گروه فرهنگ و هنر دفاعپرس- اکبرصفرزاده؛ فیلم سینمایی «ما» دومین ساخته جردن پیل در مقام کارگردان با بودجهای در حدود 20 میلیون دلار ساخته شد و تاکنون چیزی در حدود 254 میلیون دلار فروش داشته است. حدود 80 میلیون دلار از مجموع فروش «ما» مربوط به نمایش فیلم در کشورهای خارجی است. این اولین فیلم هالیوود نیست که چیزی در حدود 10 برابر بودجه تولید خود فروش میکند و آخرین آن هم نخواهد بود.
سینمای ایران با کمبود محرز تهیه کننده حرفهای و بینالمللی مواجه است. برای اثبات این ادعا لازم است تعریف درست و جامعی از تهیه کننده حرفهای و بینالمللی ارائه شود.
تهیه کننده حرفهای و بینالمللی سینما فردی است دارای تحصیلات و تجربیات عالیه در این زمینه؛ وی در شرکتی که به همین منظور ایجاد کرده باید بخش روابط عمومی جدی و فعال داشته باشد. سایت خبری فعال و موثر به چند زبان زنده دنیا از نیازهای اساسی این شرکت است تا هر روز اخبار تولیدات این شرکت را منتشر کند. لازم است از زمان پیش تولید هر روز عکسها و اخبار فیلم مذکور در فیس بوک، اینستاگرام، توییتر و تلگرام و دیگر رسانههای مجازی منتشر شود و این کار تا پایان اکران فیلم ادامه داشته باشد.
لازم است بخش بازرگانی شرکت از زمان پیش تولید فیلم رایزنیهای لازم با کشورهای مختلف دنیا را برای فروش فیلم انجام دهد. شرکت دادن فیلم در جشنوارههای مختلف دنیا از دیگر وظایف بخش بازرگانی این شرکت است. اگر محصول تولید شده سریال است بخش بازرگانی موظف است رایزنیهای لازم را با تلویزیون کشورهای دیگر دنیا انجام دهد و سریال را به آنها بفروشد.
تهیهکننده حرفهای و بینالمللی فردی است که نگاه جهانشمول دارد و به نویسنده خود تاکید و الزام میکند سراغ موضوعاتی برود که مخاطبان جهانی با آن ارتباط لازم را برقرار کنند. تهیه کننده حرفهای و بینالمللی فردی است که با پخش کنندههای حرفهای و قوی دنیا ارتباط دائم و موثر دارد و نظرات ایشان را در ساخت فیلم اعمال میکند. تعداد اینگونه تهیه کنندهها در سینمای ایران بسیار کم و اندک است.
برخی از تهیهکنندههای سینمای ایران به صورت مستقیم از برخی از نهادهای دولتی پول میگیرند و فیلم خود را تولید میکنند اینگونه آثار که تعداد آنها در سینمای ایران کم هم نیست تقریبا هیچ گونه نگاهی به بازارهای فروش بینالمللی ندارند و برخی از این فیلمها حتی در سینماهای ایران هم اکران نمیشوند و یا اگر اکران میشوند در چند سالن سینما و با کمترین مخاطب. برخی از اینگونه تولیدات هم هیچ گاه رنگ اکران به خود نمیبینند و مستقیم راهی انبار میشوند. تعداد اینگونه فیلمها که طی چند دهه گذشته تولید شدهاند هم تقریبا زیاد است و میتوان با نگاهی جامع و کامل «ژانرانبار» را برای آنها تعریف کرد.
بخشی از تولیدات سینمای ایران که با بودجه بخش خصوصی تولید میشوند نیز عمدتا به بازارهای داخلی چشم دوخته و سعی دارند با استفاده از ظرفیت همین بازارمحصول تولید شده خود را به سود نزدیک کنند. به طور کل حضور سینمای ایران در مجامع بینالمللی و بازارهای کشورهای دیگر بسیار کم و اندک است و در سال فقط تعداد بسیار کمی از تولیدات سینمای ایران می توانند به بازارهای بینالمللی راه پیدا کنند.
در وضعیت آرمانی و مطلوب و درست صنعت سینما که در آن هر فیلم ده برابر بودجه خود فروش میکند سرمایهگذار باید در صف بایستد و اجازه و نوبت بگیرد شاید تهیه کننده حرفهای و بینالمللی سینما، او را بپذیرد و اجازه سرمایه گذاری در فیلم را به او بدهد اما در حال حاضر و در بسیاری از موارد برخی تهیه کنندههای سینمای ایران در جستوجوی سرمایه گذار هستند.
تقریبا به این دلیل بسیار مهم و اساسی که سینمای ایران اغلب مصرف داخلی دارد و بینالمللی نیست بسیاری از شرکتهای تولیدی که به عنوان مثال محصولات غذایی یا خودرو تولید میکنند به سختی اسپانسر فیلمها میشوند اما این قضیه در سینمای هالیوود یا بالیوود برعکس است و شرکتهای تولیدی در جستوجوی فیلم صادراتی هستند تا محصولات خود را در آن فیلم به نمایش بگذارند و حاضرند مقدار زیادی پول پرداخت کنند تا یکی از بازیگران فیلم محصولات غذایی آنها را مصرف کند.
شرکتهای تولیدی با انگیزه افزایش صادرات محصولات خود این کار انجام میدهند. آنها میدانند این فیلمها در سراسر دنیا به نمایش در میآید و این محصولات توسط بسیاری از مردم دنیا دیده میشوند و برای این محصولات تقاضاهای بینالمللی ایجاد و بسترهای لازم برای صادرات این محصولات فراهم میشود.
انتهای پیام/ 121