، احساس می‌کنم که یک مشرک واقعی و بدون هیچ قید و بندی شده‌ام و از راه هدایت، از فرسنگ‌ها دور، خدایا به من شناختی عطا کن که در پرتو این شناخت از همه وابستگی‌ها رهیده باشم. خداوندا از درگاهت خواستارم که در رابطه با اجتماع خود را آن طور به من بشناسانی که خود می‌پسندی. خدایا امیدوارم که این نوشته‌ام از روی ریا نباشد و خدایا گمراهی و ذلت پوسیده را از درون وجود هر انسان موحدی، محو نما...»
سیاری بعد از پیروزی جنگ سنندج که ضد خلق و منافقین به جمهوری اسلامی تحمیل کرده بودند در کنار برادران پاسدار به ارشاد و تبلیغ در سطح منطقه‌ی کردستان پرداخت.
فهمیه سیاری در تاریخ ۹ مهر ماه ۵۹ بنا به درخواست واحد آموزش سپاه پاسداران بانه و به همراه یکی دیگر از خواهران طلبه برای حضور در جمع خواهران مسلمان کرد و ارشاد آن‌ها به منطقه عزیمت کرد و در همین ماموریت در راه سنندج - سقز مورد هجوم ضد خلق مزدور قرار گرفت و به درجه شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید سیاری در زنجان به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/ 131
