به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از «مهر»، «مجتمع اورهال پایگاه یکم شکاری مهرآباد» از سال ۱۳۶۹ با توجه به اعمال تحریم‌ها برای در دست گرفتن تخصصی جنگنده‌ها، نیاز به ایجاد مجتمعی برای تعمیرات در کشور احساس شد تا پس از ۸۰۰ ساعت پرواز یعنی حدود هشت سال پس از اولین پرواز، تعمیرات کنترلی بر روی آن انجام شود.
عمده تعمیرات در رده نگهداری خطی و میانی به خلبانان این جنگنده، آموزش داده می‌شود، بنابر این اورهال این جنگنده‌ها بر روی هواپیماهایی صورت می‌گیرد که نیازمند تجهیزات تخصصی و کارخانه‌ای هستند.
پایگاه یکم شکاری شهید لشگری مهرآباد با استفاده از مهندسی معکوس هواپیماها توانست اورهال جنگنده‌ها را به صورت صددرصد بومی (مطاوب نسبی) انجام دهد.
با توجه به این مهم که عمده تعمیرات جنگنده‌های نیازمند اورهال را «تعمیرات استراکچری» می‌باشند، در صورتی که سازه‌های هواپیماها در زمان‌های خاص، چک نشده و مشکلی بسیار کوچک برای آن‌ها رخ دهد، هواپیما در معرض خطر و سانحه شدید قرار می‌گیرد.
پس از کنترل تمامی اجزای هواپیما، نقاطی که بیشتر مورد تنش هستند مورد بازرسی دقیق با تجهیزاتی مانند «مارتی پارتیکل اینستیشن»، «ادی کارنت»، «ان دی آی» یا «اشعه ایکس» قرار گرفته و در صورت وجود معایب، نقاط دارای مشکل مورد تعمیر قرار می‌گیرند. اورهال این هواپیماها به‌طور متعارف و استاندارد کارخانه سازنده حدود شش تا هشت ماه تعریف شده است؛ اما مجتمع اورهال مهرآباد قادر است در صورت نیاز نیروی هوایی، با کاری مداوم این زمان را تا چهار ماه کاهش دهد.
انتهای پیام/ 113
