به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از ایران، در 11 فروردین (31 مارس) 81 استان ترکیه شاهد برگزاری انتخابات محلی خواهد بود. این انتخاباتی است که می‌تواند شانزدهمین پیروزی حزب و عدالت و توسعه را رقم بزند. اردوغان و حزبش علیرغم اظهارات مخالفان وی، همچنان در ترکیه بدون رقیب هستند. در ماه‌های اخیر صحنه سیاست در ترکیه درگیر انتخابات محلی می‌باشد که اردوغان نتایج حاصله از انتخابات را عامل بقای ترکیه عنوان کرد ه است. اگرچه این سخن بلوفی انتخاباتی است، اما بازنده خارج شدن از آن می‌تواند برای اردوغان بسیار سنگین باشد. انتخابات در دمکراسی‌ها تمرینی برای نهادینه کردن معیار‌های دمکراتیک در بستر اجتماعی و سیاسی می‌باشد. اما عملکرد اقتدارگرایانه سبب 2 قطبی شدن بستر اجتماعی این کشور شده است.
2 ائتلاف جمهور متشکل از حزب عدالت و توسعه و حزب حرکت ملی گرا و ائتلاف ملت متشکل از حزب جمهوری خلق و حزب خوب صحنه گردانان اصلی فضای انتخاباتی در ترکیه می‌باشند. حزب دمکراتیک خلق‌ها (حزب کردی) فارغ از مناطق سنتی خود در کلان شهرهای، چون استانبول، آنکارا و ازمیر کاندیدای معرفی نکرده و آرای طرفداران آنان که می‌تواند در شرایطی در کلان شهری، چون استانبول تعیین کننده باشد، بسود ائتلاف ملت به صندوق ریخته خواهد شد. نگاهی به فضای انتخابات محلی در ترکیه نشان می‌دهد در این انتخابات کاندیدا‌ها خصوصا کاندیدا‌های ائتلاف جمهور بیش از آنکه در گیر پرداختن به مسایل شهری و محلی باشند، درگیر مسایل کلان ملی و شعار‌ها و فضاسازی‌های مربوط به آن می‌باشند. البته در کنار مسایل داخلی، اردوغان از موضاعاتی، چون تبدیل موزه ایاصوفیه به مسجد، عدم عقب نشینی از خرید اس 400، اصرار بر تحویل اف 35، حمله تروریستی نیوزیلند، مسئله جولان نیز به عنوان یک ابزار انتخاباتی بهره گرفته است. توجه داشته باشیم ترکیه تحت رهبری و مدیریت اردوغان با همه انتقاداتی که از وی می‌گردد، فاصله زیادی با ترکیه گذشته دارد. ترکیه امروز از یک کشور و جامعه بسته، به یک جامعه و کشور نسبتا باز و رو به توسعه تبدیل شده است.
جایگاه ترکیه نزد نظام بین الملل و منطقه بیش از همه محصول مهندسی اردوغان و مدیریت کارآمد تیمی است که وی آنرا رهبری می‌نماید. فارغ از ملاحظاتی، چون تاثیرات انتخابات محلی بر انتخابات پارلمانی، باید مدنظر داشت که این انتخابات پس از ورود ترکیه به سیستم جدید ریاستی و انتخاب اردوغان به ریاست جمهوری، اولین انتخابات در دوره نوین بوده و در واقع برای اردوغان و حزبش آزمونی برای ارزیابی از شرایط امروز در جهت تعیین راه فردا می‌باشد. دراین انتخابات اردوغان و کاندیدا‌های ائتلاف جمهور، با مورد حمله قرار دادن جریان گولن و مخصوصا حزب کردی دمکراتیک خلق‌ها سعی دارند با فضاسازی امنیتی آرای مخاطبان ترکیه را جذب بنمایند. اردوغان و باغچه لی حزب دمکراتیک خلق‌ها را شاخه سیاسی پ. ک. ک. و دشمن ترکیه عنوان می کند.
البته طرح این اتهامات به حزب دمکراتیک خلق‌ها بی دلیل نبوده و می‌تواند بسترساز برکناری شهرداران انتخابی این حزب در آینده پس از انتخابات گردد. شعار‌ها و وعده‌های انتخاباتی احزاب در ترکیه بسیار به هم نزدیک بوده و رقابت انتخاباتی آنان، چون گذشته درگیر رقابت‌های تند و افراطی نیست. نگاهی به برخی از وعده‌ها و ادبیات مشترک احزاب و از همه مهمترشکل گیری ائتلاف جمهور و ملت با 2 حزب ناسیونالیستی حرکت ملی گرا و حزب خوب با حزب عدالت و توسعه و حزب جمهوری خلق مبین این تحول ساختاری در صحنه سیاسی ترکیه می‌باشد. البته حزب دمکراتیک خلق‌ها در این ارزیابی مد نظر نیست. این حزب چپ بیشتر بر پایه‌های قومی بنا شده و بدنبال سقف و کفی از استقلال تا خودمختاری برای کرد‌ها در ترکیه می‌باشد، که می‌بایست در جای خود تحلیل شود.
انتهای پیام/ 112
