گروه فرهنگ و هنر دفاعپرس، اکبر صفرزاده: روند برگزاری جشنواره فیلم فجر در طول چند دهه گذشته عمدتاً بدین شکل بوده که فیلمهای شاخص تولید شده توسط ارگانهای دولتی یا بخش خصوصی در مدت 10 روز برای مردم و اهالی رسانه و داوران به نمایش درآمده و در پایان به فیلم های منتخب، سیمرغ بلورین اهداء شده است.
تاکنون از سوی اهالی رسانه و منتقدان و در برخی موارد اهالی سینما سوالات و انتقاداتی هم نسبت به ساختار جشنواره فیلم وجود داشته است. برخی از این سوالها و انتقادات به شرح زیر است: چه ضرورتی دارد فیلمهای جشنواره فیلم فجر برای مردم به نمایش درآید؟ جشنواره فیلم فجر دنبال چیست و برای رسیدن به چه هدفی برگزار میشود؟ آیا باید جشنوارهای که در دهه انقلاب برگزار میشود فقط به موضوع انقلاب بپردازد و فقط به فیلمهایی از این دست جایزه بدهد؟ جشنواره فیلم فجر باید کدام آرمان انقلاب را بیشتر مورد توجه قرار دهد؟
اگر بپذیریم که در دوره رژیم پهلوی، ایران یکی از بزرگترین واردکنندگان کالاهای خارجی بود و صادرات نقش چندانی در ساختار اقتصادی ایران نداشت باید این مساله بسیار مهم و اساسی را نیز بپذیریم که یکی از بزرگترین آرمانهای اقتصادی انقلاب اسلامی صادرات و افزایش آن بوده است؛ آرمان بسیار بزرگی که متاسفانه بر اثر غفلت برخی مسئولین تاکنون مورد توجه کافی قرار نگرفته است.
بر این اساس جشنواره فیلم فجر در غایت آرمانی و انقلابی خود و با محور قرار دادن صادرات فیلم، میتواند بدین گونه برگزار شود که؛ از تمامی پخش کنندگان معتبر سینمای دنیا، منتقدان معتبر و تاثیرگذار دنیا و خریداران فیلم دنیا دعوت به عمل آورد تا برای مدت 10 روز در ایران حضور داشته باشند و فیلم های سینمای ایران را ببینند و در مورد آنها نظر دهند و ایرادات را گوشزد کرده و فیلمی که قابلیت صادرات دارد را خریداری کنند.
سازمان سینمایی برای اینکه راه صادرات فیلمهای سینمای ایران به تمامی دنیا را فراهم کند باید این هزینهها را انجام دهد و بسترهای لازم برای پذیرایی از مهمانان خارجی را فراهم کند. سینمای ایران باید بتواند برای کشور ارزآوری داشته باشد. سینمایی که نتواند ارزآوری داشته باشد محکوم به شکست و حرکت به سمت تولید فیلمهای سطح پایین است. در سینمای صادراتی فیلمهای سطح پایین و نازل هیچ جایگاهی ندارند و خود به خود حذف خواهند شد. در سینمای صادراتی آقازاده و فامیل و بستگان تهیه کننده یا کارگردان هیچ جایگاهی نخواهند داشت و آن کس می ماند و کار میکند که شایستهترین و بهترین است.
برخی معتقدند سینما با مسائل غیر اخلاقی و خشونتآمیز تلفیق شده و اگر فیلمی با این مضامین تولید نشود نمیتواند به بازارهای جهانی راه پیدا کند. تجربه و تاریخ نشان داده که این نظریه به هیچوجه درست نیست. فیلمی مثل «پاپیون» که بسیاری از جوایز بینالمللی را از آن خود کرد و توانست در بازارهای بین المللی فروشی بسیار قابل قبول داشته باشد فاقد صحنههای غیراخلاقی است؛ اصلا هیچ زنی در این فیلم حضور ندارد. فیلمی مانند «بچههای آسمان» که در بسیاری از کشورهای دنیا به نمایش درآمد و توانست ارزآوری داشته باشد دارای مضمونی کاملا انسانی و معنوی است.
طبق اخباری که در سایتهای مختلف منتشر شده کشور ژاپن در سال 2016 حدودا 17 میلیارد دلار انیمیشن فروخته است. 17 میلیارد دلار یعنی 2 سوم پول نفت ایران در طول یک سال. در اینجا نیز نه مساله غیر اخلاقی است نه خشونت چون این 2 موضوع اصلا و ابدا اجازه ورود به فیلم های انیمیشن را ندارند.
مقام معظم رهبری در نخستین روز از سال 1397 در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی فرمودند: «بازاریابی بیرون از کشور و صادرات هم یکی از انواع حمایت از کالای ایرانی است. بایستی ما که با 15 کشور همسایهایم - غیر از کشورهای دیگرِ دوردست که میتوانند کالای ایرانی را مصرف بکنند، با 15 کشور همسایه هستیم - از این همسایگی استفاده کنیم، کالای ایرانی را صادر کنیم؛ این، هم بهعهدهی وزارت خارجه است، هم بهعهدهی وزارت بازرگانی است، هم بهعهدهی فعّالان اقتصادی مردمی است؛ بازاریابی کنند.
یک آماری را به من دادند - چون یادداشت نکردهام، این آمار درست یادم نیست، لکن آمار بسیار مهمّی بود - که اگر ما بتوانیم 20 درصد از تولیدات [مورد نیاز] کشورهای همسایهی خودمان را - فقط همسایه - [یعنی] 20 درصد از مجموع مصرف آنها را متعهّد بشویم، فلان تعداد شغل [ایجاد میشود] - یک عدد خیلی بالا که من الان درست یادم نیست، نمیتوانم عرض بکنم - که تأثیرش در ایجاد اشتغال در کشور و ایجاد ثروت ملّی بسیار زیاد خواهد بود؛ یکی هم این است».
انتهای پیام/ 121