1- حرکت در مسیر انقلاب اسلامی، آنطور که امام خمینی(ره) حد و مرزش را در نظامی ایدئولوژیک و سیاسی، استکبارستیز، مدافع مستضعفین و تجدیدکننده اسلام ناب محمدی ترسیم کرده بود، برای همگان میسر نبوده و نیست. چنانچه تاریخ انقلاب چهرههای بسیاری را به خود دیده که در میانه راه از صراط منیر خارج شده و حتی به صف دشمنان کشور پیوستهاند.
اما صرفنظر از چهرهها، آنطور که تجربه ثابت کرده است، نظام اسلامی همواره پشتگرمی به اقشاری از مردم کشورمان داشته که در یک تعریف کلی میتوان آنها را قشر مستضعف نامید. «پابرهنگان» دلسوختهای که انقلاب اسلامی بر شانه آنها استوار شد و در مراحل مختلف همواره دلگرم به حضور پرشور آنها بوده است.
جنگ تحمیلی یکی از این موارد است که به خوبی میتوان رد پای پابرهنگان را در آن به خوبی احساس کرد. کسانی که امام خمینی(ره) به صراحت در خصوصشان میفرماید: «متأسفانه هنوز برای بسیاری از ملتهای اسلامی مرز بین اسلام امریکایی و اسلام ناب محمدی و اسلام پابرهنگان و محرومان و اسلام مقدسنمایان متحجر و سرمایهداران خدانشناس و مرفهین بیدرد کاملاً مشخص نشده است.»
هرچند نباید مستضعفین را تنها محدود به جمع محرومان و حتی کشورهای اسلامی دانست، اما با مروری به آمار شهدا، جانبازان و در کل ایثارگرانی که عمده بار هشت سال جنگ تحمیلی بر روی دوش آنها سنگینی کرده است، بیشتر به چهرهها و نامهایی برمیخوریم که از دل فقر و محرومیت برخاستند و از انقلابی که خود به وجود آوردند در نهایت ایثار و از خود گذشتگی دفاع کردند.
2- میدان شهدا در یکی از مناطق جنوبی تهران، نمادی از خیزش مردمی علیه نظام طاغوت است. در هفدهم شهریورماه 1357 انقلابیونی از اقشار غالباً مستضعف در میدان ژاله که نزدیکتر به محل زندگیشان بود جمع شدند و حماسه 17شهریور را آفریدند. در سوی دیگر وقتی که به شناسایی مناطق آشوبخیز در فتنه 88 نگاه میکنیم، بیشتر مناطقی از پایتخت کشورمان یعنی تهران محل تجمع معترضان قرار میگرفت که به مرفهنشینی شهره هستند. به عنوان نمونه حسین غلام کبیری که اولین شهید مبارزه با فتنه نام گرفته است، در محله سعادتآباد به شهادت رسید و تعدادی از جانبازان این قضایا که همان زمان مصاحبههایی را با آنها در روزنامه «جوان» داشتیم، اغلب در مناطقی چون سعادت آباد یا شهرک قدس (غرب) مورد حمله اغتشاشگران قرار گرفته بودند در حالی که روزهای پرالتهاب سال 88 محلات جنوبی و محرومنشین تهران از آرامشی خاص برخوردار بودند.
3- باید اذعان داشت نهم دیماه 1388 که خط بطلانی بر هشت ماه فتنهآفرینی کشید را نمیتوان محدود به قشری خاص از مردم کشورمان کرد. همان طور که در انقلاب و دفاع مقدس نیز تمامی ملت ایران حماسه آفریدند. اما وقتی که به جزئیات این وقایع نگاهی میاندازیم، چنانچه در ابتدای این یادداشت مروری بر حوادث انقلاب و دفاع مقدس داشتیم، شاهد حضور پررنگتر قشر مستضعف و محروم هستیم که در واقع بار اصلی انقلاب و جنگ را بر دوش گرفتند.
4- درست در همان روز 9 دیماه به قصد تهیه گزارشی رهسپار خانه موزه مرحوم دکتر حسابی بودم. مبدأ حرکتم از منطقه 17 بود که جزو محرومترین مناطق 22 گانه تهران است. چون حماسه 9 دی به شکلی خودجوش و از قبل اعلام نشده بود، در کمال تعجب مردمی را میدیدم که با پای پیاده در کنار اتومبیلها و خیابانها در حرکت بودند. کمی بعد معلوم شد که آنها قصد دارند برای شرکت در راهپیمایی خودجوش 9 دی با پای پیاده مسیر حداقل چندین کیلومتری تا میدان انقلاب را طی کنند. آن جمعیت که در میانشان سالخوردگان و جوانان به چشم میخوردند، همان مردمی بودند که طی جنگ تحمیلی 4200 نفر از بهترین فرزندانشان را تقدیم نظام اسلامی کرده بودند. یعنی تنها از همین منطقه 17 آنقدر جوان به جبهههای جنگ اعزام شده بود که از بین خیل عظیمشان بیش از 4 هزار نفر به شهادت رسیدند. حالا همین مردم که از داشتههای مادی کمترین بهره را دارند، قصد دفاع از نظام اسلامی زیر پرچم عاشورایی ولایت را کرده و چون اغلب از داشتن اتومبیلهای شخصی هم بیبهرهبودند، با پای پیاده طی مسیر میکردند.
من از داخل اتوبوس شاهد این جمعیت بودم. کمی بعد به میدان حقشناس سابق که اکنون به 9 دیتغییر نام یافته، رسیدیم. ترافیک سنگینی به خاطر حضور مردم پیاده در مقابل، کنار و لابهلای اتومبیلها ایجاد شده بود. تصمیم گرفتم پیاده شوم و به جمع ملحق شوم. از روی پل حقشناس (میدان حقشناس) که جنوبش به محلات جنوبی تهران مثل راهآهن، نازیآباد، ابوذر، خانیآباد و در نهایت شهر ری ختم میشود، نگاهی به دو طرف پل انداختم. قسمت شمالی هنوز خالی از جمعیت بود. اما در قسمت جنوبی جمعیت عظیمی دیده میشدند که پرچمها و تابلوهایشان نشان میداد حزبالله مناطقی چون شهر ری و نازیآباد و خانیآباد هستند. پیشاپیش این جمعیت کفنپوشانی با ابهت خاصی به پیش میآمدند که آدم را یاد کفنپوشان ورامین میانداخت که عدهای کشاورز از محرومترین روستاهای این شهرستان بودند. گویی که تاریخ در حال تکرار است و جنوب شهر و مردم محرومش باز به خروش آمدهاند تا از انقلابشان در برابر حادثهای دیگر حمایت کنند.
تماشای 9 دی از روی پلی که میتوانست مشخصکننده دو نقطه از یک شهر باشد، تجربهای بکر بود که باید اعتراف کرد بارها و بارها در تاریخ انقلاب اسلامی تکرار شده است و نشان میدهد هنوز این انقلاب مؤید به حمایت مستضعفینی است که امام خمینی آنها را «ولی نعمت ما» نامید و مقام معظم رهبری نیز فرمود: «انقلاب ما را پابرهنگان به پیروزی رساندند.»
منبع: روزنامه جوان
