به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، علیرضا اسلامی‌فر از رزمندگان شهرستان مبارکه اصفهان در نقل خاطره‌ای از دوران دفاع مقدس به شهادت یکی از دوستانش اشاره کرده و می‌گوید: «شهید محمدمهدی درخش در سال 1342 در شهر مباركه به دنیا آمد و با پشت سر گذاشتن دوران راهنمايی در سن 16 سالگی وارد حوزه علميه اصفهان شد و با آموختن معارف دينی، به سير معنوی پرداخت، تا اينكه شاخسار روح عارفانه‌اش مملو از شكوفه‌های معرفت شد و روزنه‌ای از نور در مقابل ديدگانش گشوده شد، روزنه‌ای كه سر منشأ سعادت جاودانگی او شد و آن هم ورود به جبهه‌های نبرد با دشمن بعثی بود. پس قدم در اين راه نهاد و با شركت در چندين عمليات، سرانجام درخت بارور وجودش در اسفند سال 1362 در منطقه عملياتی خيبر قطع شد و عمر پر سرمايه‌اش با شهادت به پايان رسيد.
بارزترين خصيصه اخلاقی شهيد محمدمهدی درخش، اخلاص در تعبد و بندگی بود، در هيچ امری خدا را از نظر پنهان نداشت و مقيد بر انجام واجبات و مستحبات بود و اگر در اين راستا فعل مكروهی را انجام می‌داد، خويش را مجازات می‌كرد تا ديگر در انجام آن عمل، دچار سستی و اهمال نشود.
من افتخار داشتم تا در بهار 1361 در عمليات فتح المبين، مدتی همرزم شهید محمدمهدی باشم.
به خاطر دارم زمانی را كه تنها يک روز به آغاز عمليات مانده بود. بعد از دريافت نامه از يكی از علمای بزرگوار اصفهان خطاب به شاگردش شهید ردانی پور مبنی بر معرفی خود، راهی مقر لشكر امام حسين (ع) در پادگان دوكوهه انديمشک شدم. در دوكوهه شهيد ردانیپور را ملاقات کردم و نامه را به دستش دادم، شهيد ردانیپور با رويت نامه گفت: چون زمان شروع عمليات فرا رسيده و حضور شما در اينجا از نظر نظامی قابل توجيه نيست، بايد به اصفهان بازگرديد.
پس با حالتی از يأس و نااميدی در پادگان دوكوهه سرگردان بودم كه شهید محمدمهدی را دیدم كه در حال آماده شدن جهت انتقال به منطقه عملياتی بود وقتی ماجرا را برايش شرح دادم. ايشان لبخندی زد و با آن چهره مهربانش گفت: من مسوول تخلیه مجروحان فلان گروهان امدادی هستم شما هم به عنوان یک نیروی امدادی همراه ما به منطقه بیا، لذا با تدبير او و شهيد احمد شهير وارد هلی‌كوپتر شنوک شدم و به منطقه عملياتی تيشكن و دالپری منتقل شديم.
در شب عمليات كه مقارن با شب عيد نوروز 1361 بود، پا به پای شهید محمدمهدی در حالی که دوطرف برانکارد را گرفته بودیم، بعد از گذشتن از مسير بسيار صعب العبور كوهستانی به خط مقدم دشمن رسيديم كه متأسفانه به علت آمادگی دشمن، عملياتی صورت نگرفت و به عقب برگشتيم.
در شب دوم عيد نوروز، عمليات صورت گرفت كه به علت مخالفت فرماندهی گردان، من نتوانستم در آن شب محمدمهدی را همراهی کنم لذا محمدمهدی در حالی که لباس رزم بر تن و عمامه بر سر داشت پا به پای رزمندگان اسلام به قلب بعثيان كافر يورش برد و فردای آن روز در منطقه عين‌خوش (پشت باغ طالقانی) او را در جمع رزمندگان مبارکهای زیارت کردم.
تصویر پیش رو عید نوروز 1361 در پشت باغ طالقانی گرفته شده است، روحانی شهيد محمدمهدی درخش در تصویر ذیل نفر دوم از سمت راست از میان نفرات ایستاده است.
انتهای پیام/ 141
