به گزارش دفاع‌پرس از مشهد، نشستی دیگر از سلسله نشست‌های ادبی «شمس» با محوريت نقد و بررسی کتاب «تا نيمۀ راه»، با حضور سردار سرتیپ دوم پاسدار «حسینعلی یوسفعلی‌زاده» مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس خراسان رضوی و جمعی از اهالی ادب امروز در کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی برگزار شد.
در ابتدای نشست، سردار یوسفعلی‌زاده اظهار داشت: «تا نيمۀ راه» را از ابتدا تا انتها خواندم و ايثار راوی و پختگی قلم نويسنده قابل ستايش است. اين کتاب برای هر خواننده‌ای که صفحۀ دلش را به روی حقايق آن باز کند، دريچه‌ای به سمت تعالی معنوی و رشد اخلاقی و فکری است.
وی برگزاری نشست‌هايی از اين دست را سودمند ارزيابی کرد و گفت: جلسات نقد تأثير زيادی در ديده شدن يک کتاب و پيرايش عيوب آن دارد و استمرار چنين جلساتی می‌تواند به بهبود وضعيت ادبيات دفاع مقدس و آثاری که در اين حوزه توليد می‌شود، کمک شايانی کند.
در ادامه، برخی نويسندگان و منتقدان حاضر در جلسه به بيان نظرات خود دربارۀ اين اثر پرداختند.
آسيه يزد فاضلی با بيان اينکه من يک داستان‌نويس هستم و هر اثر را از لحاظ تکنيکی بررسی می‌کنم، گفت: اين اثر يک داستان نيست بلکه تاريخ شفاهی است و از نظر محتوايی بسيار ارزشمند است. هرچند اگر تکنيک‌ها بيشتر در آن رعايت می‌شد، موفق‌تر بود.
علی براتی کجوان، نويسندۀ مشهدی با ابراز اينکه در صحت گفته‌های راوی هيچ شک و شبهه‌ای نيست، افزود: ما به آنچه راوی گفته کاری نداريم اما نوع بيانی که نويسنده برای ارائۀ محتوا برگزيده، بايد مورد بررسی قرار گيرد؛ چرا که گاهی حماسه به دليل بيان نادرست، به ضد ارزش تبديل می‌شود.
راوی «تا نيمۀ راه» در بخشی از نشست خاطرنشان کرد: وقتی به گذشته می‌نگرم حس می‌کنم من نبودم که چنين مشکلاتی را تاب آوردم، بلکه معجزه و عنايت پروردگار شامل حالم بوده و البته نگاهی که از کودکی نسبت به ماجرای عاشورا و مصائب حضرت زينب(س) داشتم، در صبر من تأثير زيادی داشت.
بانو خديجۀ ميرشکار با اشاره به اينکه امتحان‌های الهی در همۀ دوره‌ها برای همۀ افراد جاری است و تا امروز خودم را همچنان در معرض امتحان‌های الهی می‌بينم، يادآور شد: متأسفانه امروز ناشکری نسبت به نعمات زياد شده در حالی‌که من زمانی، تنها داشته‌ام در طول شبانه‌روز يک ليوان آب بود که هم از آن در سحر و افطار می‌نوشيدم و هم با آن وضو می‌گرفتم.
در پايان نويسندۀ کتاب نيز با بيان اينکه داستان زندگی راوی پهلو می‌زند به قصۀ حضرت مريم (س) و احساس کردم ايشان حرف‌های زيادی دارد که بايد ثبت شود، ابراز کرد: ما روز به روز بيشتر منابع انسانی ارزشمند جنگ را از دست می‌دهيم و هرکسی وظيفه دارد در حد توان خود اين گذشتۀ باشکوه را ثبت کند. من نيز در دلم اين تکليف را احساس کردم که اگر روزی عده‌ای رفتند و جنگيدند، امروز نوبت ماست که آن را ثبت کنيم.
براساس این گزارش، کتاب «تا نیمه راه»، خاطرات شفاهی «خديجۀ ميرشکار»، اولين اسير زن ايرانی است که به قلم «ابوالقاسم عليزاده» در 234 صفحه به رشتۀ تحرير درآمده و به همت نشر «شمشاد» چاپ شده است.
انتهای پیام/
