حالا که علم پیشرفت کرده اطلاعاتمان را به غربی‌ها بدهیم!

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از فارس، عباس عبدی در روزنامه ایران نوشت: «فناوری فضایی بجز در امور نظامی در بسیاری از زمینه‌ها، چون کشاورزی، هواشناسی، حمل‌ونقل، تصادفات، محیط زیست، جلوگیری از قاچاق، حوادث طبیعی مثل زلزله و سیل، نفت و گاز و معادن و اکتشافات، مسائل ثبتی و... می‌تواند راهگشا و اثرگذار باشد.

این فناوری موجب چند تحول اساسی دیگر نیز شده است. اولین تحول، از میان رفتن یا حداقل کم‌رنگ شدن مرز‌های کشوری است. ما می‌توانیم از همه کشور‌های دیگر همان اطلاعاتی را به دست آوریم که آنان از ما می‌توانند به دست آورند. چه بسا اطلاعات مربوط به ایران را از کشور‌های دیگر خریداری کنند. مثلاً فرانسه می‌تواند اطلاعات سطح زیر کشت ایران را با همه جزییات به شرکت‌های پاکستانی بفروشد تا در برنامه‌ریزی برای صادرات به ایران استفاده کنند. در ادامه همین ویژگی، باید به بی‌معنا شدن مفهوم محرمانگی اطلاعات اشاره کرد.

اکنون می‌توان تحرکات روی زمین را در اندازه عابر یا حتی پلاک اتومبیل پیگیری کرد و از آن مهم‌تر از طریق ترکیب اینترنت اشیا و فناوری فضایی کل اطلاعات لازم را به دست آورد و در عین حال در ایران همچنان بر سر حضور در fatf دعواست!» [1]این نگاه آقای عبدی را می‌توان یکی از ادعا‌های طرفداران FATF تلقی کرد. خلاصه این ادعا این است که، چون ماهواره‌ها، اینترنت اشیاء و دیگر ابزار‌های کسب اطلاعات پیشرفت زیادی کرده است، پس ما باید تمامی اطلاعات دیگرمان، از جمله اطلاعات پولی و بانکی را در اختیار دیگر کشور‌ها قرار دهیم!!

درباره این ادعا پیش‌فرض‌ها و نکاتی وجود دارد:

پیش‌فرض اول آقای عبدی این است که کسب هرگونه اطلاعات توسط دیگر کشور‌ها از ایران مجاز و مشروع است و، چون علم پیشرفت کرده، ما باید تمامی اطلاعات محرمانه و غیرمحرمانه‌مان را در اختیار دیگر کشور‌ها قرار دهیم.

پیش‌فرض دیگری که از عبارات آقای عبدی قابل برداشت این است که اصل بر این است که ما تمامی اطلاعاتمان را در اختیار غرب و شرق عالم قرار دهیم و هیچ دلیلی بر محرمانه بودن اطلاعات در ایران وجود ندارد.

از سوی دیگر، بسیاری از موافقان FATF طی ماه‌های گذشته مدعی شده‌اند که ما اصلاً قرار نیست تمامی اطلاعات پولی و بانکی کشورمان را در اختیار دیگران قرار دهیم، اما با تمثیلی که آقای عبدی ارائه کرده‌اند، ظاهراً می‌توان به این نتیجه رسید که قرار است تمامی اطلاعات به دیگر کشور‌ها ارائه شود و ارائه این اطلاعات نیز هیچ‌گونه اشکالی ندارد.

نکته دیگر اینکه آقای عبدی با ارائه مثال درباره ماهواره و دیگر پیشرفت‌ها قصد دارند وانمود کنند که غربی‌ها تقریباً به تمامی اطلاعات ما دسترسی دارند و بحث کردن درباره پیوستن یا نپیوستن به FATF بیهوده و واهی است، اما باید متذکر شد که کارگروه اقدام مالی (FATF) طی سال گذشته دوباره در مهر و اسفندماه فرصت چهار ماهه پیوستن ایران به این کارگروه را تمدید کرد و این امر نشان می‌دهد که پیوستن ایران به این کارگروه از اهمیت بالایی برخوردار است و تنها به وسیله ماهواره نمی‌توان اطلاعات مهم پولی و بانکی ایران را به دست آورد!

نظر آقای ظریف و روحانی نیز این باره قابل توجه است. وزیر خارجه در مهرماه امسال با حضور در مجلس اذعان کرد: «از قول من برخی دوستان مطلبی را مطرح کردند، نه بنده و نه آقای رئیس‌جمهور نمی‌توانیم تضمین دهیم که با پیوستن به لایحه حمایت مالی از تروریسم مشکلاتمان حل خواهد شد، اما می‌توانیم تضمین بدهیم که با نپیوستن به این لایحه، آمریکا بهانه مهمی را برای افزایش مشکلات ما پیدا خواهد کرد.» [2]این دیدگاه وزیر خارجه که مذاکره‌کننده ارشد کشورمان است نشان می‌دهد که FATF آنچنان هم حلال مشکلات نیست.

در استدلال آقای عبدی درباره پیشرفت‌های فضایی و ماهواره‌ای نکته دیگری نیز مغفول مانده است. درست است که ماهواره نتایج و کاربرد‌های بسیار مثبتی دارد، اما بایستی به نقاط ضعف آن نیز توجه شود. ماهواره‌ها یکی از مهم‌ترین ابزار‌های جاسوسی هستند که سال‌هاست برای جمع‌آوری اطلاعات استراتژیک از آن استفاده می‌شود. در جنگ ایران و عراق از طریق اطلاعات ماهواره‌ای ضربات زیادی به ایران وارد شد. کنت تیمرمن محقق و نویسنده آمریکایی می‌گوید: «پیوند ماهواره‌ای در صدر موافقت‌های بلند مدت عراق و آمریکا بود. در مورد تحرکات نیروی هوایی ایران نیز اطلاعات با ارزشی در اختیار ارتش عراق قرار می‌گرفت، این اطلاعات را آواکس‌های آمریکایی مستقر در ریاض، به کمک پرسنل آمریکایی از منطقه نبرد جمع آوری می‌کردند.

در همین راستا مجتمع پیشرفته و پر‌هزینه‌ای در بغداد ساخته شد تا اطلاعات مستقیماً از ماهواره دریافت شده و پردازش بهتری از اطلاعات بر روی عکس‌ها صورت پذیرد.» سر لشکر وفیق السامرایی (مسئول اسبق بخش ایران در استخبارات عراق) نیز می‌گوید: «این عکس‌ها به گونه‌ای بود که ما به راحتی می‌توانستیم تصاویر سربازانی را که در پادگان‌های ایران در حال آموزش هستند، مشاهده کنیم، حتی کسی که در رژه، دست و پایش را به اشتباه حرکت می‌داد در این عکس‌ها مشخص بود. هنگامی که کارخانه‌های سیمان را بررسی می‌کردیم، تعداد کیسه‌هایی که در روی کامیون‌ها قرار داشت را به راحتی شمارش می‌کردیم، در عین حال ماهواره‌ها نتایج حملات هوایی و موشکی را نیز گزارش می‌دادند.» [3]

[1]- http://www.iran-newspaper.com/newspaper/item/505381/

[2]- http://fna.ir/bp0onh

[3]- http://www.magiran.com/npview.asp?ID=1218537

انتهای پیام/ 112