به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از انتخاب، لیلى نقولا در المیادین نوشت: تحولات ونزوئلا به نحوی پیش می‌رود که احتمال جنگ داخلی در آن را تشدید می‌کند. در این شرایط، درگیری‌های داخلی در این کشور، در مقدمات خود، شباهت زیادی به جنگ سوریه دارد.
در ادامه این مطلب آمده است: با اینکه جامعه و فرهنگ سوریه و ونزوئلا تفاوت زیادی با یکدیگر داشته و در بحران ونزوئلا شاهد بعد طایفه‌ای یا دینی نیستیم، اما تحولات سریع و اظهار نظر‌های بین المللی، ما را به سمت مقایسه بین دو بحران سوریه و ونزوئلا در موارد ذیل سوق می‌دهد:
دولت‌های بزرگ در تعامل با این 2 مساله به 2 جبهه تقسیم می‌شوند؛ اول ایالات متحده و اتحادیه اروپا که پیش از این، از معارضان سوری حمایت کرده و رئیس جمهور این کشور را فاقد مشروعیت می‌دانستند و امروز، به همان شیوه، رئیس جمهور فعلی ونزوئلا را قبول ندارند و به جای آن، از گوایدو حمایت می‌کنند. جبهه دوم، روسیه و چین را در خود دارد که در هر دو مساله، از قانون بین المللی و حق حاکمیت دولت‌ها و روسای جمهور منتخب مردم، حمایت می‌کنند.
با وجود تلاش گوایدو برای نزدیکی به چین، این کشور همچنان از مادورو حمایت می‌کند؛ به این دلیل که نگران طرح‌های غربی است که می‌تواند حق حاکمیت دولت‌ها را به بهانه دموکراسی از بین ببرد.
-نکته قابل توجه در هر دو مساله، موضع قدرت حاکم و معارضان آن با موضوع فلسطین است؛ برخی معارضان سوری اعلام کردند که پرچم اسرائیل را در دمشق بر می‌افرازند و عده‌ای دیگر به اسرائیل رفته و آن را به دخالت در بحران سوریه دعوت کردند، در حالی که معارضان ونزوئلا نیز پرچم اسرائیل را در کاراکاس برافراشتند؛ در صورتی که مادورو مانند اسد، همواره از مساله فلسطین حمایت کرده است.
اما تفاوت بحران ونزوئلا با بحران سوریه آن است که درگیری‌های طبقاتی و نژادی، علت اصلی بروز بحران در ونزوئلا هستند، نه مشکلات اقتصادی و اجتماعی.
شاید بتوان گفت، آنچه موجب بحرانی شدن اوضاع در سوریه شد، بسیار فراتر از درگیری‌های طبقاتی بین سرمایه داران و فقرا بود. علاوه بر اینکه گروه‌های تکفیری نیز به بدتر شدن شرایط دامن زدند.
اما در بررسی عوامل بحران ونزوئلا، درگیری‌های طبقاتی بعنوان یک عامل اصلی مطرح می‌شود و تحلیلگران مسائل ونزوئلا، نژاد پرستی را یکی دیگر از دلایل مهم اوضاع فعلی این کشور می‌دانند.
انتهای پیام/ 112
