به گزارش گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، روزنامه مصری الاهرام در یادداشتی به قلم «نیفین مسعد» با عنوان «تحریم‌های آمریکا علیه ایران»، قضاوت زودهنگام درباره تاثیر تحریم‌های آمریکا بر ایران را غیرمنطقی توصیف کرد.
نویسنده این یادداشت را با طرح چند پرسش آغاز کرد: تقابل آمریکا و ایران به کجا کشیده خواهد شد؟ آیا مثل قبل به میز مذاکرات می‌رسد که نتیجه آن انعقاد معاهده هسته‌ای بود یا به تنش متقابل مثل آنچه اکنون اتفاق افتاد خواهد رسید؛ و ایران در پاسخ به درج نام سپاه پاسداران در لیست گروه‌های تروریستی نام فرماندهی مرکزی آمریکا و نیرو‌های وابسته به آن در غرب آسیا (سنتکام) را در لیست تروریسم قرار داد، کما اینکه لغو معافیت‌های کشور‌های وارد کننده نفت ایران را هم با تهدید به بستن تنگه هرمز پاسخ داد؟
مسعد افزود: جواب واحدی برای این دو سوال وجود ندارد، تاریخ تعامل بین قدرت‌های منطقه‌ای و بین المللی از زمان پایان جنگ جهانی دوم طیف گسترده‌ای از احتمال‌ها و نمونه‌ها را پیش روی ما می‌گذارد.
به نوشته الاهرام، در نخستین مدل قدرت‌های جهانی توانستند قدرت‌های منطقه را به درد آورند که با شکست نظامی نظام «جمال عبدالناصر» در مصر به وقوع پیوست؛ اما منطقی است که قبل از آن بگوییم، عبدالناصر در تغییر چهره منطقه با حمایت از جنبش‌های آزادی خواه ملی در الجزائر و یمن جنوبی موفق بوده است و استقلال این دو کشور از انگلیس و فرانسه دو پیروزی مهم برای جهان عرب بود و نقش حمایتی از جنبش‌های آزادی خواه ملی از جهان عرب به آفریقا رسید و از همین رو مصر در آفریقا هم دستاورد‌های تاریخی بزرگی داشته است، علاوه بر این مصر پس از شکست سال 1967 بلافاصله جنگ فرسایشی را کلید زده و ارتش مصر از طریق آن باشکوه‌ترین قهرمانی‌های نظامی را علیه نظامیان اشغالگر به ثبت رساند.
الاهرام افزود: یک مدل دوم وجود دارد که در آن رابطه قدرت‌های بین المللی با قدرت‌های منطقه به مرحله‌ای از اینرسی رسیده است به این معنی که هیچ کدام از دو طرف نمی‌تواند بر طرف دیگر تاثیر بگذارد و ما می‌توانیم رابطه بین ایالات متحده و کوبا را در این باره مثال بزنیم.
این روزنامه مصری آورده است: کوبا توطئه‌ها برای تحمیل هژمونی آمریکا از تحریم‌های اقتصادی تا تلاش برای حمله به این کشور را دفع کرده است، اما در پاسخ به آن نتوانست الگوی خود را صادر کند و یا اینکه چهره حیات در آمریکای لاتین را تغییر دهد؛ در دولت باراک اوباما روابط ایالات متحده و کوبا رو به بهبود قرار گرفت و دو کشور نمایندگی دیپلماتیک مبادله کردند، اما دیری نپایید که این روابط رو به وخامت گذاشت، زیرا ترامپ به قدرت رسید.
در سومین مدل قدرت‌های بین المللی و منطقه‌ای توافق کردند که امتیازات متقابلی را برای پایان دادن به وضعیت دشمنی بینشان ارائه بدهند، در اینجا می‌توانیم در مورد روابط ایالات متحده و کره شمالی صحبت کنیم که وضعیت آن تا حدودی به روابط ایران و آمریکا شباهت دارد.
نویسنده تصریح کرد: پیش از اولین جلسه میان ترامپ و کیم جونگ اون در ماه مه 2018، تنش شدیدی بین دو طرف حاکم بود از تکرار آزمایش‌های موشکی کره شمالی در سال 2017 و گسترش تحریم‌های وزارت خزانه داری ایالات متحده که تأثیر اقتصادی بر نظام اون داشت؛ این بدان معنی است که تشدید فعلی ایالات متحده و ایران می‌تواند در یک دوره مشابه به پایان برسد، با این واقعیت که تاکنون هیچ پیشرفتی در مذاکرات آمریکا و کره شمالی وجود نداشته است؛ اما حداقل تنش‌های متقابل متوقف شده است.
الاهرام نوشت: تجربه روابط بین الملل نشان می‌دهد که قدرت‌های بزرگ در دیکته کردن اراده خود بر قدرت‌های منطقه آزاد نیستند و آنچه که ما در مورد ونزوئلا و ترکیه می‌بینیم، بهترین گواه اثبات آن است، البته ساختار نظام بین المللی نقش مهمی در شکل دهی به الگوی تعامل بین قدر‌های بین المللی و منطقه‌ای دارد، زیرا توانایی قدرت‌های منطقه‌ای برای مانوردهی، چند قطبی بودن نظام جهانی را تقویت کرده و دیگر خبری از نظام جهانی تک قطبی نیست.
به عقیده نویسنده، بنابراین به صفر رساندن صادرات نفت ایران هدفی بسیار دشوار و تقریبا غیرممکن است؛ چون بالاخره ایران راهی برای فروش نفت خود به کسانی که خواهان آن هستند پیدا می‌کند؛ این بدان معنا نیست که ایران هرگز از ستم تحریم‌های آمریکا رنج نخواهد برد بلکه به شدت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و این را مقامات ایرانی هم می‌گویند، همان گونه که دبیر کل حزب الله هم به آن اشاره کرد؛ اما هیچ کسی نمی‌داند چه مدت ایران می‌تواند فشار‌های اقتصادی را تحمل کند.
نویسنده در پایان یادداشت خود آورده است: الگو و خط مشی تعامل بین قدرت‌ها فاکتور‌های مهم دیگری هم دارد از جمله اینکه آمریکا که ایران را تحت تحریم‌های کمر شکن قرار داده است، باید تاثیر این تحریم‌ها بر متحدان خودش در منطقه و در راس آن عراق را هم ملاحظه کند، همان گونه که می‌دانیم عراق به برق ایران متکی است و در شرایط کنونی امکان قرار دادن جایگزینی برای آن ندارد، معنایش این است که متغیر‌های درهم پیچیده‌ای بر رقابت میان ایران و آمریکا حاکم است و به هر کسی که خیلی زود درباره تاثیر تحریم‌های آمریکا بر ایران قضاوت می‌کند می‌گویم، صبر کنید.
انتهای پیام/ 112
