جرات ندارم از مترو استفاده کنم/ درخواست ما از مسئولان عمل به قانون است

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، بیش از 30 سال از پایان جنگ تحمیلی می گذرد. پیش از آغاز رسمی جنگ و پس از پیروزی انقلاب اسلامی امام خمینی فرمان تاسیس نهادی برای رسیدگی به امور خانواده های شهدا و رسیدگی به مجروحان و آسیب دیدگان دوران انقلاب را صادر کردند که اوج کار آن در دوران دفاع مقدس بود. از آن زمان تاکنون با وجود آنکه اقدامات زیادی که در حوزه های مختلف بهداشت و درمان، معیشت، امور مددکاری و توانبخشی، تسهیلات و غیره برای جامعه ایثارگران انجام شده است اما در میان خانواده بزرگ ایثارگران، جانبازان با مشکلات بیشماری دست و پنجه نرم می کنند، مشکلاتی که هرچند به چشم عامه مردم کوچک است اما زندگی روزانه آنان را تحت الشعاع خود قرار می دهد.

به مناسبت میلاد حضرت ابالفضل العباس (ع) و روز جانباز نشستی با هماهنگی خبرگزاری دفاع پرس با چند تن از جانبازان دوران دفاع مقدس که به نمایندگی از گروه های مختلف جانبازان حضور یافتند در محل شورای ملی ایثارگران برگزار شد و جانبازان به بیان مسائل، مشکلات و دغدغه های خود در امور مربوط به جانبازان و دیگر موضوعات پرداختند. بخش اول این نشست در گفت‌وگو با جانباز ابوطالبی در ادامه آمده است.

حسن ابوطالبی از جانبازان قطع نخاعی دوران دفاع مقدس و عضو انجمن جانبازان قطع نخاعی کشور است که به دست منافقین در شهر تهران ترور شد و به درجه جانبازی نائل آمد.

تنگ نظری ها اجازه تاسیس تشکل های ایثارگری را نمی داد/ چیزی بیشتر از قانون نمی خواهیم

دفاع پرس: آقای ابوطالبی در مورد فعالیت انجمن جانبازان قطع نخاعی و اهداف آن و مسائلی که انجمن به دنبال پیگیری آن هاست صحبت کنید.

ابوطالبی: ما با یک تنگ نظری در دوران مدیریت بنیاد شهید مواجه هستیم که به شدت با شکل گیری انجمن های ویژه جانبازان مخالفت می شد و به هیچ وجه اجازه نمی داد ایثارگران کنار هم جمع شوند، این حاکی از بسته بودن تفکری است که حقوق شهروندی را نادیده می گرفت و در کنار آن با تشکیل تشکل های ایثارگری نیز مخالف بود.

به خاطر دارم به یکی از مدیران گفتیم شما جمعی از ایثارگران را به عنوان مشاور در کنار خود قرار دهید، در پاسخ گفتند ما نظر کسی را نمی خواهیم و خودمان می توانیم به امور رسیدگی کنیم. امروز به برکت باز شدن جامعه و قوام گرفتن نظام اسلامی، مدیران کمی ملاحظات گذشته را کنار گذاشتند و فضا برای شکل گیری ان جی اوها باز شد، شرایط تغییر کرد و نتوانستند جلوی موجی که شکل گرفته بود را بگیرند از این رو تشکل هایی شکل گرفت، تشکل هایی که در وزارت کشور ثبت و شعبات آن در شهرهای دیگر راه اندازی شد.

تشکل ها با هر هدفی که شکل گرفت، امروز با مدیرانی رو به رو هستیم که به نظر می رسد وجود چنین تشکل هایی را همسو با اهداف خود نمی دانند و نسبت به تشکیل و شکل گیری شورای ملی ایثارگران مقاومت می کنند، الان هم که این شورا شکل گرفته است گویی مدیران احساس ناامنی می کنند. این احساس ناامنی از سوی ما وجاهتی ندارد چرا که ما قصد بهم ریختگی نسبت به ارگان و یا شخصی را نداریم و فقط به دنبال گرفتن حق و حقوق جامعه ایثارگران در زمینه های مختلف بهداشت و درمان، معیشت و سامان گرفتن اوضاع آنان هستیم، مطالبه ما قانونی است و اگر مسوولین اجرای قانون را دلیل ناامنی می دانند مشکل از خودشان است چرا که ما فراتر از قانون چیزی نمی خواهیم و درخواست اجرای دقیق قانون را داریم.

هدف از تشکیل انجمن جانبازان نخاعی پیگیری مشکلات مغفول مانده جانبازان بود/ بیمه درمانی مشکل اصلی چند سال اخیر جانبازان است

قریب به 11 تا 12 سال پیش یعنی حدود سال 86 دوستان ما به این نتیجه رسیدند که ارگان های ذیربط از روی غفلت برخی خدمات را درست انجام نمی دهند. به نظرم بنیاد شهید به عنوان متولی امور ایثارگران در زمینه بهداشت و درمان خوب عمل کرده است اما در همین بهداشت و درمان باز نواقصی هست که احساس کردیم باید پیگیری کنیم، مثلا در زمینه گرفتن ویلچر، استانداردهای آن که باید متناسب هر فرد باشد به لحاظ کارشناسی دقت عمل وجود ندارد. یا مسائل اجتماعی مثل تردد در جامعه و مناسب سازی شهری و نمونه های دیگر مغفول مانده است در این راستا دوستان ما در قالب گروه پیگیری مشکلات جانبازان نخاعی کنار یکدیگر جمع شدند تا مطالبات را از پیکره بنیاد شهید پیگیری کنند. مدتی بعد تصمیم بر این گرفتیم تا تشکل رسمی را تاسیس کنیم.

محدوده فعالیت انجمن نیز بهداشت و درمان جانبازان نخاعی، معیشت و دیگر مسائل مربوط به آنان است. مشکلی که چند سال است جانبازان با آن دست به گریبان هستند بیمه و خدمات بیمه ای است. کسری بودجه ای که برای بنیاد شهید به وجود آمد مستقیما روی بیمه ما تاثیر گذاشته است. همین الان که با شما صحبت می کنم مشکل بیمه وجود دارد.

تاکنون در انجمن توانسته ایم تامین اقلام مورد نیاز جانبازان را پیگیری کنیم، بحث سفرهای زیارتی و سیاحتی پیگیری شده است. دوستان ما که در واحد سیاحتی زیارتی انجمن هستند قریب به 50 کاروان زیارتی به عتبات عالیات که دارای سرویس خاص و ویژه برای جانبازان است را اعزام کرده اند. در داخل کشور سفرهای زیارتی مشهد انجام شده است، اردوهای سیاحتی نیز یکی از بخش های کار انجمن است.

در بحث مناسب سازی شهری شورای ملی ایثارگران و انجمن جانبازان قطع نخاعی موضوع را پیگیری کرده اند. به دنبال مشکلاتی که در سفرهای هوایی و ریلی برای جانبازان وجود دارد رفتیم و لازم است این گلایه را از مسوولین هواپیمایی و شهرداری داشته باشیم که با وجود جلسات پی در پی و وقتی که برای موضوع سفرهای هوایی جانبازان و مترو داشته ایم اما قول هایی که دادند عملیاتی نشد. در ارتباط با سفرهای ریلی بین شهری کارهایی انجام شده است. شرایط خاص جانبازان با ویلچر طوری است که باید خدمات ویژه ای برای آنان ارائه شود، معمولا تجهیزات موجود مناسب نیست و یا پرسنل آموزش های لازم را ندیده اند. من و دوستانم بارها در سفرهای هوایی به دلیل جا به جایی نابه جا آسیب دیده ایم.

جرات ندارم سوار مترو شوم/ تصویب کنندگان قوانین از ایثارگران نیستند

با توجه به تحریم ها تاخیرات پروازهای هوایی زیاد است و این جانبازان را دچار مشکل می کند. بارها در این موارد با مسوولین جلسه گذاشتیم و نتیجه مطلوب ندیدیم. در ارتباط با مترو من به چندین کشور سفر کردم و به راحتی سوار مترو شدم اما در کشور خودم هنوز جرات سوار شدن به مترو را نداشته ام. با اینکه با مسوول شورای شهر و مسوولین مترو جلسات متعددی گذاشتیم ولی هر کدام برای رفع مشکلات عذر و بهانه ای می آورند.

دفاع‌پرس: در بحث قوانین ایثارگری موضوعی که وجود دارد این است که اساسا جانبازان قوانین را قبول دارند یا در اجرای قوانین مشکل وجود دارد؟

ابوطالبی: در تصویب قوانین مشکلی که وجود دارد این است، کسانی قوانین را تصویب می کنند که از جامعه ایثارگران نیستند، با ایثارگران ارتباط برقرار نمی کنند و در فضای بسته ای دست به تصویب قانون می زنند. بهترین شکل این است هر صنف از ایثارگران نسبت به مصوبات خودش نقش داشته باشد. قانون خدمات جامع ایثارگران نسخه نهایی آن سال گذشته به تصویب رسید، شورا تلاش کرد نظرات خود را در ارتباط با این قانون بدهد ولی متاسفانه مسوولین بنیاد توجهی نکردند و کار را با نظرات خودشان جلو بردند. انسان تا زمانی که نفس می کشد دارای جایگاه و شخصیتی است کسی اگر بخواهد برا این انسان زنده تصمیم بگیرد به گونه تحقیر اوست. قانونی که می خواهد برای من تصویب شود باید متناسب با وضعیت من باشد یک مشکلی که در وضع قوانین وجود دارد این است که تصویب کنندگان رابطه تنگاتنگی و یا حتی دوری با جامعه ایثارگران ندارند، در عین حال همین قوانینی که تصویب شده 80 درصد موضوعات ایثارگران را پوشش می دهند اما اینکه چقدر عمل می شد شاید 70 درصد عمل شود، اما آن چند درصدی که عمل نمی شود بخش عمل شده را هم تحت تاثیر قرار می دهد، در واقع نقطه تاریک نقاط روشن را تحت تاثیر قرار می دهند.

ادامه دارد...