به گزارش گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، ویژه برنامه «دخالت بی‌پایان» با موضوع (ویژه دخالت آمریکا و کشور‌های غربی در دیگر کشورها) با حضور عباس اصلانی، کارشناس مسائل آمریکا از آنتن شبکه رادیوگفت‌وگو پخش شد.
عباس اصلانی اظهار داشت: انقلاب‌های رنگی یا مخملی تحولاتی بود که در جوامع پسا کمونیسم واقع در اروپای مرکزی، شرقی و آسیای مرکزی اتفاق افتاد و عمدتا در کشور‌هایی مانند چک و اسلواکی، اوکراین، گرجستان و قرقیزستان روی داد که بیشتر با هدف بر هم زدن سیستم‌های حاکم در آن کشورها و سر کار آمدن سیستم‌های طرفدار غرب رخ داد. با توجه به تاثیری که برخی موسسات و افرادی که آمریکایی بودند در شکل‌گیری این انقلاب‌های رنگی داشتند و حکومت‌هایی که بر سر کار آمدند، طرفدار سیستم غربی بودند، می‌توان گفت که آمریکایی‌ها کم و بیش در این پروسه تاثیر داشتند و گاهی حتی حمایت‌های آن چه به لحاظ فکری و حتی مالی قابل مشاهده است.
وی افزود: هدف این انقلابات رنگی بیشتر براندازی نرم بود و عمدتا حرکت اعتراضی یا اعتراضاتی که وجود داشت سعی بر گستردگی و خیابانی بودن آن داشتند و عنوان می‌شد که غیرخشونت‌آمیز است و معمولا فرایندی که این آشوب‌ها داشت الگوی مشخصی را دنبال می‌کرد و استفاده از سرشبکه‌های ناآرامی یا افرادی که بتوانند بسیجی را علیه آن حاکمیت ایجاد کنند، در کنار آن پخش تراکت و شب‌نامه برنامه‌ریزی شده بود که در قرقیزستان، اوکراین و گرجستان پخش تراکت و شب‌نامه وجود داشت که از این ابزار سعی می‌شد استفاده بهینه در راستای تغییرات نرم صورت بگیرد.
کارشناس مسائل آمریکا ادامه داد: آمریکایی‌ها سعی کردند، آشوب‌هایی در کشور‌هایی در مناطق مختلف داشته باشند، در این میان موسسات آمریکایی بودند که در شکل‌گیری آشوب‌ها نقش داشتند مانند موسسه جامعه باز متعلق به جورج سوروس که تصور می‌کنم در سی و چهار کشور از جمله ارمنستان، ازبکستان، اوکراین، گرجستان و قرقیزستان نمایندگی‌های فعال دارند با ارزیابی‌هایی که درباره وضعیت سیاسی و اجتماعی مخالفان دولت مرکزی انجام می‌دهند، سعی می‌کردند زمینه را برای یک انقلاب آرام یا براندازی نرم مهیا کنند. به طوری که درباره گرجستان در آن موقع گفته شد که بنیاد جرج سوروس تقریبا ۲۰ میلیون دلار برای مخالفان ادوارد شواردنادزه هزینه کرد که اعتراضاتی علیه حکومت مرکزی شکل بگیرد.
عباس اصلانی گفت: علاوه بر ایجاد ناامنی و شکل دادن اعتراضاتی علیه حکومت‌های مرکزی در کشور‌هایی مثل اوکراین، قرقیزستان و گرجستان تلاش بر این بود حتی در ونزوئلا که با آمریکا مشکل داشت، اتفاقاتی را صورت دهند و گاهی مشاهده شد که حتی در کشوری مانند لبنان نیز خواستند این کار را بکنند و سیستمی ایجاد شود که تحت حاکمیت یا نفوذ خودشان است، اما درباره سوریه نیز با اعتراضاتی که شروع شد، آمریکایی‌ها سعی کردند این حرکت در سوریه با اعتراضات مدنی و تحصن آغاز شود. در سوریه ابتدا گمان بر این بود که موجی از اعتراضات مدنی ایجاد شود و با ناآرامی‌هایی که رخ می‌دهد دولت حاکم سرنگون شود و دولتی بیاید که مخالف دولت گذشته باشد.
وی افزود: علاوه بر آن موجی در منطقه ایجاد شود نسبت به حکومت‌هایی که با حکومت سوریه روابط خوبی دارند مانند کشور‌هایی مانند ایران یا کشور‌هایی که مقابل آمریکا ایستادند، آن‌ها نیز از این موج متاثر شوند و در این مسیر حرکت کنند، اما در عمل اتفاقی که افتاد، سوریه درگیر جنگ داخلی بسیار فرسایشی شد که بسیاری از مردم این کشور را آواره کرد و بعد داعش به سوریه آمد و در نهایت منتج به آن شد، جناحی که از داعش و نیرو‌های تروریستی حمایت می‌کردند، شکست خوردند و دوباره این کشور آرام آرام در حال بازگشت به حالت قبلی خودش است، یعنی تجربه‌ای که در برخی از کشور‌های دیگر با اندکی خشونت اتفاق افتاده بود در سوریه روی نداد و به عبارتی با شکست مواجه شد.
انتهای پیام/ 112
