به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از دیپلماسی ایرانی، عزم راسخ ایالات متحده در تحمیل تحریم‌ها به ایران و به صفر رساندن صادرات نفتی این کشور چین را در موقعیت دشواری قرار داده است؛ به ویژه وقتی مساله به گزینه‌های سیاست گذاری برای مواجهه و رسیدگی شرایط کنونی مربوط می‌شود.
این دشواری موقعیت به ویژه در واکنش پکن به برنامه اخیر واشنگتن در ارتباط با عدم تجدید معافیت از تحریم‌ها علیه تهران بعد از دو ماه مه، مشهود است. (ایالات متحده در ماه نوامبر پس از اعمال مجدد تحریم‌ها علیه ایران، هشت مشتری نفتی این کشور را از آن‌ها معاف کرد که چین یکی از آن‌ها بود.)
پکن در مطلبی که روز سه شنبه پس از اعلام این خبر از سوی واشنگتن در «گلوبال تایمز» منتشر کرد، انتقاد شدیدالحنی را علیه کاخ سفید مطرح نکرد و به جای آن سعی کرد تا درباره منافع چین در خاورمیانه و شیوه‌های بالقوه‌ای که می‌تواند خسارت‌های ناشی از تحریم‌ها را تقلیل دهد، شفاف سازی کند. در سرمقاله این نشریه نوشته شده: «ما فکر می‌کنیم چین باید منافع و اصول خود را در ارتباط با خرید نفت از کشور واقع در خاورمیانه به صورت شفاف بیان و برای به حداقل رساندن خسارت‌ها به منافع ملی چین تلاش کند.» پکن همچنین نیت خود مبنی بر همکاری با اروپایی‌ها و روس‌ها را برای حفظ روابط حسنه با ایران را توضیح داد: «لازم است که چین با همکاری با بریتانیا، فرانسه، آلمان و روسیه از توافق هسته‌ای ایران محافظت و همچنین باید روابط دوستانه و همکاری با ایران را حفظ کند.»
با این اوصاف، به نظر می‌رسد که چین هنوز برای مقابله با آمریکا آماده نیست. در حقیقت، موقعیت و قدرت ژئوپولتیک و نظامی لازم برای این کار را ندارد. با توجه به اینکه پکن و واشنگتن در میانه مذاکرات تجاری برای پایان دادن به جنگ تعرفه‌ای هستند، زمان هم برای چنین کاری مناسب نیست.
با این حال، تئوفانیس ماتسوپولیوس، تحلیلگر نفتی در آتن می‌گوید که چین با قطع دسترسی به بازار نفت ایران خسارت شدیدی را متحمل خواهد شد: «ایالات متحده آمریکا علیه بیشتر قدرت‌های اقتصادی همچون چین و اتحادیه اروپا اعلام جنگ کرده است. مساله عدم تجدید معافیت‌ها در واردات نفت ایران که اخیرا پیش آمده، قیمت نفت را افزایش می‌دهد چراکه حدود 2 میلیون بشکه نفت خام در روز از بازار حذف خواهد شد. این اتفاق نرخ تورم را در اقتصاد چین افزایش می‌دهد و این کشور را با کاهش بیشتر سرعت رشد اقتصادی مواجه خواهد کرد.».
اما ماتسوپولیوس معتقد است که اتحادیه اروپا در این زمینه طرف چین را نخواهد گرفت: «کشور‌هایی که به طور مستقیم با برنامه‌های سرمایه گذاری چین همچون ابتکارعمل یک کمربند یک جاده در ارتباط هستند، از موضع چین دفاع می‌کنند. اما در اتحادیه اروپا در ارتباط با مسائل مهم و به ویژه در ارتباط با مسائل داخلی پیچیده در حال وقوع در داخل قاره سبز همچون افزایش مخالفت‌ها با اتحادیه اروپا، برگزیت و رویکرد افراطی ایتالیا، توافق نظری در سیاست خارجی دیده نمی‌شود.»
با این حال، جف یاسین، تحلیلگر ارشد بازار‌های سهام در «بانیان هیل پابلیشینگ» بر این عقیده است که ایالات متحده در تهدید‌های خود برای اجرای تمام و کمال تحریم‌های نفتی علیه ایران جدی نخواهد بود. او گفت: «آخرین باری که دولت ایالات متحده این مساله را مطرح کرد، معلوم شد که تهدید در حد یک ببر کاغذی است. کاخ سفید هرگز درصدد اجرای تمام و کمال آن بر نیامد و نهایتا هم به جای اجرای تهدید‌ها به مجازات بزرگ‌ترین شرکای نفتی ایران، تصمیم گرفت ماجرا را به کل فراموش کند. انتظار دارم که این مرتبه هم شرایط تا اندازه زیادی مشابه همان زمان باشد. چنین اقداماتی بیشتر برای اهداف سیاسی داخلی طراحی شده‌اند تا موارد ژئوپولتیک.»
از جمله این اهداف در سیاست داخلی می‌تواند جلب رضایت تولیدکنندگان نفت آمریکایی باشد که ذینفعان اصلی افزایش قیمت نفت به شمار می‌روند. به گفته یاستین، یک دلیل مهم وجود دارد که سبب می‌شود واشنگتن نتواند تحریم‌های شدیدتر نفتی را علیه شرکای تهران پیش ببرد و آن این است که چنین اقدامی به دستورکار داخلی دولت ترامپ آسیب وارد می‌کند که کمترین آن‌ها افزایش بیشتر قیمت نفت است و اگر قیمت نفت بالاتر از بشکه‌ای 75 دلار که بیشترین سطح در سال گذشته بوده برسد، سبب می‌شود وزیدن باد موافق کنونی در بازار‌های سهام متوقف شود.»
انتهای پیام/ 112
