گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ حامد افروغ: عدد 40 در نظر اغلب مردم و در برخی آیین ها به عددی خوش یمن و مبارک مشهور است و نگاهی به تاریخ، رد پای این عدد را در بسیاری از اتفاقات آن نشان می دهد.
از نظر ماهیت، عدد 40، عدد پختگی و تکامل معرفی می شود، از این رو افراد را وقتی که به این سن می رسند، «کامل‌مرد» یا «کامل‌زن» می نامند.
سال 97 اگر چه باز عنوانی اقتصادی را به دوش می کشد، اما از این منظر که چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب را در سینه خود جای داده، بر اهمیت و توجه خود افزوده است. انقلاب اسلامی که در بدو آغاز همواره یک گام از تخیل و تحلیل صاحب‌نظران جلوتر بوده به طوریکه سال 42 شاید احدی فکر نمی کرد که فریاد غریب و تنهای یک پیر گمنام در شهری کوچک، اولین جرقه انفجاری عظیم از نوری ابدی را رقم بزند، در میان ناباوری موافقان و مخالفان به 40 سالگی رسید.
آری! هنوز هم مخالفان این انقلاب باور ندارند این انقلاب از آن سال تا به امروز خود را با تاریخ بشر همراه کرده و به صفحات آن جلوه ای دیگر ببخشیده باشد. اما آنچه که از وجهی دیگر، 40 سالگی انقلاب را مورد توجه قرار می دهد، نه بهت مخالفان آن است و نه شوق موافقان؛ بلکه میزان تطابق ما با این حرکت الهی و پر خیر و برکت است. اگر سال 42 را سال انعقاد یک نطفه پاک (انقلاب اسلامی) در رحمی مطهر (سرزمین ایران) بدانیم، بی شک سال 57، سال تولد این خیزش عظیم است. سالی که انقلاب اسلامی تمام قد خود را به رخ مدعیان هدایت و کیاست بر بشر کشید.
البته نسبت انقلاب اسلامی در مقایسه با آنچه که ما امروز با آن سر و کار داریم، در مثل مانند نسبت اسلام است به مسلمانان. اسلامی که به ذات خود ندارد عیبی، بلکه هر عیب که هست از مسلمانی ماست. انقلاب ایران هم مانند اسلام یک مجموعه قوانین و قواعد الهی و فطری است که مانند نهج البلاغه که یک پله پایین تر از قرآن ایستاده تا قابل فهم تر برای عموم مردم باشد، آمده تا پلی بزند بین ما و اسلامی که آرزوی پیاده شدنش را در متن جامعه داشته و داریم.
همیشه مردم ما در مشکلات و سختی ها خواسته یا ناخواسته به مقایسه قبل و بعد انقلاب می پردازند و امسال هم به مناسبت 40 سالگی انقلاب بیش از پیش مشغول مقایسه ند، غافل از اینکه انقلاب یک شخص نیست که پس از پیروزی و سپردن امور به وی، به خانه های خود برگردیم و ثانیه شماری کنیم برای کن فیکون شدن اوضاع جامعه در جهت آرامش و آسایش خود.
انقلاب اسلامی هم مانند والد خود یعنی اسلام، چون روحی است که در کالبد ایمان و عمل تک تک ما مردم زندگی و حیات خود را ادامه می دهد ـ هر چند که همواره خداوند حیات آن را به انفاس پاک بسیاری مردم اهل عمل به ایمان پیوند زده ـ لذاست که ما در چهلمین سالگرد انقلاب باید خود را و نه انقلاب را در بوته بازخواست و محاسبه قرار دهیم که به عنوان دولت و ملت تا چه میزان برای نیل به اهداف انقلاب از جان و دل مایه گذاشته ایم؟ آیا مانند شهیدان سرفرازیم یا مانند مفسدان سرفرود؟
زیبنده است که هر کدام در موقعیت خود، نهیب «این تذهبون» بزنیم و نسبت خود با انقلاب اسلامی را بازخوانی کنیم تا علت آوار شدن مشکلات بر سر مردم و حکومت را به عینه بیابیم تا نهایتا یا خود را دوباره با انقلاب پیوند بزنیم و یا ساحت آن را به دلخوری ها و گلایه هایمان آلوده نسازیم که این دومی ظلمی مضاعف به انقلابی است که قرار بود با تکیه بر ایمان و عمل ما، رهسپار فتح جهان شود.
انتهای پیام/ 112
