گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ سال ۱۳۴۰ در شهر تویسرکان متولد شد و بعد‌ها با پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل سپاه پاسداران، به عضویت سپاه درآمد و به دنبال آن با آغاز درگیری‌ها در کردستان به این منطقه رفت و سپس با آغاز جنگ تحمیلی به جنوب عزیمت کرد و دوشادوش رزمندگان در برابر ارتش بعث عراق جنگید؛ هرچند در این جنگ به درجه جانبازی هم نایل آمد، اما این عامل هم هیچ‌گاه باعث نشد تا خط مقدم جبهه را رها کند؛ به همین جهت تا پایان جنگ تحمیلی در جبهه‌ها حضوری فعال داشت.
در جبهه که بود، فرماندهی لشکر‌های ۳۳ المهدی، ۱۰ سید الشهداء (ع)، ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) را برعهده داشت تا اینکه جنگ تحمیلی به اتمام رسید؛ ولی با این حال جنگ برای او تمام نشده بود؛ زیرا در سنگری دیگر به عنوان معاون عملیات فرماندهی کل سپاه، فرمانده سپاه سیدالشهدا (ع) استان تهران، جانشین رئیس سازمان بسیج مستضعفین، جانشین رئیس ستاد مرکزی راهیان نور کشور، فرمانده قرارگاه آمادگی رزمی امام هادی (ع) سازمان بسیج مستضعفین و فرمانده دانشگاه افسری امام حسین (ع) به ادامه خدمت مشغول شد.
علی‌رغم همه این مسئولیت‌هایی که داشته و دارد، کسی ندید که خود را از رزمنده‌ها جدا کند؛ چون همواره با خضوع و فروتنی با این همسنگران دیروز خود رفتار می‌کرد؛ البته این رفتار مختص به رزمنده‌ها نبود، بلکه با بسیجیان و خانواده شهدا هم چنین رفتاری را داشت به همین علت هرگاه در جمع بسیجی‌ها وارد می‌شد، همه دوست داشتند در کنار این سردار سرافراز سپاه اسلام قرار بگیرند و عکسی به یادگار با او داشته باشند.
مجموعه رفتار‌ها و اخلاق‌مدارانه سردار «علی فضلی» که همه او را «حاج علی» صدا می‌زنند، باعث شد تا در پنجمین دوره همایش چهره‌های ماندگار که در سال ۱۳۸۴ برگزار شد به عنوان یکی از برگزیدگان مراسم معرفی شود؛ به غیر از این، در پنجم مهر ۱۳۶۸ همزمان با سالروز شکست حصر آبادان نیز به همراه تعداد دیگری از فرماندهان مفتخر به دریافت نشان درجه سوم «فتح» از سوی فرمانده معظم کل قوا شد.
سال‌های پر فراز و نشیبی بر «حاج علی» گذشته است، زیرا سال‌های سخت جنگ و مسئولیت‌های مهم گذشته باعث شده تا در سن ۵۸ سالگی شکسته‌تر از دیگران باشد؛ البته او امروز به لحاظ وضعیت جسمانی در شرایط مناسبی هم قرار ندارد؛ زیرا تا به امروز تمام وجودش را وقف انقلاب کرده است. در چنین شرایطی وقتی چهارشنبه سوم مهر در همایش تقدیر از فرماندهان دفاع مقدس، نام او خوانده شد، همه به احترام این جانباز سرافراز اسلام به‌پا خاستند و با حالتی خاص او را مورد احترام قرار دادند و حتی مجری مراسم نیز با حالتی بغض‌گونه از مجاهدت‌های او یاد کرد.
بدین ترتیب وقتی سردار فضلی جهت دریافت لوح تقدیر خود از دستان فرمانده کل سپاه به بالای سن رفت، ابتدا به فرمانده خود یک سلام نظامی داد و سپس به نزد سرلشکر سلامی و سرلشکر جعفری رفت؛ هنگامی که در مقابل فرمانده کل سپاه ایستاد، سرلشکر سلامی بدون هیچ غروری خم شد و متواضعانه دستان این فرمانده دوران دفاع مقدس را بوسید؛ حرکتی که برخاسته از تربیت اسلامی است و در هیچ ارتشی در جهان مثل و مانندی ندارد.
سردار سلامی که تربیت‌یافته مکتب اسلام و امام خمینی (ره) است، با این اقدام خود همان‌گونه که بار‌ها بیان کرده است، در برابر دشمنان «اشداء علی الکفار و در برابر دوستان رحماء بینهم» است. این‌ها کسانی هستند که نه‌تنها در برابر دشمنان یک گام به عقب نمی‌گذارند، بلکه اگر دشمنان جسارتی هم به میهن اسلامی‌مان انجام دهند، سیلی محکمی به او می‌زنند و صحت این ادعا را بار‌ها در میدان عمل به اثبات رسانده‌اند.
حال چنین فرمانده‌ای که مواضع سرسختانه‌ای علیه دشمن دارد، در برابر همسنگر خود سر تواضع فرود می‌آورد و در برابر همگان بی هیچ تکلفی دست سردار فضلی که به لحاظ سلسله‌مراتب نظامی در جایگاه پایین‌تری قرار دارد، می‌بوسد و بر این بوسه خود افتخار می‌کند.
انتهای پیام/ 231
