به گزارش دفاع‌پرس از یزد، شهید ابراهیم موحدی در چهارم مرداد سال ۱۳۴۰ شمسی در محله مهرآباد یزد متولد شد. او تحصیل را تا سال اول راهنمایی ادامه داد و بعد آن به علت فقر مالی موفق به ادامه تحصیل نشد و به کمک پدر و مادر خود به کار زراعت مشغول شد.
پس از مدتی فقر اقتصادی او را برای کسب‌وکار راهی شیراز کرد تا به کارگری مشغول شود. حضورش در شیراز باعث شد که هم‌زمان با اوج گرفتن نهضت اسلامی در فعالیت‌های سیاسی شرکت کند و همراه با دوستانش به نصب اعلامیه و توزیع پیام‌های امام در بین مردم بپردازد.
بعد از پیروزی انقلاب، چون دارای روحیه اسلامی و انقلابی بود جهت خدمت به نمازگزاران جمعه به ستاد برگزاری نماز جمعه رفت و در آنجا مشغول فعالیت شد. از همان لحظه پیوند قلبی وی با شهید دستغیب کاملاً مشخص بود به‌طوری‌که در بیشتر کار‌ها با ایشان مشورت می‌کرد و کاملاً در خدمت شهید دستغیب بود.
وی از همان اوایل انقلاب تکیه سخنش بر این بود که فعلاً مسئله، مسئله انقلاب است و باید تمام همت را برای پیش برد انقلاب گذاشت و حتی مقدار اندوخته‌ای را که به‌عنوان پس‌انداز داشت در راه تبلیغ انقلاب و نماز جمعه صرف کرد.
ابراهیم در سال ۵۹ با اجازه از شهید دستغیب خود را جهت سربازی معرفی کرد و تا پایان خدمت در جبهه‌ها ماند و طی این مدت در اثر دلاوری‌هایی که از خود نشان می‌داد بسیاری از مواقع به ایشان مرخصی تشویقی داده می‌شد و در این مرخصی مستقیماً به شیراز آمده و فعالیت خود را در طی این چند روز مرخصی در ستاد نماز جمعه از سر می‌گرفت.
او در طول مدت سربازی چندین مرتبه مجروح شد و پس از طی زمان نقاهت دوباره به جبهه می‌رفت. پس از اتمام سربازی دوباره به ستاد نماز جمعه رفت و مشغول خدمت خالصانه خود شد. پس از شهادت آیت‌الله دستغیب بازهم راهی جبهه و این بار در اردوگاه آموزشی به‌عنوان مربی خدمات شایانی به رزمندگان ارائه کرد.
شهید موحدی نسبت به کار‌های جبهه بسیار دقیق بود به‌طوری‌که نمی‌توانست کوچک‌ترین اشتباه را تحمل کند. وی نسبت به جمع‌آوری اطلاعات به‌گونه‌ای پیشرفت داشت که امیدی برای جبهه به‌حساب می‌آمد و به گفته هم‌رزم شهیدش محمد اسلامی نسب، یکی از آگاه‌ترین افراد نسبت به اطلاعات نظامی بود.
از خصوصیات دیگر ابراهیم اهمیت دادن به تحصیل و علم بود. او در مدت کمتر از یک سال دو کلاس دبیرستان را با موفقیت به اتمام رساند و حتی شب عملیات کربلای ۴ می‌گفت: اگر سالم برگشتم می‌خواهم دوران دبیرستان را تمام کرده و به دانشگاه بروم.
اما او هرگز چنین فرصتی به دست نیاورد و خداوند سرنوشت بهتری برایش رقم زد. ابراهیم در روز چهارم دی سال ۶۵ در شلمچه به شهادت رسید.
انتهای پیام/
