به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس به نقل از دیپلماسی ایرانی، ایموس هارل نوشت: از زمانی که اسرائیل از سیاست خود در مبهم نگه داشتن عامل حملات هوائی در سوریه دست کشیده، بیش از یک سال می‌گذرد. اما حدود 2 هفته پیش، ابر‌ها به کلی ناپدید شدند و همه چیز آشکار شد: گادی آیزنکات، فرمانده ستاد مشترک نیرو‌های نظامی اسرائیل در نیویورک تایمز از حملات به هزاران هدف در شمال سوریه سخن گفت و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل هم آشکارا مسئولیت حمله به «انبار‌های تسلیحاتی ایرانی» در سوریه را بر عهده گرفت.
مفهوم «ابهام» در سال 2007 و پیش از حمله به تاسیسات هسته‌ای سوریه توسط جامعه اطلاعاتی اسرائیل شکل گرفت و روند پایان دادن به آن از یک سال پیش آغاز شد. مقامات اطلاعاتی در آن زمان بر این باور بودند که تا زمانی که اسرائیل آشکارا از اقداماتش سخن نگوید، دولت بشار اسد می‌تواند وانمود کند که هیچ اتفاقی نیفتاده است و ملزم به پاسخ نخواهد شد. این ایده در طی جنگ داخلی سوریه در ارتباط با حملات به محموله‌های تسلیحاتی حزب الله و بعد‌ها در حملات به پایگاه‌هایی که ایرانی‌ها در سوریه ساخته بودند، نیز به اجرا گذاشته شد. جامعه اطلاعاتی اسرائیل معتقد بود که اسد و شرکایش به شدت درگیر مبارزه با گروه‌های شورشی هستند و اسرائیل می‌تواند حملات کارآمد و روشمند خود را بدون درگیر شدن در جنگ ادامه دهد. در این رویکرد ابهام عمدی، اسرائیل سعی می‌کرد تا حد ممکن توجه رسانه‌ها به حملات خود را محدود کند.
سانسور‌های نظامی تنها امکان نقل قول از منابع خارجی را برای رسانه‌های اسرائیلی فراهم می‌آوردند؛ اگرچه دایره کسانی که از این مساله آگاهی داشتند گاهی آنقدر گسترده می‌شد که سراسر اسرائیل را در بر می‌گرفت. در مواردی غیرمعمول اسرائیل خود به حملات در سوریه اعتراف می‌کرد؛ برای نمونه، سقوط اف 16 اسرائیلی توسط سامانه ضدهوایی سوریه در ماه فوریه سال گذشته و بعد از آن هم زمانی که سوری‌ها به اشتباه و در واکنش به یک حمله اسرائیلی در ماه سپتامبر گذشته، هواپیمای روسی را زدند. با این حال، اسرائیل در بیشتر موارد به خط مشی ابهام پایبند ماند.
اظهارات دو هفته پیش آیزنکات در بستر یک سری مصاحبه‌های خداحافظی صورت گرفت که هدف از آن‌ها اشاره به موارد موفقیت جنگ نیرو‌های نظامی اسرائیلی علیه ایران و حزب الله در دوران فرماندهی او بود. نیویورک تایمز در تیتر این مطلب نوشت «مردی که در مقابل قاسم سلیمانی ایستاد» و در ادامه آن هم به یک سری اظهارات شبکه‌های تلویزیونی اسرائیلی در تحلیل اشتباهات فرمانده نیرو‌های قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تصمیم به اقدام علیه اسرائیل در مرز سوریه، پرداخت.
نتانیاهو که در حال حاضر هم نخست وزیر و هم وزیر دفاع اسرائیل است، یک روز پس از انتشار این مطلب در پی اندکی حسادت به آیزنکات تصمیم گرفت از اظهارات او در خداحافظی از سمتش استفاده و در جلسه کابینه به طور رسمی اعلام کند که حمله به انبار‌های تسلیحاتی ایرانی در نزدیکی دمشق در دومین جمعه ماه ژانویه، کار اسرائیل بوده است.
احتمالا زمان آن رسیده بود که اسرائیل از تظاهر به بی تقصیر بودن در حملات سوریه دست بردارد؛ اما اتفاقاتی همچون پایان فرماندهی آیزنکات بر نیرو‌های نظامی اسرائیل و مهمتر از آن آغاز مبارزات انتخاباتی شک و تردید‌هایی را درباره ملاحظات پشت این رویکرد جدید به وجود آورده است. لازم به یادآوری است که اسرائیل در یک خلاء این حملات را انجام نداده و هر اظهارنظری درباره این حملات توسط طرف مقابل کاملا تحلیل می‌شود و می‌تواند بر توازن بی ثبات قدرت بین طرفین تاثیر بگذارد.
قاسم سلیمانی، فرمانده نیرو‌های قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله ممکن است به ایجاد تحریکاتی در شمال سوریه یا یک اقدام غیرمنتظره در آنجا وسوسه شوند تا فقط اثبات کنند که ادعا‌های اسرائیل پوچ و نادرست بوده‌اند.
پایان «سپر شمالی»
در همین حال ارتش اسرائیل از پایان عملیات برای شناسایی تونل‌های حزب الله در مرز لبنان خبر داده و اعلام کرده که به طرح حمله حزب الله آشنایی دارد و از این رو، تهدید تونل‌ها را تمام شده می‌داند. در طی مدت یک ماه و نیم تلاش اکتشافی، شش تونل کشف شد که یکی از آن‌ها در حال تکمیل بود.
تصمیم سید حسن ناصرالله مبنی بر عدم واکنش به اینکه اسرائیل همه تونل‌ها را کشف کرده یا نه، جالب است. نتانیاهو و آیزنکات می‌خواستند کشف تونل‌ها را به یک حرکت بین المللی علیه حزب الله و دولت لبنان تبدیل کنند، اما تاکنون نتوانسته‌اند نتیجه‌ای از این رویکرد خود بگیرند. شرایط در مرز لبنان در آینده نزدیک همچنان ناخوشایند خواهد ماند. ارتش اسرائیل محتاطانه به این پروژه ادامه می‌دهد، اما در نهایت این بیروت است که باید تصمیم بگیرد که می‌خواهد به کشف تونل‌ها توسط اسرائیل با افزایش تنش‌ها واکنش نشان دهد یا خیر.
انتهای پیام/ 112
