به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس به نقل از صبح نو، دولت آمریکا حدود ۲ ماهی است که تعطیل شده و کارکنانش به تجمع اعتراضی روی آورده‌اند و ظرف‌های خالی‌شان را نشان دوربین‌ها می‌دهند. باز شدن یخ‌ها شهر‌های مهم کانادا را به زیر سیل برده و مترو و خیابان‌ها را درنوردیده و خبری هم از شهرداری نیست.
در فرانسه شمار کشته‌های یک اعتراض مدنی مردمی، به بیش از ۱۰ نفر رسیده است؛ درست خوانده‌اید، ۱۰ نفر. نه خبری از اعتراض‌های جهانی است و نه تشکیل شورای امنیت و نه تماس‌های تلفنی انتقادی و هشدارآمیز رهبران کشور‌های دیگر. حالا چشمان‌تان را ببندید و یک لحظه تصور کنید که کمی از این وقایع در همین ۲ سه هفته اخیر در ایران اتفاق می‌افتاد؛ فقدان اعتماد به نفس رسانه‌های داخلی و جنگ روانی رسانه‌های خارجی و برانداز، چه بر سر سرمایه اجتماعی می‌آورد؟
آن هم در شرایطی که کشور یک آزمایش بزرگ موشکی انجام داده و دشمن قسم‌خورده‌اش را واداشته تا از برگزاری نشست ضدایرانی‌اش عقب‌نشینی کند و آمریکا مجبور شد نیروهایش را علاوه‌بر سوریه از افغانستان هم خارج کند. این موارد را دیده‌ایم؟ مدیریت کاهش برابری ریال با ارز‌های خارجی و فعال کردن بورس و افزایش ذخایر ارزی را چطور؟ نه اینکه ناکارآمدی نیست؛ که هست و ما، به‌طور مداوم آن‌ها را بازتاب می‌دهیم. چشمان‌مان را برای قیاس کردن و بیش از آن، کنترل توقعات‌مان بازتر کنیم.
انتهای پیام/ 112
