گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس- میثم بشیرنژاد؛ چند سالی است مسابقات فوتبال جام حذفی با نام یادواره آزادسازی خرمشهر برگزار میشود که متاسفانه همیشه با سوء مدیریت و عدم برنامه‌ریزی مناسب و همچنین حواشی و اتفاقات تلخ برگزار میشود.
امسال هم این مسابقات بسیار تلخ‌تر از همیشه برگزار شد؛ چرا که هم در مسابقه نیمه نهایی بین سپاهان و پرسپولیس که در اصفهان برگزار شد و هم بازی دیشب که بین پرسپولیس و داماش گیلان در اهواز برگزار شد، آبستن حوادثی بود که شاید به جرات بتوان گفت در دنیا منحصر به فرد است و باید دعا کرد که خوراک خبری رسانه های دنیا نشویم که البته با توسعه شبکه های اجتماعی و فضای مجازی این امر بعید به نظر می رسد.
جامی که با نام خرمشهر قهرمان مزین شده است، انتظار می‌رود که این واژه سراسر ایثار، رشادت و افتخار، حرمتش نگه داشته شود و در عمل و اجرا چه از حیث برگزاری مسابقات و نشان دادن رفتار پهلوانی و جوانمردی و چه از حیث تبلیغاتی و فرهنگ‌سازی باید بیشتر به آن توجه کرد.
متاسفانه اخلاق و رفتار جوانمردانه که باید اولویت ورزشکار، فوتبالیست و هوادار ما باشد، امروز رنگ باخته و گویی ورزشگاه‌های ما میدان جنگ شده است و هم داخل مستطیل سبز و هم روی سکوها اوضاع و احوال خوشی حاکم نیست. زخمی شدن تعداد زیادی از تماشاگران در بازی نیمه نهایی در اصفهان و خسارت جبران ناپذیر آنها به بیت‌المال و تکرار این حادثه ظرف تنها (چهار روز) این بار در اهواز، حاکی از نبود مدیریت لازم و شایسته برای برگزاری یک مسابقه فوتبال در کشور است.
اما فارغ از بحث ضعف مدیریت که گویا همگان به آن عادت کرده‌اند، استفاده از برخی نام‌ها و عناوین در مسابقات ورزشی است که با فرهنگ این مرز و بوم عجین و گره خورده است و نباید دستخوش بی تدبیری و سوء‌مدیریت ما شود. آقایانی که یکی از مهمترین مسابقات ورزشی را به نام یادواره آزادسازی خرمشهر برگزار می‌کنند، باید در نظر داشته باشند که فقط به حک کردن نام خرمشهر بر روی جام و کاپی که برای قهرمان مسابقات فوتبال جام حذفی می‌زنند، اکتفا نکنند و حماسه تاریخی و جانفشانی‌های این خطه قهرمان هم در کنار آن دیده شود؛ این حداقل انتظار جامعه و مردم صبور خوزستان و خرمشهر است که با نگاه احترام و ارزش به بخش مهمی از تاریخ پرافتخار دفاع مقدسی آنها نگریسته شود.
در احوالات فینال جام حذفی امسال که شب گذشته یا بهتر بگوییم (بامداد امروز) برگزار شد، همین بس که با ارفاق خیلی بد و به زعم بسیاری از کارشناسان ورزشی و صاحب‌نظران فاجعه‌بار و تاسف آور انجام شد، از مسئولان و متولیان باید پرسید جای خانواده‌های شهدا، ایثارگران و جانبازان در این مسابقه کجا بود؟ اگر با اغماض هم از کنار این مساله بگذریم، حتی در حین پخش این مسابقه یک بنر یا پارچه‌نوشته‌ای از نام خرمشهر دیده نشد! باید از بزرگواران برگزارکننده فینال پرسید که دقیقا فازتان چیست؟ با دیدن این اوضاع و احوال باید گفت که لباس خرمشهر قهرمان به تن این فوتبال گشاد است.
وقتی ما برای فرهنگ دفاع مقدس و پایمردی همه رزمندگان و زنان و مردانی که 19 ماه ایستادگی کردند تا خونین شهر را یوغ دشمن نجات دهند، که امروز در کمال آرامش و امنیت زندگی کنیم، ارزش قائل نیستیم، چگونه باید توقع داشت تا نوجوانان و جوانان مشتاقی که به استادیوم می‌روند، الگو بگیرند و چه برنامه‌ای داریم که آنها را به تفکر و تعمق در خصوص خرمشهر و فرهنگ دفاع مقدس وادار کنیم؟!
مسابقه فینال جام حذفی که در ورزشگاه شهدای اهواز (فولاد آره‌نا) برگزار شد، از حیث مدیریتی بسیار دردناک و قابل تأمل است. اینکه نتوانند دویست سیصد نفر هوادار گیلانی را در یک ورزشگاه مدرن جا بدهند و با اجبار جمعیتی چند 10 هزار نفری از استادیوم خارج شوند و دوباره بعد از چند ساعت وقفه به ورزشگاه راه پیدا کنند، سوال برانگیز است.
با شرایطی که در ماه رمضان برای تماشاگرانی که از راه‌های دور و نزدیک خود را به ورزشگاه رسانده بودند، وجود دارد و اکثر بلیط بازگشت به شهرهایشان را گرفته بودند، همچنین کودکانی که با علاقه ساعت‌ها از زمان خوابشان گذشته بود و روی سکوها چشم انتظار بازی بودند و میلیون‌ها بیننده‌ای که چندین ساعت بلاتکلیف پای گیرنده‌های تلویزیونی نشسته بودند، حکایت از مدیریت ضعیف و بی‌رمقی است که باید همچنان برای آن تاوان پس داد.
نکته عجیب در مورد مسابقه فینال جام حذفی زمان اهدای جام بود که جز شریعتی استاندار خوزستان که آن هم به خاطر میزبانی حاضر شده بود، اثر و نشانی از هیچ‌کدام از مسولان نبود، از مقامات عالی‌رتبه لشکری و کشوری گرفته تا وزیر ورزش، مسئولان تربیت بدنی و حتی از رییس فدراسیون فوتبال که خود را جانباز می‌داند، خبری نبود. حرمت امامزاده را باید متولی‌اش نگه دارد.
به هرحال آن‌چه که از برگزاری جام حذفی در این چند سال اخیر دیده شده، این است که اگر با همین منوال مسئولان می‌خواهند چنین مسابقاتی را برگزار کنند، نام وزین خرمشهر را از روی این رویداد ورزشی بردارند، به مراتب سنگین‌تر و موجب احترام به مردم نجیب خرمشهر و استان خوزستان است که همیشه صبور و نجیب و کم توقع پشتیبان مملکت بوده و در همه حال پای کار بوده‌اند.
مسئولان تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال فراموش نکنند جامی که آن را به نام یادواره آزادسازی خرمشهر مزین کرده‌اند، باید «یادآور» باشد نه «آه‌آور». یادآور حماسه‌ها و خاطرات روزگاران نه‌چندان دوری باشد که افرادی خالصانه و بی ادعا ایثار می‌کردند تا وجبی از خاک وطن به دست نامحرم نیفتد، نه ورزشگاه‌هایی که به دور از اخلاق و کرامت انسانی سرها شکسته میشود و خون‌ها جاری و احساسات جریحه‌دار میشود.
مردم حق دارند که از برگزاری یک مسابقه فوتبال لذت ببرند و به احترام همین مردم، برگزاری دیدار پایانی جام حذفی فوتبال در خرمشهر، کمترین حق آنها و اهالی خونگرم خوزستان است که باید به این موضوع دقت ویژه‌ای شود. در غیر این‌صورت و با تکرار وقایع تلخ احتمالی آینده، اگر نام خرمشهر را از جام حذفی بردارند، سنگین‌تر است.
آری، مسئولان در نظر داشته باشند با ندانم‌کاری و سوء مدیریت، با نام جام حذفی فوتبال، دل مردم خونین شهر را بیشتر خون نکنند.
انتهای پیام/ 102
