به گزارش خبرنگار دفاع پرس از سمنان، شهید «بهروز بهروزی» فرزند «عباسقلی»، ۲۵ شهریور‌ماه سال ۱۳۵۰ در خانواده‌ای مذهبی در سمنان متولد شد و در زمان شهادتش محصل کلاس دوم ابتدایی مدرسه مهران (شهید چمران) در چهارراه شهربانی سمنان بود.
وی در ۱۰ دی‌ماه سال ۵۷ همراه خانواده‌اش به فرمان امام خمینی به صحنه آمد و در راهپیمایی شرکت کرد. حدود ۱ بعدازظهر بود که مأمورین شاه در میدان «شهید بهشتی» (فلکه سی‌سر) به سوی مردم آتش گشودند و «بهروز» از ناحیه سر هدف قرار گرفت و شهید شد.
مردم که از شهادت او به خشم آمده بودند، وی را بر روی دست تا امامزاده یحیی (ع) سمنان تشییع کردند و در آن‌جا به‌عنوان اولین شهید سمنان به خاک سپردند و ریختن خون پاک این کودک بی‌گناه بر زمین، نقطه عطفی در حرکت‌های انقلابی مردم سمنان شد.
مادر شهید «بهروز بهروزی» که به اخیرا به فرزند شهیدش پیوسته، از نحوه شهادت فرزندش چنین گفته است:
مردم حکومت نظامی را شکسته بودند. خیابان‌ها شلوغ بود. کشیده شدند به طرف میدان «شهید بهشتی». ساعت حدود ۱ و نیم بعدازظهر بود. مأموران شهربانی رسیدند و اول چند تیر هوایی شلیک کردند که مردم متفرق شوند. وقتی دیدند کسی توجه نمی‌کند، سر اسلحه‌ها را گرفتند پایین و مردم را به رگبار بستند. من و دخترم فرار کردیم طرف خانه‌مان که همان نزدیکی بود. مدتی گذشت، ولی از «بهروز» خبری نشد. نگران شدم. مردم پخش شده بودند و دیگر صدای تیراندازی نمی‌آمد. برگشتم توی خیابان که ببینم کجا دارد کنجکاوی می‌کند. چشمم افتاد به جنازه پسربچه‌ی کوچکی که همه جایش را خون گرفته و نقش زمین شده بود. دخترم همراهم بود. گفت: «مامان! بریم ببینیم این بچه چی شده؟».
از همان دورتر معلوم می‌شد که سرش متلاشی است. با ترس و لرز رفتیم نزدیک‌تر. «بهروز» بود. محکم کوبیدم توی سرم و فریاد کشیدم. پاهایم سست شد و از کار افتاد. قدرت حرکت کردن را از دست دادم. مستأصل شدم. کمی طول کشید تا بتوانم بر خودم مسلط شوم. به خودم که آمدم او را برداشتم و دویدم طرف بیمارستان. بردند اتاق عمل و چند دقیقه بعد آمدند و گفتند: «متأسفیم! گلوله از مغزش عبور کرده، نتوانستیم کاری براش بکنیم».
انتهای پیام/
