به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از میزان، ماجرای توافق هسته‌ای از زمان آغاز مذاکرات و پایان و تا اجرای تعهدات یکطرفه از سوی ایران، همه پند و اندرز سیاسی است. شاید برای آن‌هایی که اعتقاد داشته و یا هنوز هم دارند که می‌توان و باید با آمریکا بست، درس عبرت باشد.
به هر حال، آن‌هایی که به برجام اعتقاد داشتند، به این باور نرسیدند که آمریکا غیر قابل اعتماد است چرا که حتی با طرح موضوع تغییر ریاست جمهوری در رژیم آمریکا باز هم تأکید می‌کردند که حتی اگر رئیس جمهور هم در آمریکا تغییر کند نمیتواند از برجام خارج شود.
فراموش نکرده‌ایم که پس از پایان دوران ریاست جمهوری باراک اوباما و فرا رسیدن زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در این کشور که رقابت بین هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ بود، در داخل برخی جریان‌های سیاسی و رسانه‌ای از پیروزی هیلاری کلینتون استقبال می‌کردند و امیدواری زیادی داشتند که او در انتخابات ریاست جمهوری در رقابت با ترامپ پیروز شود، چون اعتقاد داشتند هیلاری کلینتون برجام را حفظ خواهد کرد.
با وجود حمایت سیاسی و رسانه‌ای از هیلاری کلینتون نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و رقیب جدی دونالد ترامپ، اما بر خلاف میل آن‌ها ترامپ برگزیده شد، همان فردی که که در جریان تبلیغات انتخاباتی خود وعده داده بود آمریکا را از برجام خارج خواهد کرد چرا که این توافق یک قرارداد زیانبار برای رژیم آمریکاست.
با وجود خوشبینی‌هایی که نسبت به پیروزی هیلاری کلینتون در انتخابات یاست جمهوری آمریکا دیده می‌شد، اما چنین نشد و رقیب او دونالد ترامپ برگزیده شد.
هر چند نباید تفاوتی میان جمهوری خواه و دموکرات قائل شد چرا که هر دو حزب حاضر در رژیم آمریکا یکی هستند و تنها روش‌های آن‌ها اندکی تفاوت دارد. اگر هیلاری کلینتون هم رئیس جمهور شده بود، چه بسا با وجود توافق هسته‌ای و پایبند نشان دادن آمریکا به برجام، سیاست‌هایی اعمال می‌شد که بدتر از رفتار ترامپ بود.
افراد در آمریکا در جایگاه ریاست جمهوری تنها مهره‌هایی هستند که هر چند سال یکبار تغییر می‌کنند و تغییر آن‌ها نیز تفاوتی در اصل و عمق سیاست آمریکا در مواجهه با دیگر کشور‌های دنیا تفاوتی ندارد. آمریکای دوران ترامپ همان رفتار و سیاستی را علیه ایران دنبال می‌کند که در زمان اوباما وجود داشت تنها تفاویت که وجود دارد در نوع رفتار و روشی است که به کار می‌رود.
اکنون با توجه به شرایطی که آمریکای دوران ترامپ علیه جمهوری اسلامی ایران به وجود آورده است، برخی بار دیگر همان سیاست دست روی دست گذاشتن را پیشنهاد و پیگیری می‌کنند. به این مفهوم که اعقتاد دارند باید تا سال ۲۰۲۰ منتظر ماند تا شاید دونالد ترامپ در انتخابات این سال شکست بخورد و رقیب احنمالی او یعنی «جو بایدن» از حزب مقابل پیروز میدان شود تا شاید او به برجام بازگردد!
آیا چنین سیاستی منافع جمهوری اسلامی ایران را تأمین می‌کند؟ آیا برجام توانست منافع ایران و مردم را تأمین کند یا این که باعث شد تا منافع ایران اسلامی هم به هدر برود هم به خطر بیفتد؟ اگر زمان صرف شده به برجام به اتم وجه به مسائل اقتصادی داخلی متمرکز می‌شد، یحتمل وضع فعلی فرق داشت.
اکنون با مشاهده برخی سیاست‌ها و تصمیم گیری‌ها احساس می‌شود که در انتظار سال ۲۰۲۰ هستند تا شاید ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آن سال شکست بخورد و فردی همچون جو بایدن که معاون اوباما در دولت پیشین بود برگزیده شود. همه اینها، اما و اگر‌ها و امید‌های واهی به چنین اتفاقی است چرا که در صورت پیروزی فردی غیر از ترامپ نیز اتفاق مثبتی نخواهد افتاد.
نکته مهم در ماجرای برجام، اینکه آیا قرار است با آمدن و رفتن هر رئیس جمهوری در آمریکا، شوک رفت و آمد این افراد به جمهوری اسلامی وارد شود؟ پذیرفتنی نیست که برخی دست اندرکاران و برخی سیاسیون، سیاست صبر بی حاصل و ثمر را پیگیری کنند و بگویند صبر کنیم ببینیم چه می‌شود؟!
هیچ تضمینی وجود نداشته و نخواهد داشت که اگر ترامپ جمهوری خواه یا بایدن دموکرات در انتخابات ۲۰۲۰ پیروز شوند تحولی در برجام اتفاق بیفتد. حاکمیت رژیم آمریکا اکنون تصمیم گرفته که با برجام اینگونه بازی کند و دوره بعد تصمیم می‌گیرد به گونه‌ای دیگر رفتار کند. مهم این است که در ایران هر دولتی بر سر کار می‌آید، به غیر قابل اعتماد بودن آمریکا و حتی اروپا توجه کند.
انتهای پیام/ 112
