به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، حجت‌الاسلام «احمد مازنی» عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در حاشیه بازدید از خبرگزاری دفاع مقدس در خصوص نقش کمیسیون فرهنگی مجلس در حوزه‌های فرهنگی کشور و معضلات و آسیب‌های موجود فرهنگی سخن گفت که مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
دفاع‌پرس: کمیسیون فرهنگی مجلس چقدر با نهادها و دستگاه‌های فرهنگی مثل حوزه هنری، بنیاد روایت فتح، سازمان اوج و سایر ارگان‌های فرهنگی تعامل دارد؟
کمیسیون فرهنگی مجلس تنها کمیسیونی است که با همه موسسات و نهادهای فرهنگی کشور در ارتباط است. حتی موسساتی که وجهه آموزشی دارند در بخش فرهنگی خود با کمیسیون فرهنگی مرتبط هستند، با دانشگاه‌ها و وزارت آموزش عالی که با کمیسیون آموزش و تحقیقات مرتبط است در بخش فرهنگی و همچنین دفتر نهاد رهبری در دانشگاه‌ها به‌نوعی با کمیسیون فرهنگی در ارتباط است. کمیسیون در کمیته‌های تخصصی مختلف در ارتباط با مراکز فرهنگی است.
یکی از کمیته‌ها، کمیته «فرهنگ، هنر و رسانه» است که به‌صورت مشخص با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه‌های علمیه، صدا و سیما، مراکز فرهنگی مرتبط با نیروهای مسلح، نهادهای انقلابی مثل بنیاد شهید و امور ایثارگران در ارتباط است و جلسات مشترکی هم در طول این مدت داشتیم. در برخی از این مجموعه‌ها نیز نمایندگانی داریم. به‌عنوان مثال بنده عضو یکی از شوراهای «بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس» هستم.
دفاع‌پرس: در مراکزی که نام بردید، کمیسیون در تولید محتوا هم مشارکت دارد یا فقط بحث نظارت و مشورتی است؟
مجلس شورای اسلامی اساسا نقش ریل‌گذاری دارد، مجلس وظیفه قانون‌گذاری دارد و بر اجرای آن نظارت می‌کند و بودجه تصویب می‌کند. ما ابدا کار اجرایی نمی‌کنیم یا در محتوای یک فیلم ورود نمی‌کنیم. کار اجرا مربوط به متولیان قوه مجریه است. البته اگر طرحی باشد که قبل از اجرا به ما ارجاع بدهند ما اظهار نظر می‌کنیم. اگر گزارشی برسد که نیاز به مداخله داشته باشد ما به آن ورود می‌کنیم.
دفاع‌پرس: متاسفانه با معضلی در فضای فرهنگی مواجه می‌شویم که در مواردی یک کالای فرهنگی در حوزه ادبیات، موسیقی، تئاتر و سینما، توسط نهادهای مختلف تحریم می‌شود و شرایطی را برای توقیف آن ایجاد می‌کنند. چرا یک مرجع مشخص وجود ندارد تا رای نهایی را صادر کند؟ مثلا در خصوص فیلم «روز رستاخیز» نظرات گوناگونی مطرح شده است و همچنان این فیلم در بلاتکلیفی به سر می‌برد و هنوز سرنوشت این فیلم مشخص نیست.
در خصوص فیلم «روز رستاخیز» باید بگویم که آقای درویش با من تماس گرفت و توضیح داد که برای اکران فیلم مشکلاتی ایجاد شده است که باید حل شود اما فعلا فیلم وارد فضای مجازی شده و به‌طور غیرقانونی در خارج از کشور فروخته می‌شود. به‌طور مشخص درخواست‌شان از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی این بود که مجوز V.O.D به این فیلم داده شود. من بلافاصله با آقای صالحی امیری وزیر ارشاد تماس گرفتم و موضوع را مطرح کردم که آقای صالحی هم پذیرفت. بنده هم نتیجه را به آقای درویش منتقل کردم.
اما در بحث کلی‌تر باید بگویم اگر فیلمی مجوز ساخت گرفته ولی نمی‌تواند مجوز اکران بگیرد یا در وقت اکران توقیف می‌شود، این مساله مطرح می‌شود که متن فیلم‌نامه با چیزی که ساخته شده تفاوت دارد. برای این مساله در وهله اول باید تدبیری اندیشید که این وضعیت به‌وجود نیاید؛ اما اینکه چه مرجعی باید حرف نهایی را بزند مسلما پاسخ قانون است.
رای هر صاحب‌نظری در خصوص مسائل فرهنگی محترم است. چه صاحب‌نظر فقیهی باشد و چه صاحب‌نظر سیاسی و ... اما در مسائل اجتماعی قانون ملاک عمل است و نه اظهار نظرهای صاحبان اندیشه. وقتی قانون به تصویب می‌رسد همه باید عمل کنند. وقتی فیلمی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز اکران می‌گیرد نباید با قانون‌شکنی مانع از نمایش آن شد. باید متوجه باشیم که این بی‌قانونی‌ها بعدها به مسائل دیگری تسری پیدا می‌کند. حرف آخر همین است که قانون فصل‌‌الخطاب است و همه باید تمکین کنند.
دفاع‌پرس: اخیرا یک موجی از سوی سلبریتی‌ها ایجاد شده که در هر موضوعی که صلاحیت ندارند ورود می‌کنند؛ مثلا در خصوص پیاده روی اربعین، شهدای ترور، عزاداری عاشورا و ... مطالبی را منتشر می‌کنند. برای مقابله با این مساله مجلس شورای اسلامی چه کاری باید انجام دهد؟
من با کلمه مقابله مخالفم ما باید همه ایده‌ها نظرات و دیدگاه‌ها را محترم بشماریم و در فضای گفت‌وگو محور نظرات خود را مطرح کنیم. در نهایت این مردم هستند که قضاوت می‌کنند. من برخی نظرات که در فضای مجازی مطرح می‌شود را خطرناک نمی‌دانم. گاهی اوقات اختلافات سیاسی و تنازعات جناحی باعث می‌شود که یک اظهارنظری که در جایی مطرح شده است پررنگ شود. در خصوص اربعین می‌بینید، مطالبی که منتشر می‌شود در انگیزه مردم تاثیری ندارد و هر سال هم باشکوه‌تر برگزار می‌شود.
اینکه بعضی می‌گویند هزینه سفر به اربعین در جاهای دیگر که نیاز است صرف شود ابدا مبنای درستی ندارد. راه‌پیمایی اربعین یک سرمایه گذاری سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. اگر از این سرمایه به درستی استفاده شود آورده‌های بسیاری در حوزه‌های مختلف به همراه خواهد داشت. باید سعی شود که پیاده‌روی اربعین تبدیل به یک حرکت سیاسی به معنای حسینی و علوی آن شود و نه جناحی و حزبی. مهم‌ترین مساله‌ای که باید مورد توجه قرار بگیرد حفظ وحدت و تاکید بر مشترکات است. رسانه‌ها نیز در انعکاس این رویداد مهم نقش اساسی دارد تا جلوه‌هایی از آن را در حد توان خود منتشر کنند.
انتهای پیام/ 161
