به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌‌پرس، آیین رونمایی از کتاب «ایستاده‌ام» خاطرات رزمنده «هادی صدقی» به قلم حسین گلدوست، در فرهنگسرای امید برگزار شد.
دریالعل: فتوحات انقلاب روایت می‌شوند
«محسن دریالعل» مدیر انتشارات روایت فتح در ابتدای این نشست در سخنانی اظهار داشت: ما در روایت فتح در مسیری که در بیست و چند سال گذشته طی کرده‌ایم، قرار بود راوی فتوحات انقلاب اسلامی باشیم. این فتوحات می‌تواند قبل و یا بعد از جنگ باشد و یا درباره اتفاقات و موضوعات مختلف و حتی در خصوص شکست‌هایی که منجر به پیروزی شده، باشد.
وی گفت: عزم ما جزم است که در حوزه‌های مختلف، فتوحات انقلاب اسلامی را با قلم و رویکرد‌های مختلف بیان کنیم.
گلدوست: ثبت نشدن خاطرات رزمندگان خسارت ملی است
در ادامه «حسین گلدوست» نویسنده این اثر گفت: قلم‌ها و کوشش نویسندگان در مقابل روزگاری که در مرز‌های ایران رخ داده، هیچ است. تمام این کلمات سیاهه‌هایی است از کوشش‌ها و مردانگی‌هایی که رخ داده و انسان‌هایی که دیگر در بین ما نیستند. کوشش ما این است که بخشی از این تلاش‌ها را که در راستای ماندگاری دین و مذهب انجام شده را به عنوان ذخیره معنوی و برای تداوم ایران و ایرانیان ثبت کنیم.
وی خطاب به راوی کتاب «ایستاده‌ایم» گفت: «هادی صدقی» از نسل پاسداران اولیه ایران و بسیار فروتن و متواضع بود. هرگاه من با او مصاحبه داشتم به این نتیجه می‌رسیدم که از دست دادن حتی یک نفر از آن‌ها و ثبت نشدن خاطرات آن‌ها یک خسارت بر ملیت و موجودیت ما وارد می‌شود؛ روایت‌های صدیقی با روایت تمام جنگ‌ها جهان متفاوت بود. در جنگ ما ویژگی عجیبی وجود داشت و آن اینکه افراد نگاهشان به جنگ سلوکی، روحانی و وفاداری به ارزش‌ها بود.
این نویسنده تصریح کرد: نگاهی که در عاشورا شروع شده باید در تمام جنگ‌های دینی ادامه داشته باشد. ما در جنگ‌های ۲۰۰ سال گذشته تحقیر شده بودیم، اما در دفاع مقدس با شکوفایی توانایی‌های معنوی و با روح انسان‌هایی پاک توانستیم بر دشمن پیروز شویم.
گلدوست ادامه داد: در این جنگ سربازانی از محروم‌ترین طبقات وارد میدان نبرد شدند و زیرکانه در برابر ارتش آموزش دیده بعثی قرار گرفتند و پیروز شدند. انسان‌هایی که شاید نسل ما دیگر شاهد آن‌ها نباشد. ثبت این خاطرات موجب خواهد شد تا انقطاع تاریخی بین نسل ما و نسل دفاع مقدس انجام نشود.
سرهنگی: ملت‌ها از سرمایه خاطرات جنگ استفاده می‌کنند
«مرتضی سرهنگی» در ادامه این مراسم، انتشار کتاب «ایستاده‌ام» را تبریک گفت و اظهار داشت: این کتاب‌ها به دنیا می‌آیند تا ما آن‌ها را بخوانیم. چرا دنیا نوشتن بعد از جنگ را سنت می‌داند؟ چون هر جنگی در روز و ساعت معینی شروع و تمام می‌شود، اما دامنه مطالعاتی آن تا قرن‌ها ادامه خواهد داشت.
وی گفت: امروز جنگ جهانی را نقد می‌کنند، جنس جنگ روس‌ها دفاعی بوده است لذا آن‌ها اتحادیه نویسندگان جنگ دارند. من با این نویسندگان دیدار و صحبت کردم. رئیس این اتحادیه ژنرالی بود که نصف سینه او مدال بود. او گفت: روسیه بدون ادبیات جنگش فقط یک خاک پهناور است! آن‌ها متکی بر ادبیات جنگ‌اند.
این نویسنده تصریح کرد: یک انرژی و فداکاری در خاطرات جنگ وجود دارد که می‌تواند آینده را آباد کند. سربازان جنگ نیز همانند سایر انسان‌ها عمر معینی دارند؛ پیر می‌شوند و می‌میرند، اما اگر رزمنده‌ای خاطرات‌اش را نوشته باشند، خاطراتش او را جوان نگه می‌دارد.
سرهنگی افزود: ملت‌ها از سرمایه خاطرات جنگ استفاده می‌کنند. آلمان ۷۰ سال پیش ویرانه بود و اسم ادبیات آن‌ها ویرانه‌هاست. ادبیات آن‌ها ضد جنگ است چراکه آن‌ها متجاوز بودند. آن‌ها نمی‌توانند ادبیات مقاومت داشته باشد و در ادبیات آن‌ها فساد، فقر و گرسنگی وجود دارد، اما در ادبیاتشان یک ذره امید نگه می‌دارند و بخاطر این ادبیاتشان امروز قطب صنعتی جهان شده‌اند.
وی مطالعه زندگی‌نامه‌های عادی را نیز درس‌آموز دانست و گفت: سربازی که خاطرات جنگ را نمی‌نویسد، جنگ را ناقص رها کرده است. این کتاب‌ها برای ما صحبت می‌کنند و صدای یک انسان از این کتاب‌ها بیرون می‌آیند. ما به این دوران بدهکاریم.
این نویسنده و پیشکسوت ادبی افزود: ما خاطرات «اکبر صیاد بورانی» را منتشر کردیم که هفته اول جنگ اسیر شده بود و ۱۰ سال اسارت کشیده بود. او یک افسر شرافتمند و شجاع بود که معتقد بود ۱۰ سال اسارت سخت نبود، اما وقتی به ایران آمدم همسرم به من گفت: دخترت خیلی از دوری تو بی‌تابی کرد و مو‌های این کودک سفید شد.
سرهنگی تاکید کرد: کاری که ادبیات می‌کند این است که قیمت جنگ را برایمان درمی‌آورد. قیمت جنگ هنوز برای ما درنیامده است که این‌گونه با مملکتمان برخورد می‌کنیم. با خواندن خاطرات رزمندگان قیمت جنگ را خواهیم فهمید و در زندگیمان خیلی به‌کارمان خواهد آمد.
تجار: جنگ باعث شد من نویسنده شوم
«راضیه تجار» در ادامه این نشست به تشریح سیر پرداخت و گفت: من از ایران بچگی به نگارش علاقمند بودم، اما قضیه دفاع مقدس موجب شد که من دست به قلم شوم. صحنه‌هایی که گروه‌های عظیمی از جوانان مشغول رفتن به جبهه بودند را فراموش نمی‌کنم چراکه موجب جرقه اولیه برای نوشتن اولین داستان کوتاه من شدند.
وی گفت: مدتی بعد به آموزش دادن داستان نویسی پرداختم چراکه لازم بود کسانی آموزش دیده شوند؛ البته استعداد فرد برای داستان نویسی لازم است که آقای «حسین گلدوست» یکی از همان افراد است.
انتهای پیام/ 121
