به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از «آنا»، «بوی فقر از در و دیوار روستا می‌آمد؛ فاطمه ترک تحصیل کرده و در خانه قالی می‌بافت! خودش می‌‌گفت دوره ابتدایی را که تمام کرده بود، باید برای ورود به متوسطه اول به بیجار می‌رفت اما پدرش اجازه این کار را نداد و اکنون دو سال است که در خانه قالی‌بافی می‌کند. محمود جوان ۳۲ ساله‌ای بود که در کنار دیوار چمباتمه می‌زد و این کار هر روز او بود. عصرها وقتی آفتاب روی بام می‌افتاد و سایه کش‌دار روی دیوار خانه همسایه شکلک درمی‌آورد محمود با دوستانش کنار سایه‌سار کوچه جا خوش می‌کرد. خودش این کار را دوست نداشت اما بیکاری درد مشترک جوانان این روستا بود. آن‌قدر وضع بیکاری نابسامان بود که جوان‌ها جرأت زن گرفتن نداشتند و روستایی که در گذشته میانگین سنی ازدواج آن‌ها نهایتاً ۲۰ سال بود جوانانشان در سن ۳۲ سالگی هنوز مجرد بودند. اینجا روستایی کوچک در دل کویر است و تا چشم کار می‌کند خاک و بیابان همه جا را پوشانیده! تپه‌ها سال‌ها چشم‌انتظار کودکانی بودند که آن‌ها را برای پنهان شدن در قایم‌باشک بازی خود انتخاب کنند. اما تعداد بچه‌ها در این روستا بسیار کم شده بود و خانواده‌هایشان لقای زندگی در روستا را به عطای آن بخشیده و مهاجرت کرده بودند.»
برای رسیدن به روستای گوندک راه آسفالت وجود ندارد و در تمام مسیر برای آنکه خاک سرتاپای مسافران را نگیرد باید پنجره‌های خودرو بسته باشد.
محرومیت اهالی روستای روستای گوندک از داشتن مسجد و مدرسه
روستای گوندک در ۳۰ کیلومتری بیجار قرار گرفته است. در این روستا با توجه به دارا بودن از نعمت برق و تلفن اما اینترنت آنجا خط نمی‌دهد. روزگاری جمعیت این روستا بیش از ۲۰۰ خانوار بود اما امکانات کم منطقه و نبود مسجد و مدرسه و از همه مهمتر شغل، سبب شده که بیشتر خانواده‌ها از آنجا مهاجرت کنند و این وضعیت به حدی رسیده بود که تا چند وقت پیش تنها پنج خانواده در این روستا مانده بودند.
اتفاقی که مسیر زندگی مردم روستا را تغییر داد
اما یک اتفاق زندگی مردم را دستخوش تغییر قرار داد و آن هم ایجاد طرح‌های اشتغال‌زایی در دل این روستا بود.
حال و هوای مردم روستا مدتی است عوض شده و مردم شرایط زندگی بهتری را تجربه می‌کنند. حالا صدای بچه‌های روستا در کوچه‌هایی که هنوز بافت سنتی خود را از دست نداده‌اند جاری شده است و صدای گوسفندان در پیچ‌وخم کوچه‌سار روستا می‌پیچد و سورنای زندگی را به گوش همه می‌رساند. فعالیت‌های اشتعالزایی برای مردم این روستا سبب شد مهاجرت معکوس رخ دهد و ۳۸ خانواده به روستا برگردند.
این اتفاقات وقتی افتاد که طرح‌های اشتغال‌زایی اجتماع‌محور در این روستا به مرحله اجرا درآمد و محمود، همان جوان ۳۲ ساله دیگر دغدغه بیکاری ندارد و اکنون دامپروری شغل و پیشه او شده است؛ دیگر جوانان این شهر هم مشکل بیکاری ندارند و دیگر خبری از مهاجرت به شهرها و روستاهای اطراف برای یافتن شغل و کسب و کار نیست.
اشتغال مهمترین مشکل مردم روستا بود
کامبیز محمدی، مجری طرح‌های اشتغال‌زایی اجتماع‌محور بنیاد برکت استان کردستان در گفتگو با خبرنگار اعزامی خبرگزاری آنا در خصوص وضعیت مردم روستای گوندک گفت: بیجار در حدود ۳۰ کیلومتر با روستای گوندک فاصله دارد که در چند سال اخیر بیشترین آمار مهاجرت از این روستا به شهر بیجار را داشته است و آن هم به دلیل مشکلات اشتغال مردم روستا بود.
وی اضافه کرد: تا پیش از آنکه خشک‌سالی در این روستا رخ دهد شغل اصلی مردم روستای گوندک کشت گندم بود اما تغییرات اقلیمی شرایط را برای مردم سخت کرد و کشت گندم در این محدوده تقریباً از بین رفت.
مجری طرح‌های اشتغال‌زایی اجتماع‌محور بنیاد برکت استان کردستان گفت: با توجه به مصوبه شورای اشتغال استان کردستان، این روستا به عنوان یکی از مراکز هدف ما انتخاب شد که با ارائه تسهیلات به مردم تلاش کردیم پتانسیل اشتغال در این استان را افزایش دهیم.
محمدی اضافه کرد: شرایط و پتانسیل این منطقه سنجیده و مشخص شد این روستا ظرفیت بالایی برای دامداری دارد، به همین دلیل دوره‌های دامداری برای روستائیان راه‌اندازی و زیرساخت‌های لازم برای اجرای آن ایجاد شد. در مرحله بعد بحث فروش محصولات نیز مطرح شده و برای آن نیز برنامه‌ریزی صورت گرفت.
مجری طرح‌های اشتغال‌زایی اجتماع‌محور بنیاد برکت استان کردستان گفت: در حال حاضر این روستا بیش از ۱۵۰ نفر جمعیت دارد که ایجاد اشتغال افراد روستا سبب مهاجرت معکوس به روستا شد و مردم به این منطقه بازگشتند.
باوجودآنکه جوان‌های این روستا دیگر بیکار نیستند اما هنوز زیرساخت‌های زندگی مناسب در این منطقه ایجاد نشده است و مردم از نبود راه مناسب آسفالتی، آب شرب، سرویس بهداشتی مناسب، نبود خانه بهداشت و مدرسه گله دارند.
روستا خالی از سکنه شد
اصغر محبی یکی از اهالی روستای گوندگ در گفتگو با خبرنگار اعزامی خبرگزاری آنا گفت: این روستا بسیار سرسبز و پرجمعیت بود و ۲۰ سال قبل حدود ۷۰۰ نفر در آن زندگی می‌کردند. اما پس‌ازآنکه زمین‌های زراعتی از بین رفت بیشتر جوانان به شهرهای اطراف و استان‌های همجوار مهاجرت کردند.
وی افزود: پس‌ازآنکه طرح‌های اشتغال‌زایی در این منطقه کلید خورد تعدادی از اهالی مهاجرت‌کرده این روستا به خانه‌های خود بازگشتند تا در این روستا حرفه و شغل جدیدی را آغاز کنند.
محبی ادامه داد: با اقداماتی که برای اهالی روستا صورت گرفت بیشتر اهالی در تولید دام سبک و سنگین مشغول به فعالیت هستند.
برنامه‌های اشتغال‌زایی بنیاد برکت جواب داد
مرتضی نیازی مدیر طرح‌های اجتماع‌محور بنیاد برکت هم به خبرگزاری آنا گفت: یکی از مهمترین دلایلی که سیل جمعیت از روستاها به سمت شهرها مهاجرت می‌کند نبود اشتغال است، این در حالی است که ظرفیت‌های عظیم اشتغال در این روستاها مغفول مانده است از سوی دیگر در برخی از روستاها شغل وجود دارد اما بهره‌وری آن پایین بوده و این موضوعی است که باید موردتوجه قرار گیرد.
مدیر طرح‌های اجتماع‌محور بنیاد برکت با توضیح آنکه اشتغال در کشور نامتوازن است، اضافه کرد: در شهرها اشتغال ایجاد می‌شود اما فرصت‌های شغلی در روستا هرروزه از بین می‌رود و همین موضوع جمعیت روستاها را به ۲۵ درصد رسانده و جمعیت آن به ۲۲ میلیون نفر رسیده است که اگر این روند ادامه پیدا کند جمعیت روستاها در ۱۰ سال آینده کاهش بیشتری خواهد داشت.
نیازی توجه به اشتغال در بحث صنعتی را یکی از مهمترین مشکلات این بخش عنوان کرده و افزود: وقتی صحبت از اشتغال می‌شود مدام به این موضوع توجه می‌شود که کارخانه‌ای دایر و مردم در آنجا مشغول به کار شوند درحالی‌که در بسیاری از ظرفیت روستاها و مشاغل خرد غافل بوده‌اند.
وی ادامه داد: در سال گذشته ۱۰ هزار طرح اشتغال‌زایی در سراسر کشور اجرایی شد که ۲۰۰ طرح آن در استان کردستان بوده است.
نیازی در ادامه خاطرنشان کرد: در حال حاضر در روستای گوندک پنج طرح اشتغال‌زایی به راه افتاده است و با وجود بازگشت روستاییان به این منطقه، قرار است ۳۰ طرح دیگر به اجرا دربیاید و همه اهالی روستا در حلقه اشتغال وارد شوند.
امید زنده می‌شود
حالا در روستای گوندک امید در دل مردم زنده شده است. البته هنوز این روستا راه آسفالت ندارد و بر روی درب مسجد و مدرسه این روستا قفل بزرگی زنگ زده است و شیشه‌های شکسته و تل خاکی که در کلاس‌ها به وجود آمده حکایت از این دارد که سال‌هاست حیاط مدرسه خاک می‌خورد.
با این وجود دلهره‌ای شیرین در دل فاطمه‌ها و محمودهای روستا جا خوش کرده است و می‌دانند که شغل می‌تواند هم به روستا مدرسه بیاورد و هم مسجد بسازد. با وجود همه نداشته‌های مردم روستا اهالی از این خوشحالند که شغل دارند.
انتهای پیام/ 113
