گروه استان‌های دفاع‌پرس- حمید جهانگیر فیض‌آبادی؛ دوازده - سیزده ساله که بودم پاسدارها برایم آدم‌هایی معنوی و دوست‌داشتنی بودند. در مراسم‌ها و راهپیمایی‌ها چشمم که به لباس سبزشان می‌افتاد، فرشته‌هایی نورانی، با صلابت، مهربان، بی ادعا و مخلص به نظرم می‌آمدند که برای خدمت و جانفشانی بدون ریا و ادعا آفریده شده بودند.
این حس وقتی برایم بیشتر جان می‌گرفت که می‌دیدم مردم کوچه و بازار دست به لباس پاسدارها می‌کشند و به نیت تقدس و شفا به چشمانشان می‌مالند.
مادران دست به لباس پاسدارها می‌کشیدند و به سر بچه‌هایشان می‌مالیدند تا از برکت این لباس مقدس به راه راست و نورانی اهل بیت هدایت شوند.
کم کم شهدایی از جنگ به شهرهایمان می‌آوردند که با لباس مقدس سپاه در حالی که آرم زیبا و خاکی سپاه با خونشان گلگون شده بود در تابوت‌های مزین به پرچم همیشه جاوید ایران بر روی شانه‌های مردم شهر و روستا تشییع می‌شدند و با همان لباس مقدس در خانه ابدی آرام می‌گرفتند.
چه کفنی زیباتر، مقدس‌تر، معنوی‌تر و آرمانی‌تر از لباس سبز سپاه که همراه هاله‌ای از نور پیرامون چهره معصومانه و خاکی سپاهیان شهید، ایثار و عشق و شور و شعور رهروان ابی‌عبدالله (ع) را به نمایش تاریخ می‌گذاشت.
این عِرق دینی، میهن دوستی، معنویت و تابعیت بی چون و چرای ولایت، همراه با گذشتن از جان و مال و زندگی و پدر و مادر و همسر و فرزند و خانه و کاشانه و درس و تفریح و کار، تقدس و معنویت پاسداران را به اوج قله رفیع انسانیت، صلح دوستی، نوع دوستی، افتخار و اقتدار سوق می‌داد.
اکنون سال‌های بی‌شمار از آن دوران طلایی گذشته است. پاسداران شجاع و جان برکف پس از تنبیه متجاوز و یکسره کردن کار دشمن متجاوز بعثی در دفاع مقدس، بدون احساس خستگی و استراحت پا به عرصه سنگر دیگری در دفاع از انقلاب اسلامی نهادند و اقتصاد مقاومتی را آغاز کردند که ساخت سدها، سکوهای نفتی، اسکله‌ها، بزرگراه‌ها، نیروگاه‌های هسته‌ای، نیروگاه‌های برق، شبکه‌های پیچیده آب، گاز و اینترنت، تونل و پل‌ها، ادوات نظامی مثل هواپیما و زیردریایی و کشتی و تانک و توپ و خمپاره و سلاح و دوربین‌های فوق پیشرفته و زیرساخت‌های حیاتی، اماکن خدماتی و تفریحی، تولید انبوه موشک‌های بالستیک نقطه‌زن، ورود به صنایع هوافضا، ساخت تجهیزات دفاعی و سامانه‌های پدافندی و ...، گوشه‌ای از آن مجاهدت‌های خاموش است. پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان رهروان حسینی مهدی فاطمه (س) در کسوت ناجیان انقلاب، کشور و مردم، چه هنگام حضور ضدانقلاب، منافقین و گروه‌های معاند و جدایی‌طلب در مرزها و شهرهای کشور، چه هنگام هجوم تکفیری‌های تروریست وهابی و دست‌پروردگان شیطان بزرگ به سمت حرم‌های آل الله در کشورهای همسایه و خاورمیانه و چه هنگام وقوع زلزله، سیل، طوفان، رانش زمین و بلایای زمینی و آسمانی دیگر، هم‌پا و هم‌دوش مردم قدردان و باوفای ایران اسلامی، حضور فعال، پویا، پررنگ و تأثیرگذاری داشته و دارند.
ابرهه‌ی باد در دماغ انداخته‌ی زمان که چشم دیدن این همه نوآوری، فناوری، افتخار و اقتدار سپاه را نداشت و رؤیاهای بی سرانجامش را در پس این همه شکوه و هیمنه بربادرفته می‌دید، حِقد و حسد و کینه و حماقتش را در تروریست نامیدن فرزندان شجاع و نستوه این آب و خاک به نمایش جهانیان گذاشت تا شاید بتواند نور خدا را خاموش کند، غافل از اینکه «لیطفئوا نورالله بافواههم والله متم نوره ولو کره الکافرون» و «و مکرو و مکرالله والله خیرالماکرین».
پاسداران حریم دیار شهیدان کاوه، شوشتری، برونسی، چراغچی، مهدیان‌پور، باقری، باکری، همت، زین‌الدین، خرازی، کاظمی، حججی و هزاران پاسدار شهید گلگون کفن، به گفته مراد و مقتدایشان امام خمینی(ره) به این نتیجه رسیده‌اند که راهشان راهی درست و الهی است، که شیطان را وادار به عصبانیت و خشمی گلوگیر کرده است.
ای نَمرودیان، فرعونیان و لشکریان ابرهه، به هوش و به گوش باشید که چه ما را تروریست بنامید یا ننامید، بر سر پیمان‌مان با امام (ره) و شهیدان، که نابودی استکبار جهانی امپریالیسم و صهیونیزم است، تا پای جان ایستاده‌ایم.
انتهای پیام/
