گروه استان‌های دفاع‌پرس - حمید جهانگیر فیض‌آبادی؛ روایتگری علمی، منطقی، هنرمندانه و حساب شده، همراه با خلاقیت‌های فردی، هنری و جذاب، باید از سنین خردسالی مهم شمرده شود.
اهمیت شناساندن فرهنگ و سیره ناب شهدا برای خردسالان، به مراتب مهم‌تر از ترویج این فرهنگ برای جامعه هدف بزرگسال، دانشجویی، مردمی و اقشار مختلف است.
باید راویان متبحری تربیت شوند که بتوانند در حوزه کودک و نوجوان هنرنمایی کنند و روحیات، اخلاقیات، منش و سیره شهدا را با زبان کودکانه تدریس و تفهیم کنند.
بر خلاف عقیده و شیوه رایج در تشکیلات روایتگری که تلاش می‌کنند راویان مسلط، خوش بیان، دوره دیده و آگاه را برای بیان روایت در دانشگاه‌ها و مراکز علمی گُسیل کنند، اما بشدت با این رویه بی حاصل یا کم بازده مخالف هستم.
این سخن بدان معنا نیست که ما در این زمینه، دانشگاه‌ها را رها کنیم، اما نباید عمده تلاش را برای قشر دانشجویی که به اصطلاح از آب و گل درآمده، زمینه فکری خود را برگزیده، اندیشه‌اش شکل گرفته و تغییر در نگرش آنها تقریبا ناممکن و بسیار سخت و اکثراً موقتی، گذرا و هیجانی است، بکار گیریم و وانمود کنیم که راوی دانشجویی یک سر و گردن از بقیه راویان بالاتر است.
تا کنون در حوزه کودک و خردسال، از پیش دبستانی تا سال‌های آغازین دبیرستان، چند راوی برجسته، متبحر، تأثیرگذار، حرفه‌ای، متخصص و آشنا با روانشناسی کودک و نوجوان تربیت کرده‌ایم؟
اصولاً چند فرمانده، سردار، امیر، سرهنگ، دکتر، فوق لیسانس، لیسانس، رزمنده و جانباز متخصص و متبحر، در این حوزه حساس و بشدت تأثیرپذیر پای کار داریم؟
چند فرمانده جنگی رده بالا یا رزمنده تحصیل کرده یا راوی قدیمی مطرح در سطح کشور وجود دارند که ورود در این عرصه را حقارت و ننگ برای خود ندانند و دلسوزانه، مشفقانه، بی ریا و بی ادعا برای تفهیم و تحریک ذائقه مخاطب کودک و نوجوان و بیان سیره نورانی شهدا و خاطرات مؤثر و زیبای آنها، وارد این عرصه شده‌اند؟
باید سیره ناب شهدا مثل اطاعت از خدا، ادب، اخلاق نیکو، نیل به تکامل و معنویت، رعایت سلسله مراتب، اهمیت حجاب، ادای تکلیف، رعایت بیت المال، ساده زیستی، دوری از صفات زشتی مثل تهمت، غیبت، دروغ، سخن چینی، منیت، چشم و هم چشمی و....، را با زبان و ادبیات کودکانه بیان کنیم.
باید تلاش و ترغیب کنیم تا راویان به سمت این حوزه تخصصی و حساس حرکت کنند و از اندیشه و توانشان مایه بگذارند. این ضرورت وجود دارد تا در سطح جامعه و محافل تخصصی از اینگونه راویان به بزرگی یاد شود تا بتوان نسل‌هایی تربیت کرد که واکسینه شوند و وقتی به مرحله جامعه و دانشگاه وارد می شوند، مروج فرهنگ زیبای شهید و شهادت و دفاع مقدس باشند.
سخن آخر، فرزندانمان را در هیاهوی بی ثمر اقتصاد، سیاست و منیت و منم منم‌های بیهوده و بی‌ارزش، بی‌انگیزه و بی‌تکلیف رها نکنیم که دشمنِ ناجوانمرد بیدار، تیرهای آلوده و مسمومش را از همین سال‌های ابتدایی زندگی به سمت فرزندان ما نشانه گرفته است. متأسفانه بی توجهی به این مقوله، خسارت‌های بی‌شمار معنوی و غیر قابل جبرانی برای جامعه اسلامی در پی داشته و خواهد داشت.
انتهای پیام/
