به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، سیدوحید سمنانی با حضور در برنامه «تقاطع فرهنگ» اظهار داشت: شعر بعد از انقلاب اسلامی در دو حوزه با پیشینه هزار ساله ادبیات فارسی تفاوت دارد که یکی از این حوز‌ه‌ها، شعر مقاومت است که در گذشته‌ی ادبیات فارسی چنین نقطه قوتی را شاهد نبودیم.
وی ادامه داد: شاخصه‌های شعر بعد از انقلاب اسلامی فضایی نو بود و شعرا به قاه‌هایی دست یافتند که پیش از آن چنین تحرکاتی اتفاق نیافتاده بود.
سمنانی افزود: شعر مقاومت از زمانی که فارسی دری رایج نشده بود در ادبیات فارسی قابل جست‌وجو است؛ در کتبی که غالبا رویکرد دینی داشتند، مثل اوستا، جنگ میان تاریکی و روشنی نشان می‌دهد همواره ظلم و ظالمی در کار بوده و نوعی مقاومت نیز رایج؛ اما بی‌شک مقاومت بعد از انقلاب اسلامی معنایی دیگر یافته است.
وی تصریح کرد: شعر آئینی و مذهبی در سده‌های نخستین ادبیات فارسی به قضیه عاشورا پرداخته است و حتی برای بازگو کردن مسئله عاشورا، از مقوله‌های طبیعی استفاده می‌شد (قرن پنجم).
سمنانی با بیان اینکه چنین رویکردی در اشعار ناصرخسرو نیز به چشم می‌خورد، گفت: شاعران در شعر مهدوی از نظر کثرت و زاویه نگاه، بی‌شک بعد از انقلاب خوش درخشیده‌اند. شعر عاشورایی، اما گسترده‌ترین عرصه ادبیات شعر فارسی است و حتی در شعر‌های عاشقانه نیز رگه‌هایی از عاشورا دیده می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: شعر عاشورا دقیقا باید همچون فرهنگ عاشورا بررسی شود؛ این فرهنگ ابدا مختص شیعیان و مسلمانان نیست و ادیان دیگر نیز به این شعر و رسم و آئین تمایل نشان داده‌اند.
سمنانی گفت: شعر عاشورایی، شعری است عاشقانه که دلدادگی در آن دیده می‌شود و این اندیشه چنان قدرت نفوذ دارد که مخاطب را حتی به معاد می‌رساند.
این پژوهشگر و منتقد ادبی افزود: شعر عاشورایی باید در دو شاخه بررسی شود؛ نخست شاخه‌ی شعر هیأتی و دوم شعر معیار و تصور می‌کنم شعرای شعر عاشورایی معیار باید ارتباط خود را با هیئات افزایش دهند.
سمنانی ادامه داد: باور‌های ذهنی جامعه بر اساس هیجان موجود در عاشورا به ادبیات پا می‌گذارد که از دل آن شعر آئینی خلق می‌شود؛ شعری که در گذشته‌ی ادبیات ایران کمتر شاهد آن بودیم.
وی با اشاره به افت اشعار آئینی طی یک دهه گذشته گفت: همواره جریان‌هایی از این دست در ادبیات دیده شده است، اما شعری که بایسته و شایسته است، همواره خود را به ساحلی امن رسانده است.
انتهای پیام/ 112
