به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ویژه برنامه «در کوی نیکنامان» که هر هفته با مشارکت بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و سازمان نشر آثار و ارزش‌های مشارک زنان در دفاع مقدس با هدف زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره شهیدان و تقدیر از خانواده آنان در فرهنگسرای گلستان برگزار می‌شود، این هفته با تقدیر از شهید مدافع حرم «محمد کامران» برگزار شد.
مادر شهید کامران در این مراسم با ارائه معرفی کوتاهی از شهید اظهار داشت: محمد در نهم اردیبهشت سال 67 در روستای دستجرد جرقویه از توابع استان اصفهان به دنیا آمد. هنگام تولد پدرم نام محمد را از نام برادرم که در سال 65 به شهادت رسیده بود، انتخاب کرد. برادرم شهید محمد خدامی دوران دفاع مقدس در منطقه عملیاتی مریوان به شهادت رسید.
وی افزود: محمد در دوران کودکی شجاع، پر انرژی و دوست داشتنی بود، از همان کودکی تلاش می‌کرد تا راه دایی شهیدش را ادامه دهد. دوره ابتدایی را در همان روستا گذراند و از سال 1378 به تهران آمدیم. بعد از گرفتن دیپلم وارد سپاه پاسداران شد.
در این سال‌ها به خوبی مسائل فقهی را یاد گرفته بود و بسیار روی مال حلال و حرام به خصوص خمس حساس بود. سال 92 با همسرش ازدواج کرد. با ناامن شدن حرم عمه سادات و حمله تکفیری‌ها عزم رفتن به سوریه را کرد. بارها به سوریه رفت تا اینکه روز چهارشنبه 23 دی سال 94 قبل از اذان ظهر در منطقه خان‌طومان بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شاهرگ و پهلو به شهادت رسید.
مادر شهید همچنین شعری را که به مناسبت سالروز تولد فرزندش سروده بود را خواند.
امام رضا (ع) سر قاتل خود را نگه می داشت
حجت الاسلام وحیدی کارشناس فرهنگی نیز در این مراسم ضمن تبریک به مناسبت فرا رسیدن دهه کرامت اظهار داشت: جمله‌ای در بین مردم هست که می‌گوید امام رضا (ع) ما را نطلبیده است. این جمله اشتباهی است؛ چرا که امام دوست و دشمن را می‌طلبند. ائمه برای مردم هیچ قاعده و قانونی ندارند و هرکس با هر عقیده‌ای محشر حضرات می‌رسید مورد استقبال آنان قرار می‌گرفت.
وی با اشاره به سه ویژگی مومن یعنی کتمان سر، مدارا با مردم و شکیبایی در برابر ناملایمات بیان کرد: مامون کسی بود که نطفه‌اش با حرام بسته شد و به امام رضا (ع) خیلی ظلم کرد؛ اما امام هیچ‌گاه به او نگفت مادرت کیست. دیگر ائمه ما نیز در رابطه با دشمنان خود سر نگه‌دار بودند.
حجت الاسلام وحیدی تاکید کرد: با هرکس برخورد کردیم باید بگردیم و خوبی او را پیدا کنیم. همه ما کلکسیونی از ایراد و خطا هستیم و در مواجه با خطای دیگران باید خود را به تغافل بزنیم.
انتهای پیام/ 141
