به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از «مشرق»، مسئله استتار یکی از پایه‌ای‌ترین و در عین حال مهم‌ترین مباحث دفاعی است که به شکل جالبی از گذشته‌های بسیار دور تا به امروز مورد توجه انسان‌ها و حتی حیوان بوده؛ چراکه همرنگ شدن با محیط اطراف و تلاش برای پنهان ماندن از دید دشمن مسئله‌ای بسیار مهم است که تا به امروز نیز جزو اولویت‌های نیرو‌های نظامی قرار دارد. امروزه در دنیا در کنار بحث استتار بصری، مباحثی مثل استفاده از پوشش‌های به کلی نامرئی کننده و پوشش‌های جاذب حرارتی نیز در حال توسعه و استفاده هستند.
کشورمان به عنوان یک منطقه وسیع جغرافیایی دارای اقلیم‌های متفاوت آب و هوایی و محیطی نیازمند طراحی‌های مختلف برای نیرو‌های مسلح خود است، اما به صورت سنتی و از قدیم، با توجه بافت بیابانی در بیشتر نقاط کشور ما نیرو‌های مسلح و البته رنگ‌های به کار گرفته شده روی ادوات نظامی به سمت رنگ‌های با پایه خاکی رفته است.
استتار دیجیتال؛ طرحی برای قرن بیست و یکم
پوشش‌های استتاری به شکل امروزی در زمان جنگ جهانی دوم و پس از آن شدیدا مرسوم شده و در نقاط مختلف دنیا مورد استفاده قرار گرفته و در برخی از موارد استتار‌ها به صورت رنگ یک دست - مثل یونیفرم رزمندگان ایرانی در زمان جنگ - یا رنگ‌های ترکیبی بوده است. رنگ‌های ترکیبی مخصوص محیط جنگلی که در بین عامه در ایران به استتار لجنی یا جنگی معروف شده نیز معمولا ترکیبی از تیکه‌هایی از رنگ‌های سیاه، سبز و قهوه‌ای است. همین استتار‌های چند رنگ با تم خاکی نیز در رنگ‌های ترکیبی قهوه‌ای کم رنگ و پرنگ نیز در نیرو‌های مسلح استفاده میشود.
نیرو‌های نظامی کشور‌هایی با اقلیم چهار فصل مثل ایران نیاز دارند که طیف‌های مختلف استتاری را برای اقلیم‌های مختلف توسعه بدند، اما مسئله فقط فضای بیرون از مناطق شهری و مسکونی نیست. در جهان پس از ۱۱ سپتامبر و بروز درگیری‌های شهری در مقیاس بسیار گسترده و یا مسئله تجربه حضور مستشاری نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران در نبرد‌های عراق و سوریه بیش از هر زمان دیگر لزوم توسعه پوشش‌های استتاری مختلف نه فقط برای نیرو‌های پیاده و بلکه برای قوای زرهی و مکانیزه کشور نیز بیشتر و عمیق‌تر از گذشته مشخص شد.
در اوایل قرن جدید، سپاه تفنگداران دریایی آمریکا شروع به استفاده از پوشش‌های جدید استتاری برای یونیفرم پرسنل خود کردند. در پوشش جدید ترکیبی از نقاط در یک یا چند طیف شبیه به مربع‌های کوچک و شبیه به آنچه در فضای دیجیتالی پیکسل خوانده میشود روی لباس‌ها نقش بست. این استتار از آن زمان به این طرف به اسم دیجیتالی یا کامپیوتری شناخته و در رنگ‌ها و در طرح‌های مختلف هم بر روی یونیفورم‌ها و هم برای استتار برخی از خودرو‌ها در ارتش‌های جهان دیده میشود. این پوشش در ابعاد پیکسل مختلف و با سطح پوشش متفاوت اجرا میشود. گاهی تمامی ادوات را در بر میگیرد و گاهی میتوان از آن در ترکیب با دیگر انواع استتار بهره گرفت.
بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ میلادی ارتش آمریکا یک سری از آزمایش‌ها را برای بررسی اثربخشی این استتار‌های جدید آغاز کرد. بر اساس این آزمایش‌ها مشخص شد که به طور نمونه برای تشخیص اولیه یک هدف با استتار‌های معمولی بین ۰.۵ تا ۱ ثانیه و برای تشخیص نوع دقیق هدف (مثل ظاهر کلی، سلاح و در صورت امکان دیدن صورت یا تجهیزات فرد) نیز بین ۰.۵ تا ۱.۵ ثانیه طول می‌کشد. این اعداد برای شناسایی با استتار دیجیتالی ۲ و ۲.۵ ثانیه است. این ثانیه‌ها هستند که می‌توانند تفاوت بین نیرویی که کشته شده و نیرویی که زنده می‌ماند را مشخص کند.
تانک PT-۱۶ از لهستان با استتار دیجیتالی کامل
استتار نیمه‌دیجیتال بر روی زره‌پوش LAV ۷۰۰ از شرکت جنرال دینامیکز
یک مسئله مهم درباره استتار تانک‌ها و خودرو‌های زرهی این است که باید استتار آن‌ها و اثربخشی آن را در برد‌های عملیاتی مربوط به این سیستم‌ها مقایسه کرد. در شرایط دید از فاصله نزدیک شاید برای بسیاری این سوال پیش بیاید که این تانک برای مثال به راحتی قابل تشخیص است و فایده استتار این تانک چیست، مسئله اینجاست که در بخش زرهی، استتار مورد نظر باید در فواصلی بالای ۲ و ۳ کیلومتر مورد آزمایش قرار بگیرد و آن‌جاست که اثر بخشی واقعی استتار مشخص میشود.
تانک‌های ایرانی به استتار دیجیتالی مجهز می‌شوند
در جریان رژه روز ۳۱ شهریور در جوار مرقد امام خمینی (ره) شاهد حضور یک دستگاه تانک چیفتن بودیم که توسط مرکز بهینه سازی و نوسازی شهید زرهرن نیروی زمینی ارتش به شکل زیبایی با استتار دیجیتالی رنگ آمیزی شده بود. استتار ادوات زرهی با استتار دیجیتالی هنوز خیلی در جهان مرسوم نشده و نزاجا به نوعی یکی از پیشرو‌ها در این زمینه در جهان محسوب میشود. برخی از طرح‌های نفربر در آمریکا، لهستان و چین از جمله مناطقی در دنیا به حساب می‌آیند که از این نوع استتار دیجیتالی بهره می‌برند.
تانک چیفتن با استتار جدید در رژه ۳۱ شهریور
تانک چیفتن با استتار جدید روی کشنده
وضعیت استتاری تانک چیفتن و کشنده در سال‌های قبل جهت مقایسه
این استتار‌ها در بخش زرهی و مکانیزه بسته به نوع نیاز در بخش‌هایی به صورت یکپارچه در کل زره‌پوش‌ها کار میشود. در مدل کار شده در مجموعه زرهرن شاهد انجام عملیات استتار دیجیتالی در ترکیب با استتار خاکی هستیم که بخش عقبی و برجک تانک چیفتن را پوشش می‌دهد.
تانک چیفتن با استتار جدید از نمای کناری
دو نکته جالب دیگر در بحث حرکت نزاجا در این بخش، بازیابی رنگ اصلی تانک‌ها (رنگ استتار خاکی) در پس زمینه و رنگ اصلی است که تطبیق خوبی با شرایط کویری کشور دارد و مسئله دیگر نیز بازیابی نشان دوار پرچم ایران است که به صورت دایره‌ای سه رنگ روی این تانک نصب شده است. رنگ اصلی یا در اصطلاح پرایمر هم از جمله موارد بسیار مهمی است که در حقیقت پایه یک استتار قوی و مناسب را تشکیل می‌دهد.
در کشور ما و در جریان پروژه تانک کرار مشخص شد که پوشش‌های حفاظت و پوشش حرارتی نیز برای قوای زرهی کشور در نظر گرفته شده و طبیعتا با استفاده از ترکیبی از پوشش‌های ضد امواج فروسرخ و استتار دیجیتالی، میتوان امکان شناسایی شدن تانک‌ها و زره پوش‌های ایرانی در میدان نبرد را تا حد قابل قبولی کاهش داد.
در عین حال باید توجه داشت که این اقدام، تنها فعالیت نیروی زمینی ارتش برای ارتقاء تانک چیفتن نبوده و از نظر موتوری و سامانه‌های تهاجمی و زره نیز اقدامات مناسبی در حال انجام است که کمک می‌کند این تانک‌ها همچنان بتوانند خدمت موثری در ستون فقرات ارتش کشورمان داشته باشند و صرفا به تغییرات در ظاهر این تانک بسنده نشده است.
انتهای پیام/ 113
