به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس به نقل از روزنامه اعتماد، نوشته صباح زنگنه در یادداشتی نوشت:
رویداد‌های اخیر در سوریه و حملات متعدد رژیم‌صهیونیستی به پایتخت این کشور محصول اعلام تصمیم دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا برای خروج نظامیان آمریکایی از سوریه است، تصمیمی که به نظر می‌رسد فقط با این هدف اعلام شده است تا با نگران کردن متحدان آمریکا در منطقه و افزایش مجدد سطح تنش‌ها در خاک سوریه، موتلفان آمریکا را وادار کند به ازای برگرداندن ترامپ از تصمیم خود، امتیاز‌های بیشتری در اختیار آمریکا بگذارد.
واضح است که آمریکا برای اجرای کامل نقشه خود، چراغ سبزی به رژیم‌صهیونیستی نشان داده است که می‌تواند هر اندازه که می‌خواهد و در هر حجمی که علاقه‌مند است به اهدافی که تشخیص می‌دهد در خاک سوریه حمله کند. آمریکایی‌ها با اعلام زودهنگام احتمال خروج نظامیان‌شان از سوریه، سطح نگرانی‌های اسراییل و دیگر متحدان منطقه‌ای خود از وضعیت آینده سوریه را بالا برده‌اند و همزمان در مذاکرات خصوصی به آن‌ها دست باز داده‌اند که به هر شکل علاقه‌مند هستند این نگرانی‌های خود را حل و فصل کنند؛ اقداماتی که احتمالا نهایتا دوباره باعث می‌شود این متحدان دست به دامن آمریکا برای ماندن در سوریه شوند. تل‌آویو، اعلام ناگهانی عقب‌نشینی نیرو‌های آمریکایی را به صورت یک هشدار می‌بیند، اینکه آمریکا به عنوان مهم‌ترین حامی این رژیم ممکن است در توافقی با مسکو آینده این کشور را کاملا به روسیه سپرده باشد یا اینکه حتی بدون توافق با روسیه، بدون هیچ هدف مشخصی از سوریه عقب‌نشینی کند، باعث نگرانی اسراییل می‌شود.
در نتیجه این احساس خطر و نگرانی، اسراییلی‌ها تلاش می‌کنند ابتکار عمل را در سوریه در اختیار خودشان بگیرند، چرا که به شدت نسبت به استقرار دایمی و قدرتمند نیرو‌های سوریه عربی و متحدانش در مرز‌های شمالی فلسطین اشغالی نگرانند. دولت رژیم‌صهیونیستی برای در اختیار گرفتن ابتکار عمل مجبور شده است رودربایستی‌ها را کنار بگذارد و بدون تعلل بعد از اقدام به هر تعرض، مسوولیت آن را رسما بر عهده بگیرد. بر خلاف دوره‌ای که موشک‌های اسراییلی در سایه حمایت آمریکا بی‌نام و نشان دمشق و دیگر نقاط سوریه را هدف قرار می‌دادند، حالا که سایه حامی در حال کمرنگ‌تر شدن است، نتانیاهو مجبور است با اسم و امضا به خاک سوریه حمله کند تا نمایش‌های نظامی‌اش در میان هیاهوی بحران‌های دیگر سوریه گم و گور نشوند و اثرگذار باشد.
همزمان با اوج گرفتن خوی تجاوزگری از سوی اسراییل، جامعه جهانی به دلایل مختلف بعد از 8 سال بحران در سوریه به نسبت علاقه و حساسیت خود را نسبت به تحولات این کشور از دست داده است. کشور‌های قدرتمند غرب به صورت ویژه آخرین باری که در مورد مسائل سوریه به صورت جدی اظهارنظر کردند، درباره مساله ادلب و سرنوشت مخالفان شبه‌نظامی و تروریست‌های ساکن این منطقه بود. در واقع در شرایط کنونی مادامی که تصور وقوع یک درگیری تمام عیار منطقه‌ای یا دوجانبه در مرز‌های شمالی سرزمین‌های اشغالی فلسطین نباشد، نهاد‌های بین‌المللی و قدرت‌های غربی و شرقی، علاقه چندانی به اظهارنظر و موضع‌گیری در مورد تعرض‌های اسراییل به خاک سوریه ندارند.
اهتمام جامعه بین‌الملل به کاهش تنش در سوریه تضعیف شده است و در شرایطی که تصور می‌شود این عملیات به صورت محدود و گاه به گاه علیه سوریه انجام می‌شود، شاهد عکس‌العمل جدی از سوی جامعه بین‌الملل نخواهیم بود. هر چند اگر سوریه یا متحدانش قصد نشان دادن واکنش تلافی‌جویانه به این رویداد‌ها را داشته باشند، احتمال دارد که حساسیت‌ها نسبت به این تحول‌ها افزایش یابد. تمرکز تبلیغاتی اسراییل در شرایط کنونی بر این است که اهداف مورد هجوم، تاسیساتی متعلق یا وابسته به ایران هستند. اسراییل علاقه‌مند است با اعلام انگیزه‌های خود از تعرض به خاک سوریه، جلوی ناخرسندی بازیگران دیگر در خاک سوریه را بگیرد. در ماه‌های اخیر شاهد بودیم، بر اثر حملات اسراییل نظامیان روسی جان خود را از دست داده‌اند، رویدادی که نتیجه غیرقابل چشم‌پوشی تنش‌افزایی در بحرانی است که بازیگران مختلف در آن نقش دارند.
اما تل‌آویو معتقد است اگر اعلام کند که تنها هدفش از این حملات مقابله با حضور ایران در منطقه است، از رویارویی مستقیم با روسیه و سوریه معاف می‌شود. به دلیل بحران طولانی مدت سوریه، تصویر روشن و مشخصی از میدان دمشق وجود ندارد که بتوان دقیقا خسارات ناشی از حملات رژیم‌صهیونیستی را ارزیابی کرد. قطعا با افزایش خسارات به ارتش و زیرساخت‌های سوریه و همچنین در خطر قرار گرفتن امنیت نیرو‌های روس در خاک سوریه، نگرانی و ناخرسندی از این حملات گاه و بی‌گاه در میان این دو بازیگر هم افزایش پیدا می‌کند. در شرایطی که اسراییل علنا حاضر به پذیرش تعرض‌های خود شده است، اگر اعلام می‌کرد که هدف از این حملات دولت سوریه یا ارتش این کشور است، قطعا پی انتقام‌جویی متحد اصلی دمشق، یعنی روسیه را به تن خود می‌مالید.
نتانیاهو تلاش می‌کند تا دشمن مشخصی برای خود در خاک سوریه بتراشد و تصور می‌کند که با علم کردن نام ایران و سپاه قدس خود را از عواقب حملات به خاک سوریه خلاص می‌کند. نتانیاهو، با این اقدام چند هدف را همزمان دنبال می‌کند، اینکه با اعلام نام کشوری که صد‌ها کیلومتر دورتر از محل حمله قرار گرفته است، خود را از تلافی بلافاصله نجات دهد، همزمان با نمایش اینکه حضور ایران باعث آسیب رسیدن به منافع سوریه می‌شود، در میان متحدان سوریه اختلاف و شکاف ایجاد کند و نهایتا با اعلام نام یک نیروی مشخص، حساسیت‌ها نسبت به این نهاد و نیرو‌های این نهاد را افزایش دهد.
انتهای پیام/ 112
